K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KURFUSA (KARFESA)

  Mak'adı üstüne oturup dizlerini karnına yapıştırıp iki kolunu baldırları üstüne kavuşturmak.

• KURHA

  (C: Kuruh) Silâh yarası. * Çıban.

• KURHANE

  (C: Kurhân) Bir cins mantar.

• KÛRÎ

  f. Körlük, âmâlık.

• KURKUBE

  Et, lahm.

• KURKUL

  Çekirge.

• KURKUR

  Büyük gemi.

• KURKUS

  Geniş, bol, vâsi.

• KURMAY

  Ordunun muharebeye hazırlanmasında ve savaş sırasındaki sevk ve idaresi için hususi tarzda yetiştirilmiş subay. * Mc: Becerikli.

• KURME

  İşaret için devenin burnundan bir miktar deri kesip tam ayrılmadan yine burnu üstüne yapıştırmak.

• KURMUD

  Dağ keçisinin erkeği.

• KURMUS

  (C: Karâmıs) Avcıların dağda olan kulübesi veya soğuktan sakındıkları küçük çukur yer.

• KURNAS

  Dağın burnu.

• KURNE

  Sivri veya tümsek şey. * Hamam kurnası. Kurna.

• KURNEVE

  Boya otu.

• KURNUK

  Yumuşak bedenli delikanlı.

• KURR

  Karar. * Soğukluk.

• KURRA

  (Kari'. C.) Okuyucular. Kur'ân-ı Kerimi usul ve tecvidine göre okuyanlar. Dindar ve sâlih kimse.

• KURRASA

  (C: Kırâs) Papatya çiçeği.

• KURRE

  Parlaklık. Tâzelik. Gözün parlak ve nurlu olması. * Ağlamaktan sonraki serinlik. * Dilşâd olmak. * Bir atımlık şey. * Kurbağa.

• KURRET-ÜL A'YUN

  Gözlerin nuru. * Çok sevilen ve göz aydınlığına sebeb olanlar.

• KURS (KURSA)

  Kelepçe. * Çevrik nesne. * Yuvarlak. Tekerlek şeklinde olan.

• KURS-U ŞEMS

  Güneş yuvarlağı.

• KURŞUM (KIRŞÂM)

  Büyük kene.

• KURT(A)

  (C.: Kırta-Kırat) Küpe.

• KURTAN

  At'ın arkasına vurdukları keçe.

• KURTAT

  Eyer altına konan bir nesne. * Boyun.

• KURTUBÎ

  Kılıç. Halid bin Velid'in kılıcı.

• KURTUM

  Mestin burnu.

• KURTUM

  (C: Karâtım) Usfur otunun tohumu.

• KURUH

  (Kurha. C.) Yaralar.

• KURULTAY

  (Bak: Meclis)

• KURUM

  (Karm. C.) Değerli insanlar. Kıymetli ve değeri büyük kişiler.

• KURUN

  (Karn. C.) Asırlar. Devirler. Çağlar.

• KURUNE

  Nefis.

• KURUN-U ÂHİRE

  Son asırlar. İstanbul'un Fatih Sultan Mehmed tarafından zaptedildiğinden sonraki zaman. Hicri 857, Mi. 1453 yılından sonraki devir.

• KURUN-U SÂLİFE

  Geçmiş asırlar.

• KURUN-U ULÂ

  Eski Roma Devleti'nin ikiye ayrılması zamanına kadar olan eski devir. İlk çağ.

• KURUN-U VUSTÂ

  Eski Roma Devleti'nin ikiye ayrılmasından, İstanbul'un Müslümanlar tarafından zabtedildiği tarihe kadar olan zamandır. Orta asırlar.

• KURUR

  Gözün parlak olması.

• KURUT

  Kuruluk.

• KURUT

  Küpeler. Kadınların kulaklarına taktıkları mücevherler.

• KURUZ

  (Karz. C.) Borçlar. Ödünç olarak verilen paralar.

• KURZUB

  Fakir kimse.

• KURZUM

  Kavafların ve kunduracıların üzerinde gön ve sahtiyan kesip düzelttikleri yuvarlak tahtalar.

• KURZÜL

  Kadınların başına örttükleri nesne. * Kayıt. * Kötü kimse. * At ismi. * Bel, sulb.

• KÛS

  f. Kös. Eskiden muharebelerde deve veya araba üstünde taşınarak çalınan büyük davul.

• KUSA

  Zayıflık. * Nâhiye.

• KUSAKIS

  Çok acı olan sarmısak.

• KUSALE

  Buğday ve arpa kesmiği.