K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KEFN

  Yün eğirmek.

• KEFR

  (C.: Küfur) Örtme, sarma, * Köy, karye.

• KEFŞ

  (Bak: Kafş)

• KEFT

  Cem'etmek, toplamak. * Sarfetmek, harcamak. * Evmek. * Katı katı sürmek.

• KEFTAR

  f. Sırtlan.

• KEFTER

  f. Güvercin, kebuter.

• KEFUR

  Hakkı gizleyici, doğruyu gizleyen.

• KEH

  f. Saman. Saman çöpü.

• KEHA

  f. Mahcub, utangaç.

• KEHAİL

  (Kehil. C.) Sürmeli gözler. Sürme çekilmiş gözler.

• KEHAM (KİHÂM)

  Yaşlı, ihtiyar. (Kesmez kılıca "seyf-i kihâm"; peltek lisana "lisan-ı kihâm"; ağır yürüyüşlü ata "feres-i kihâm" derler.)

• KEHANET

  Gaibden haber vermek. Falcılık. Kâhinlik etmek. (İlâhi ihbârât-ı gaybiyyeye istinad etmeden, gaybdan haber vermek ve falcılık ve kâhinlik etmek dinen kat'iyyetle haramdır.)

• KEHAT

  Büyük, semiz dişi deve.

• KEHB

  Koruk.

• KEHD

  Ayağı yere vurmak.

• KEHDEL

  Genç hâtun. * Yaşlı hâtun, acuze. (Ezdattandır)

• KEHENE

  (Kâhin. C.) Kâhinler, falcılar.

• KEHF

  Mağara, in. Sığınacak yer altı. * Tıb: Verem hastalığında akciğerde açılan oyuk.

• KEHF SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 18. suresidir. Mekke-i Mükerreme'de nâzil olmuştur.

• KEHF-MİSAL

  Mağaraya benzer şekilde, mağara gibi sesi aksettiren.

• KEHHAL

  Gözlere sürme süren. * Göz doktoru.

• KEHİB

  Patlıcan.

• KEHİL

  (Kehile) Sürme çekilmiş göz. Sürmeli göz.

• KEHİLA

  Gözleri yaradılıştan sürmeli olan kadın.

• KEHİRE

  Kısa boylu kadın.

• KEHKAH

  Zayıf erkek.

• KEHKEŞAN

  f. Samanyolu. Saman uğrusu. (Gökte sık yıldız ışıklarıyla hasıl olan yol biçimi uzayıp giden ışıklı manzara.)

• KEHL

  Göze sürme çekme. * Kıtlık yılı. (Bak: Kahl)

• KEHL(E)

  Otuz yaşını geçmiş, saçına aklık karışmış kimse. (Bak: Kühulet) * Bit.

• KEHLÂ'

  Sürmeli kadın. * Sığırdili dedikleri ot.

• KEHM

  Men'etmek, engel olmak. * Kaldırmak.

• KEHMEL

  Ağır ve kaba.

• KEHMES

  Boyu kısa olan.

• KEHR (KÜHRÜRE)

  Yüz pörtürmek. * Men'etmek, engel olmak.

• KEHREBA

  Bir şeffaf zamk ismi.

• KEHRİBAR

  Cevher saçan. * Güzel sözler söyleyen.

• KEHRÜBA

  f. Saman kapan. * Bir yere hızlıca sürüldüğü zaman, hafif şeyleri kendine çeken bergâmi taş. (Türkçede tahrif edilerek "Kehribâr" denilir.)

• KEHRÜBAÎ

  Kehribar gibi, cezbedici, elektrikli olan.

• KEHS

  Bir şeyi eliyle almak.

• KEHULET

  (Bak: Kühulet)

• KEHVARE

  f. Beşik.

• KEİB

  Mahzun, hüzünlü, münkesir ve kötü halli olan kişi. (Müe: Keibe)

• KEJ

  f. Çarpık, eğri. Kumral. Tüylü keçi.

• KEJÇEŞM

  f. Şaşı, eğri bakışlı.

• KEJDÜM

  f. Akrep.

• KEJDÜMÎ

  f. Akrep gibi, akreple ilgili.

• KE'KEE

  Zorla reddetmek, def'etmek.

• KEKEME

  t. Harfleri serbest söyliyemeyip tekrarlayan. Dilinde tutukluk olan.

• KEKRE

  t. Ekşi, acımtırak.

• KELA

  Yeşil ot.