M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MUHARRİF

  Tahrif eden. Bozan. Silen. Hilecilik yapan.

• MUHARRİK

  Harekete getiren. Hareket veren. Tahrik eden. Teşvik eden. Ayaklandıran.

• MUHARRİK

  (Hark. dan) Tahrik eden, çok yakan. * Çok susatan, çok harâret veren. * Yakıp yıkan.

• MUHARRİKE

  Hareket veren duygu.

• MUHARRİR

  Yazan. Tahrir eden. Kâtib. Kitab te'lif eden. Gazetede yazı yazan.

• MUHARRİRÎN

  (Muharrir. C.) Muharirler, yazarlar. Eser sâhipleri, müellifler.

• MUHARRİS

  Hırslandıran. Tamah ve hırsı artıran.

• MUHARRİSÂNE

  f. Hırslandırırcasına.

• MUHARRİŞ

  Tırmalayan, azdıran, tahriş eden.

• MUHARRİT

  İshâl verici bir ilâç.

• MUHARRİZ

  Kışkırtan. Teşvik ve tahriz eden.

• MUHASAMA

  (Muhasamet) (C.: Muhâsamât) Muhalefet. İki taraf arasındaki düşmanlık. Birbiri ile çekişmek. Birbirine husumet etmek.

• MUHASAMAT

  (Muhasama. C.) Düşmanlık. İki taraf arasındaki husumet.

• MUHASAMET

  (Bak: Muhasama)

• MUHASARA

  Bir kişinin, diğer kimsenin elini tutup yürümesi veya ellerini birbirinin kuşağına sokup yürümeleri.

• MUHASARA

  Etraftan çevirmek. Kuşatmak. Düşmanı etraftan sarmak. Abluka etmek.

• MUHASEBAT

  (Muhasebe. C.) Hesap işleri, hesap görme işleri. Hesap dâireleri.

• MUHASEBE

  Hesablaşmak. Hesab görmek. Hesab işi ile uğraşmak. Hesab işini gören resmi makam.

• MUHASEDE

  (Hased. den) Birbirini çekememe, hased etme, kıskanma.

• MUHASIM

  Düşmanlık eden. Düşman olan taraflardan biri. Hasım olan. Birbirini dâva edenlerden her biri. Karşı tarafı tutan.

• MUHASIMEYN

  Bir dâvâ veya çekişmede birbirine karşı olan iki kimse.

• MUHASIMÎN

  (Muhasım. C.) Düşmanlar, muhasımlar.

• MUHASIR

  (C.: Muhasırîn- Muhasırûn) (Hasr. dan) Etrafının kuşatıp saran. Muhasara eden.

• MUHASIRÎN

  (Muhâsır. C.) Muhasara edenler, etrafını kuşatanlar.

• MUHASIRÛN

  (Muhasırîn) Düşmanı etraftan kuşatanlar. Muhasara edenler.

• MUHASİB

  Hesab eden. Hesap işi ile uğraşan. Muhasib.

• MUHASSAL

  Netice. Husule gelen. Tahsil olunan. Hâsıl olmuş bulunan. Toplanılmış, cem'olunmuş. Hülâsa. Sözün kısası.

• MUHASSALA

  (Husul. den) Elde edilen netice, hâsıl olan sonuç. * Fiz: Bileşke.

• MUHASSAL-İ KELÂM

  Sözün kısası.

• MUHASSAN

  (Hısn. dan) Kuvvetlendirilmiş, istihkâmlandırılmış.

• MUHASSAS

  Birine âid kılınmış. Tahsis edilmiş. Has kılınmış. Ayrılmış. Tâyin edilmiş.

• MUHASSASAT

  (Muhassas. C.) Devlet bütçesinden, devlet dâireleri için ayrılan para. * Bir kimseye verilmiş olan maaş veya tayın.

• MUHASSENAT

  (Muhassene. C.) Üstünlük sebepleri. * Güzel, hayırlı ve faydalı işler.

• MUHASSER

  Hasret kalmış, tahsir olunmuş.

• MUHASSIL

  Husule getiren. Hâsıl eden. Meydana getiren.

• MUHASSIN

  Kale gibi mahfuz ve sağlam kalan ve kendini haramdan koruyan. (Bak: Muhsın)

• MUHASSIR

  Hasrette bırakan. * Mina ile Arafat arasında Muhassir vadisi. Ebrehe'yi mağlub eden Ebabil kuşlarının taş yağdırdıkları mevki.

• MUHASSİL

  Sütü çok emdiğinden hasta olan çocuk.

• MUHASSİN

  (Hasen. den) Güzelleştiren, güzellik veren.

• MUHASSİR

  (C.: Muhassirîn) (Hasar. dan) Zarara uğratan. Hasar ve ziyan verdiren.

• MUHASSİRÎN

  (Muhassir. C.) Zarar ve ziyan verdirenler. Hasara uğratanlar.

• MUHASSİS

  Tahsis eden. Has kılan. Hususileştiren.

• MUHAŞ

  Yanmış nesne.

• MUHAŞŞA

  Hâşiye yazılmış. Tahşiye olunmuş.

• MUHAŞŞEM

  Sarhoş, mest.

• MUHAŞŞİ

  Hâşiye yazan. Hâşiyeliyen.

• MUHAŞŞİ'

  Kibirli bir kimsenin kibir ve gururunu kıran.

• MUHAŞŞÎ

  (Haşyet. den) Korkutan, ürküten.

• MUHAŞŞİD

  Tahşideden. Bir yere toplayan.

• MUHAŞŞİM

  Keskinliği dolayısıyla sarhoş edici şey.