K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KUYUD-U İHTİRAZİYYE

  Korunmak için ilerisine âid tedbir kayıtları. Bazı hakları kullanabilme şartı.

• KUZ

  f. Kambur.

• KUZ

  Bardak, kadeh. * Tas, çanak.

• KUZA'

  Ağız ağrısı.

• KUZA'

  Hırka parçası.

• KUZAH

  Mevzi ismi. * şeytan ismi. (Bak: Kuzeh)

• KUZAKIZ

  Yırtıcı ve paralayıcı yavuz arslan.

• KUZA'MEL

  Büyük şişman deve.

• KUZA'MELE

  Kötü huylu, kısa boylu kadın. * Şey.

• KUZAT

  Şeriat nâmına hükmeden hâkimler. Kadılar. (Bak: Kudât)

• KUZAZAT

  Ok yeleği kırpıntısı. * Altın parçaları.

• KUZE

  f. Su testisi.

• KUZE-GER

  f. Çömlekçi, bardakçı.

• KUZEH

  Renk renk çizgiler. * Bulutları idâreye me'mur bir melek ismi.

• KUZEHİYE

  Gözün renkli olan tabakası. İris.

• KUZFE

  (C.: Kuzuf-Kuzefât) Yüksek yer.

• KUZHA

  (C: Kuzeh) Yol, tarik.

• KUZU'

  Evmek, acele.

• KUZZ

  Yeleksiz oklar.

• KUZZE

  (C: Kuzze) Ok yeleği. * Pire, bürgus.

• KÜAYT

  (C: Ki'tân) Bülbül.

• KÜBAB

  Bir yere toplanmış kum.

• KÜBAD

  Tıb: Karaciğer iltihabı.

• KÜBAS

  Başı büyük olan erkek.

• KÜBBE

  (C: Kübb) At sürüsü. * İplik yumağı.

• KÜBBENE

  Bahil kişi.

• KÜBERA

  (Kebir. C.) Büyükler. Ulular.

• KÜBERA-YI ÜMMET

  Ümmetin uluları, büyükleri.

• KÜBKÜBE

  İnsan topluluğu. * At sürüsü.

• KÜBR

  Yakınlık.

• KÜBRA

  (Ekber'in müennesi) Büyük, daha büyük, en büyük. * Man: İkinci kaziye (İkinci önerme). Yâni, hadd-i ekberin bulunduğu cümle (Bak: Hadd-i ekber).

• KÜBUD

  (Kebed. C.) Karaciğerler.

• KÜCA

  f. Nereye? Nasıl?

• KÜDA

  Mekke-i Mükerreme'de Bâb-ı Umre'nin yolu.

• KÜDADE

  Çömlek dibinde kalan yemek.

• KÜDAME

  Her nesnenin bakiyyesi.

• KÜDAS

  Hayvan aksırığı.

• KÜDS

  Dövülmemiş harman.

• KÜDU'

  Soğuğun bitkilere zarar vermesi.KÜDUR : (Keder. C.) Kederler, hüzünler, üzüntüler, sıkıntılar, ıztırablar.

• KÜDÛ

  Yerin otu geç bitmek.

• KÜDURET

  (Keder. den) Bulanıklık. * Koyuluk, kesiflik. * Kaygı. Tasa. Kederlilik.

• KÜDÜRR

  Azâsı çok şişmiş olan yiğit.

• KÜDYE

  Kazılması güç olan sert yer.

• KÜF

  Yetiştiği satıhta kimyevî değişikliklere sebep olan küçük boylu mantarlara verilen umumi ad. * Maddelerin oksitlenme neticesinde dış tarafını kaplayan tabaka. Pas.

• KÜFAE

  Davarın bir yıllık dölü, sütü, yoğurdu, yünü ve yapağısı.

• KÜFALE

  Zammetmek, artırmak. * Boynuna almak.

• KÜFAT

  (Küfv. C.) Eşitler. * Denkler, müsaviler.

• KÜFE

  f. Taze dallardan veya kamıştan örülmüş, derin ve çeşitli boyda kaba sepet.

• KÜFFAR

  (Kâfir. C.) Gâvurlar. Hak din olan İslâmiyeti inkâr edenler. Kâfirler.

• KÜFFE

  (C: Küfât) Kaftan nigendesi, kaftan zencifi.