M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MUHİT-İ ARZ

  Dünyanın çevresi.

• MUHİT-İ DÂİRE

  Mat: Daire çevresi. Çember.

• MUHİT-İ NİGÂH

  Göz çevresi.

• MUHKEM

  Sağlam. Metin. Sıkı sıkıya. Kuvvetli. Tahkim edilmiş. Sağlamlaştırılmış. * Fık: Tefsir edilenlerden daha kuvvetli olan söz. İhtimalli olmayan söz.

• MUHKEM KAZİYE

  Huk: Kat'i ve sağlam bozulmaz hüküm. Mahkemenin en sonunda vermiş olduğu kararlar. Temyiz mahkemesince tetkik ve tasdik edildikten sonra veyahut temyiz müddeti geçen bir mahkeme kararının, mevzuunu teşkil eden hâdise hakkında, kat'i bir karine ve delil ve kanunen değişmez bir hüküm olarak kabul edilmesi. (Bak: Kaziye-i muhkeme)

• MUHKEMAT

  Muhkem olanlar. Sağlam ve kuvvetli olanlar. * İçinde hüküm bulunan ve mânası açık olanlar.

• MUHKEMAT-I KUR'ANİYYE

  Mânası açık ve te'vile ihtiyacı olmayan âyetler. Başka bir mânaya ihtimali olmayıp sarih emir ve nehiyleri müştemil olan âyetler. Bu âyetler mensuh veya anlaşılmayan şekilde müteşabih ve muhtemel olmayıp muhkem ve mübeyyin olmakla aslâ te'vile muhtaç olmazlar. Bâzı şeylerin haram olması veya enbiya kıssaları (Ekasis-i enbiya) gibi.

• MUHKİM

  Kuvvetleştiren, sağlam kılan, ihkâm eden.

• MUHLA

  Ot biçecek âlet, orak. * Nalbantların tırnak yonacak âleti.

• MUHLED

  Saçı ve sakalı geç ağaran kişi.

• MUHLES

  Orta yaşlı kimse.

• MUHLES

  İhlâsı dâimi olan. Devâmlı hâlis olan.

• MUHLEVLAK

  Düz kaypak nesne.

• MUHLİK

  (Bak: Mühlik)

• MUHLİS

  Hâlis olan. İhlâsı kazanmak için gayret gösteren, samimi ve itikadı doğru olan. Her hâli içten ve riyâsız olan. Katıksız.

• MUHLİS

  Saç ve sakalına kır düşmüş olan kimse.

• MUHLİSÂNE

  f. Hâlisâne. Samimi olarak. Dostlukla. Riyâsızlıkla.

• MUHLİSEN

  Hâlis olarak. Muhlis olarak.

• MUHMEL

  Tüylü ve saçaklı nesne.

• MUHMİD

  Ateşin alevini bastıran.

• MUHNAK

  (C: Mehânik) Zayıflamış davar.

• MUHNİK

  (Hank. dan) Boğucu, boğan.

• MUHNİS

  Yumuşak kimse; yâni şiddeti ve katılığı olmayan. Mülâyim.

• MUHNİS

  Birine verdiği sözü geri alan.

• MUHRAZA

  (C: Mehârız) Çöğen koyacak kap.

• MUHREC

  (Huruc. dan) Dışarı çıkarılmış, ihrâc olunmuş. * Bir şeyin sureti çıkarılmış.

• MUHRENBIK

  Başını eğip tınmayan, sükut eden, susan ve fırsat bulduğu gibi fevri söyleyen kimse.

• MUHRENŞİM

  Azametli, kibirli kimse. * Zayıf ve rengi değişmiş kişi.

• MUHRENZİM

  Gadaplı, hışımlı, kızgın.

• MUHREZ

  Kazanılmış, elde edilmiş. * Sudaki balık, av hayvanları v.s. gibi, kimsenin malı olmayıp herkesçe faydalanılan bir şeyin ele geçirilmesi.

• MUHRİB

  Tahribeden. Yıkan. Muharrib. Harâb eden.

• MUHRİB

  Harp gemisi. Torpidoları avlayan ve hızla giden bir nevi harp gemisi.

• MUHRİBÎN

  (Muhrib. C.) Muhribler. Yıkıp yok edenler. Harâb edenler.

• MUHRİCE

  Çıkrıkçı.

• MUHRİK

  Yakan. Yakıcı. * Çok acıtan. İhrak eden.

• MUHRİK-DEM

  f. Nefesi yakıcı olan. Âşık.

• MUHRİZ

  (İhraz. dan) Elde eden, kendi payına alan, kazanan.

• MUHSAN

  Fık: Akıl. Büluğ. İslâmiyet. Hürriyet. Nikâh-ı sahih ile teehhül vasıflarını câmi olan kimse.

• MUHSANAT

  (Muhsana. C.) Muhsan olan kadınlar.

• MUHSANE

  Muhsan olan kadın. Temiz ve namuslu kadın.

• MUHSAR

  (Bak: İhsar)

• MUHSIN

  Kale gibi mahfuz ve sağlam olan. Kendini haramdan saklayan.

• MUHSÎ

  Sayı sayan.

• MUHSİN

  İhsan eden, iyilik eden. Kerim. Cömert. * Allah'ı görür gibi O'na ibadet eden.

• MUHSİNÎN

  (Muhsin. C.) Muhsinler.

• MUHTAC

  İhtiyacı olan. Akşam evinde yiyeceğini bulamayacak derecede fakir olan. Bir şey kendine lâzım olan kimse. Bir eksiğini tamamlamak isteyen. Fakir.

• MUHTAC-I TA'RİF

  Tarif edip anlatmağa muhtaç.

• MUHTACÎN

  (Muhtac. C.) Muhtaç kimseler. İhtiyaç sâhibleri. Fakirler, yoksullar.

• MUHTACİYET

  İhtiyaç sahibi olmak. Muhtaçlık, fakirlik, sefalet, yoksulluk.

• MUHTAL

  Mütekebbir. Kibirli.