M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MUHTELİS

  Beylik maldan çalan. Çalıp çırpan.

• MUHTELİSÂNE

  f. Çalarcasına. Çalıp çırparcasına.

• MUHTELİT

  Karışmış. Karışık. Karma.

• MUHTELL

  Bozuk. Berbâd. Karışmış. İşgal ve ihlâl edilmiş. * İntizamsız. Nizamsız olmuş. * Fakir kimse. * Çok susuz kalmış olan.

• MUHTELL-ÜS SIHHA

  Sıhhati bozulmuş.

• MUHTEMEL

  (Haml. den) Olabilir. Mümkün. Ümid edilir. Kabil. Me'mul.

• MUHTEMELAT

  (Muhtemel. C.) Olabilir ve umulur şeyler. İhtimâl dahilindeki şeyler.

• MUHTEMEL-ÜZ ZIDDEYN

  Edb: Birbirine zıt ve iki mânâya da gelebilen ifadelere denir.

• MUHTEMER

  Mayalandıran. Ekşiyip kabartan.

• MUHTEMÎ

  Perhiz yapan. İhtima eden.

• MUHTEMİR

  (Hamr. dan) Mayalanan. Mayalanarak ekşiyip kabaran. * Örtü ile örtünen. Yaşmaklanan.

• MUHTENİK

  (Hank. dan) Nefes alamayıp boğulan. Boğuk. Boğulmuş.

• MUHTER

  Yol, tarik.

• MUHTERA'

  İcad edilmiş. İhtira' olunmuş. Uydurulmuş.

• MUHTERAAT

  Yeni icad edilmişler. Yeniden meydana çıkarılmış olanlar. İhtira' olunmuşlar.

• MUHTEREM

  Hürmet görmüş. İhtiram olunmuş. Kıymetli ve şerefli kimse.

• MUHTERİ'

  Misli görülmedik bir şey icâd eden. İcâd eden. Yeni bir şey bulan. Yeni bir şey meydana getiren. * Uydurma şeyler ortaya atan. Müfteri.

• MUHTERİÂNE

  f. Yeni bir şeyler icad ederek. Yenilikler ortaya koyarak. * İftirada bulunarak.

• MUHTERİB

  (C.: Muhteribin) (Harb. den) Savaşan, harbeden, muhârib.

• MUHTERİBÎN

  (Muhterib. C.) Harbedenler, savaşanlar, muhâribler.

• MUHTERİF(E)

  (Hiref. den) Sanatkârlar. İş sâhibleri.

• MUHTERİK

  Ateşle yanmış olan. Yanan.

• MUHTERİS

  (Muhteriz) Sakınan. Çekinen. Çekingen.

• MUHTERİS

  İhtiras sahibi. Çok fazla hırslı istiyen.

• MUHTERİZ

  Sakınan. Çekinen. Çekingen.

• MUHTERİZÂNE

  f. Sakınarak, çekinerek. Çekine çekine.

• MUHTESİB

  (Hisab. dan) Belediye işlerine bakan memur. * Kanundan ziyâde idâri ve örfi işler için karar veren. İhtisâb ağası. (Bak: İhtisab)

• MUHTEŞEM

  Büyük, debdebeli, tantanalı. * Etraflı ve taraftarlarının çokluğu ile büyük.

• MUHTEŞİ'

  Kendini aşağı gören.

• MUHTEŞİD

  Biriken, toplanan.

• MUHTETIB

  (Hatab. dan) Koruluk, orman, meşelik. * Odun toplıyan.

• MUHTETİM

  Sona erdiren. Hitâma vardıran.

• MUHTETİN

  Sünnet olmuş.

• MUHTEVA

  Bir şeyin içindekiler. Kaplanan, içine alınan. İçindeki şey.

• MUHTEVÎ

  İhtivâ eden. Bir yere toplayan. İçine alan. Kaplayan.

• MUHTEVİYYÂT

  İçindekiler. Kapladığı şeyler.

• MUHTEZEN

  Biriktirilip ambar veya hazineye konmuş.

• MUHTEZİN

  Kederli, hüzünlü, mahzun, mükedder.

• MUHTEZİR

  Sakınan, çekinen. (Bak: Muhteriz)

• MUHTIR

  (Hatır. dan) Hatıra getiren, hatırlatan.

• MUHTIRA

  Hatırlatmak veya hatırlamak için yazılan tezkere.

• MUHTÎ

  Hatâ işleyen. Günahkâr. Hatâlı. * Hatâya düşürten. Yanıltan.

• MUHVİL

  Bir yaş tamamlamış.

• MUHYEM

  (C: Mehâyim) İkâmet yeri, oturma yeri.

• MUHYÎ

  Maddî mânevî hayat veren, dirilten, canlandıran, can ve ruh veren mânalarında olup, Cenab-ı Hakk'ın bir ismidir.(Ehl-i dünya küfür ve dalâlet karanlığında mânen ölü gibi iken Resul-i Ekremin (A.S.M.) mübarek irşadları ve iman nurları ile dirilmelerine ve o mânevî ölümden kurtulmalarına binaen Peygamberimize de (A.S.M.) Muhyî denilmiştir)

• MUHYİDDİN-İ ARABÎ

  (Hi: 560 - 638) İspanya'da doğmuş, Anadolu ve Arabistan'ı gezmiştir. Mutasavvıf ve büyük âlim idi. Birçok ilmi eserler yazmıştır. Kendisine Şeyh-i Ekber de denir. Fütuhat-ı Mekkiye, Füsus-ül Hikem adlı eserleri meşhurdur. Şam'da vefat etmiştir. (K.S.)

• MUHZAR

  İnce belli. Beli ince olan.

• MUHZIR

  (Huzur. dan) Eskiden şeriat mahkemelerinde mübâşir hizmetini gören kimse. Alâkalı kimseleri mahkemeye çağırmaya memur kişi.

• MUHZİN

  (Hüzn. den) Hüzün verici. Acıklandırıcı. Kederlendirici.

• MUÎD

  Yardımcı. Mubassır. * Dersi iade eden, tekrar ettiren. Muallim yardımcısı. * Geri çevirtici. * Bir şeyi âdet edinmiş olan. * Tecrübeli. Hâzık. * Güçlü. Kuvvetli. * Arslan. * Gazâ ve cihad eden kimse.