M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MAHTAB

  (Bak: Mehtâb)

• MAHTAM

  (C: Mehâtım) Burun.

• MAHTELEF-EL MELEVAN

  Gece ve gündüzün ihtilâfı ve değişmesi müddetince.

• MAHTİD

  Kişinin durduğu mekân.

• MAHTUBE

  Evlenmek için istenilen kadın.

• MAHTUM

  Mühürlenmiş. Damgalanmış. * Kilitlenmiş. * Bağlanmış.

• MAHTUMANE

  f. Bir kitabı hatmettikten sonra verilen ziyafet.

• MAHTUN

  Sünnet olunmuş. Hitan edilmiş.

• MAHTUR

  (Hatar. dan) Hatara, tehlikeye yakın. * Düşünme. Fikir ve endişe.

• MAHTUT

  (Mahtute) Çizilmiş. Çizgilenmiş. Yazılmış.

• MA'HUD(E)

  Vaad edilen. Söz verilen. Belli olan. * Mezkur, sözü geçen. * Mc: Fena bilinen kadın.

• MAHUDANE

  Bir ot adı.

• MA'HUDİYYET

  (Ahd. den) Söz verilmiş olma. Ahdedilmiş bulunma. Belli olma.

• MAHUF

  Korkulu. Tehlikeli.

• MAHULE

  Kocası ölmüş kadın.

• MAHUR

  f. Kumarhâne. Meyhâne.

• MAHUZA

  Temiz. İtibarlı, şerefli, asil. * Saf, hâlis, katıksız.

• MAHV

  Harab olma. Yıkılma. Ortadan kalkma. Çökme. Bozulma. * Tas: Beşeri noksanlıklardan kurtuluş hâli.

• MAHV VE SEKİR

  Fenafillâh makamında kendi varlığını hiç görmek ve bu mânevi hâlin zevk ve te'sirinden ruhi bir coşkunlukla kendinden geçme hâli.

• MAHVA

  Secdede karnını uyluklarından çekip ayıran kimse.

• MAHVAR

  f. Ay gibi.

• MAHVARE

  f. Aylık maaş.

• MAHVE

  Kuzey rüzgârı.

• MAHVEŞ

  f. Ay gibi.

• MAHVİYYET

  Alçak gönüllülük. Tevâzu. Kendi kusurunu bilip kendine haddinden fazla kıymet vermemek. Tevâzu içinde olmak.

• MAHY

  Gidermek.

• MAHYA

  Ramazanlarda, kandillerde veya bayramlarda çifte minâreli olan camilerde iki minare arasına gerilen ipe asılmak suretiyle ışıklarla yazılan yazı veya yapılan resim. * Dam çatısında iki eğik sathın birleştiği çizgi ve buradaki aralığı kapatmak için kullanılan uzunca, oluk biçiminde kiremit.

• MAHYA

  Hayat. Canlılık.

• MAHYANE

  f. Aylık. Aydan aya verilen maaş.

• MAHYERE

  Muhayyerlik, beğenip seçmede serbestlik.

• MAHZ

  Safi ve hâlis. Katıksız. Sırf. Hâs. Hulus ile muhabbet. * Tâ kendisi. * Sadece. * Su katılmamış hâlis süt.

• MAHZ

  Nikâh.

• MAHZ

  Yoğurdu çalkalayıp yağını almak.

• MAHZA

  Ancak. Yalnız. Tek. * Sâde. Hâlis. Katıksız. Tam.

• MAHZAN

  Ancak. Yalnız. Sadece. Tek.

• MAHZANE

  Güvercinlik.

• MAHZAR

  (Huzur. dan) Hazır olma. Gösteriş, görünüş. * Huzur yeri. Büyük bir insanın önü. * Birçok kimse tarafından imzalı dilekçe. * Mahkeme sicili.

• MAHZEM

  (C.: Mehazim) Atın kolan yeri.

• MAHZEN

  Yalnız, ancak, tek.

• MAHZEN

  Hazine ve define gibi şeyleri koyacak yer. * Erzak yeri. * Bodrum. Yeraltı.

• MAHZ-I EDEB

  Edebin ta kendisi. Sırf terbiye ve edeb.

• MAHZ-I HİKEM

  Akıllılığın ve filozofluğun ta kendisi. Hikmetlerin ta kendisi.

• MAHZ-I KERAMET

  Tam bir keramet gibi. Kerametin ta kendisi.

• MAHZÎ

  Kepâzelik ve rüsvaylığa sebep olan huy. Rezil olmağa sebebiyet veren kötü huy.

• MAHZU'

  Boyun eğmiş.

• MAHZUB

  Boyanmış.

• MAHZUD

  (Mahdud) Silinmiş, tesviye edilmiş. * Düzgün. * Meyvesinin çokluğundan dalları basıp bükülmüş.

• MAHZUF

  Silinmiş. * Yerinden düşürülmüş. Kaldırılmış. Hazfolunmuş. * Edb: Noktasız harflerle yazılmış olan. (Bak: Mücerred)

• MAHZUL

  Hakir. Kıymetsiz. Perişan. Hor. Rüsvay.

• MAHZULEN

  Hakir, kepaze, rezil ve rüsvay olarak.