K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KAZUR

  Temiz olmayan şeylerden sakınan kimse.

• KAZURAT

  Pislikler, süprüntüler, insan pisliği.

• KAZURE

  (C.: Kazurât) Pislik. * Mezbele, süprüntülük.

• KAZUZE

  Maşrapa.

• KAZZ

  Okun yeleğini kesmek. * Yalnız, tek, ferd.

• KAZZ

  Bükülmüş ibrişim. Ham ipek. * Sıçramak. * Irak olmak, uzak olmak.

• KAZZ

  Büyük taş. * Topraklı olan. * Topluluk, cemaat.

• KAZZABE

  Çok keskin.

• KAZZAFE

  Sapan.

• KAZZAN

  Pire.

• KAZZAZ

  İpekçi. İpek yapan veya satan kimse.

• KAZZE

  (C.: Kuzâ) Su üstündeki çörçöp. * Göze düşen çöp. * Gözün çapağı.

• KE

  f. Farsçada küçültme edatıdır. Kelimelerin sonlarına gelir. (Meselâ: "Merdüm: Adam; merdümek: Adamcağız" gibi.)

• KE

  Gibi mânasındadır. (Arapça teşbih edâtı) Kelimenin başına getirilir. Meselâ: (Kezâlike: Bunun gibi) * Harfin ve kelimenin sonuna gelirse sen zamiri yerindedir. Meselâ (Kitâbü-ke: Senin kitabın)

• KEB'

  Men'etmek, mâni olmak, engellemek. * Dinar. Dirhem.

• KEBAB

  Ateşte pişirilen et. * Ateşte kavrularak veya alazlanarak pişirilen her türlü yiyecek.

• KEBABE

  Bir ot ismi.

• KEBAD

  İri limon.

• KEBADE

  f. Tâlim yayı.

• KEBADE-KEŞ

  f. Ok atma tâlimi yapan veya ok atmaya hevesli olan. Tâlim yayını çeken.

• KEBADE-KEŞÎ

  f. Ok atmaya hevesli olma, tâlim yayını çekme.

• KEBAİR

  (Kebire. C.) Büyük şeyler, büyük günahlar. Kebairin sıralanışı:-Allah'ı inkâr etmek.-Allah'a şirk koşmak.-Kat'iyyen sâbit olan dini bir hükme inanmamak.-Allah'ın rahmetinden ümidini kesmek.-Allah'ın cezasından, mekrinden ve azabından emin olmak.-Günah üzerinde ısrar etmek. Yâni, herhangi bir günahı devamlı işleyip durmak.-Namazı, orucu terketmek. Allah yolunda cihaddan kaçmak.-Anaya, babaya âsi olmak. Yalan yere şehadet veya yemin etmek.-Bir kimseyi haksız yere öldürmek. Bir kimsenin bir uzvunu haksız yere kesmek veya muattal bir hale koymak.-İffetli kadınlara fuhuş isnad etmek. Nemmamlık etmek.-Ribâda (fâizde) ve hırsızlıkta bulunmak. Rüşvet almak.-Yetim malı yemek.-Zina ve livata denilen günahları işlemek. Bu sayılan günahlar hülâsa edilse, "yedi kebair"i ifade eder. Başta üçü el-iyâzü billah küfürdür. Sonrakiler ise, üzerine İlâhî ceza terettüb edip, hadd-i şer'îyi icab ettiren, açıkça ve kat'i olarak nehyedilmiş bulunan büyük günahlardır. (Bak: Mubikat-ı seb'a)

• KEBAS (KEBES)

  Misvak ağacının yemişi. * Bir şeyin kokup bozulması.

• KEBB

  Hor ve zelil etmek, yüzü üstüne bırakmak, helâk etmek.

• KEBBAH

  Gönden bardak ve matara diken kimse.

• KEBBAN

  Büyük terâzi. Kantar.

• KEBBE

  İzdihamlık, kalabalık. * Cenk ve kıtal içinde sür'at etmek. Savaşta acele hareket etmek.

• KEBC

  Davarı durdurmak için dizginini çekmek.

• KEBE

  Çobanların ve köylülerin giydikleri yünden bir nevi aba.

• KEBED

  Ciğer ağrısı. * Kara ciğer. * Meşakkat. Şiddet. Mihnet. * Karnın şişmesi.

• KEBEL

  Kısa.

• KEBG

  f. Keklik.

• KEBİB

  Darı.

• KEBİCEK

  Kış otu.

• KEBİR

  Büyük, âli, yüce.

• KEBİRE

  (Müe.) Büyükler. Büyük günahlar. (Bak: Kebair)

• KEBİSE

  Dört senede bir takarrur eden ve bir gün fazlası olan sene. Şubatın 29 gün olduğu sene.

• KEBİT

  Deve avazı. Sığır avazı.

• KEBKEB(E)

  f. Ayak patırtısı.

• KEBKEBE

  Yüz üstüne düşürme. * Çukur bir yere döne döne düşme.

• KEBL

  Bağlamak. * Kovanın ağzını iki kat edip dikmek.

• KEBN

  Kova ağzını iki kat edip dikmek. * Udul etmek, dönmek, vazgeçmek. * Besili ve semiz olmak. * Kaybetmek.

• KEBS

  Çukur bir yeri doldurup düzeltme. * Bir cins hurma. * Misk hokkası.

• KEBSE

  Beraberlik, eşitlik, müsavat. * Ebucehil karpuzu.

• KEBŞ

  (C.: Kibâş) Erkek koyun. Koç.

• KEBT

  Zelil etmek, hor hakir etmek. * Sarfetmek, harcamak.

• KEBUD

  f. Mavi. Gök rengi.

• KEBUDFÂM

  f. Gök renginde olan. Mavi renkli.

• KEBUDÎ

  f. Mâvilik.

• KEBUTER

  f. Güvercin.