M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MECC

  Ağızla su püskürmek. * Sulu şeyler atmak ve saçmak.

• MECCAN

  Parasız, karşılıksız, ücretsiz, bedâva, meccânen.

• MECCANEN

  Ücretsiz, parasız.

• MECCANÎ

  Bedavacı. Parasız.

• MECCANİYET

  Ücretsizlik, meccanilik.

• MECD

  Büyüklük. Azamet. * şeref, itibar.

• MECDERE

  Lâyık olacak mekân.

• MECDEYE

  Kıtlık yeri.

• MECDUD

  Rızkı bol, nasibli, bahtiyar. * Kesilmiş, maktu.

• MECDUL

  Sağlam ve muhkem şey. * Sağlam yapılı ve kemikli kimse. * Bükülmüş.

• MECDUR

  Tıb: Çiçek çıkarmış kimse.

• ME'CEL

  (C: Meâcil) Su toplanan yer.

• MECELLAT

  (Mecelle. C.) Mecmualar, kitaplar, dergiler.

• MECELLE

  Mecmua. Fikir topluluğu. Risale. Kitab. Hikmetli sahife. * Fıkıh kitabının muâmelât kısmının toplu bir parcası. * İslâm Hukukuna dâir bir mecmua.

• MECENNE

  Kalkan, siper. * Delilik, mecnunluk, divanelik.

• MECER

  Koyunun karnındaki kuzu büyüdükçe durmaya kadir olmaması. * Büyük asker. * Susuzluk.

• MECERRE

  (Mecerret-üs Sema) Kehkeşan, Samanyolu denilen büyük, parlak yıldız kümesi.

• MECFER

  Beli kalın olan at.

• MECHEL

  (C.: Mecâhil) Belirtisiz, işaretsiz, nişansız. * Yolu ve izi olmayan çöl.

• MECHELE

  Birini câhilliğe sevkeden şey.

• MECHUD

  (Cehd. den) Çalışmış uğraşmış, didinmiş, cehdetmiş. * Kuvvet, kudret, güç.

• MECHUL

  Bilinmeyen. Belli olmayan.

• MECHULAT

  (Mechul. C.) Mechul olan ve bilinmeyen şeyler.

• MECHULİYET

  Bilinmezlik, mechullük.

• MECHUL-ÜL AHVAL

  Kimin nesi olduğu bilinmeyen kimse.

• MECHUL-ÜN NESEB

  Kimin çocuğu olduğu bilinmeyen kişi.

• MECHURE

  Harf, hareke ile okunduğu vakit, nefesin hapsolunup sesin âşikâr olmasında okunan harfler. Bu harfler nefesi kendileri ile cereyandan men'ederler.

• MECHURİYE

  Aşikâre olunmuş, açıklanmış, meydana konulmuş.

• MECİ

  (Meciyyen) Gelme, geliş.

• MECİD

  Azametli. Şerefli. Gâlib. * Esmâ-i İlâhiyedendir.

• MECİDİYE

  Sultan Abdülmecid zamanında 1840'da basılmış 20 kuruş değerinde gümüş para.

• MECL

  Elin kabarması. * Balta gibi bir nesne tutmaktan veya çalışmaktan dolayı elin kabarıp nasırlanması.

• MECLA

  (C.: Mecâli) Ayna, mir'at. * Çıkma ve görünme yeri. * Başın tepesinde kıl bitmeyen yer.

• MECLEB

  Beyaz çiçekli bir otun adı. (Adam boyu uzar ve yaprağı zerdaliye benzer.)

• MECLİS

  Oturulacak, toplanılacak yer. * Görüşülecek bir mes'ele için bir araya gelmiş insan topluluğu. * Devlet işlerini görüşmek üzere Millet Vekillerinin toplandıkları büyük bina.

• MECLİS-ARA

  f. Meclisi süsleyen.

• MECLİS-ÂRÂ

  Meclisi süsleyen.

• MECLİS-EFRUZ

  f. Meclisi parlatan. Meclisi aydınlatan.

• MECLİS-FÜRUZ

  f. Meclisi parlatan. Meclisi aydınlatan.

• MECLİSÎ

  Meclisle alâkalı. Meclise ait.

• MECLİS-İ A'YÂN

  Osmanlı İmparatorluğu zamanında hükümet tarafından seçilmiş olan meclis. (Bunun karşılığı, zamanımızda, senato meclisidir.)

• MECLİS-İ MEBUSAN

  Halk tarafından seçilen meb'usların meclisi. Millet Meclisi.

• MECLİS-İ ÜLFET

  Konuşma meclisi.

• MECLİS-İ VÜKELÂ

  Kabine toplantısı. Bakanlar kurulu toplantısı.

• MECLİSİYAN

  Meclis ehli. Mecliste bulunan âzâlar.

• MECLUB

  Celbolunmuş. Çekilmiş. Kapılmış. * Tarafdarlığı kazanılmış kimse. * Aşık. Tutkun.

• MECLUBİYET

  Tutkunluk, meclubluk.

• MECLÜVV

  Parlak, cilâlı. Mücellâ.

• MECMA'

  Toplanılacak yer. Kavuşulan yer.

• MECMA-I EKBER

  En büyük toplanma yeri. Mahşer.