M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• Mİ'MARÂN

  f. Mimarlar.

• Mİ'MARÎ

  (Mi'mariyye) Mimarlıkla alâkalı. Mimarlığa âit. * Bir yapı için mimara verilen para.

• MİMHA

  Meni silmeye mahsus bez parçası.

• MİMHAZA

  Yayık. (Onunla yoğurttan yağ çıkarırlar.)

• MİMÎ

  (Mimiyye) Mim harfi ile alâkalı. İçinde mim harfi bulunan kelime.

• MİMLAKA

  Yer düzeltecek taş.

• MİMLEHA

  Tuzlu yer.

• MİMRAZ

  Hastalıklı, illetli.

• MİMSAH

  Yalancı.

• MİMSAHA

  Adi basacak nesne. * Yüz silecek mendil.

• MİMSİZ MEDENİYET

  Vahşilik, denîlik. Alçaklık. * Medeni kelimesinin, Kur'ân alfabesine göre "mim" harfini kaldırırsak, denî kelimesi kalır. Buna binaen, "mimsiz medeniyyet" de denî, alçak ve zâlim yerinde kullanılmıştır.

• MİMTAR

  Yağmurluk.

• MİN

  Arabçada harf-i cerrdir. 1- Mekân ve bir şeye başlamayı ifâde eder.Meselâ: $ "Haftadan haftaya" da olduğu gibi.2- Teb'iz için olur. Meselâ: $"Kim bir kavme benzemeğe özenirse onlardan sayılır" cümlesinde olduğu gibi. Bazılarını, bir kısmını ifâde ediyor. 3- Cinsi beyan için olur. Meselâ: $ "İşlediğiniz hayrı Allah bilir" cümlesinde "min" tebyine (açıklamaya) vesile oluyor.4- Bedel-i ivâz (karşılık) için olur. Meselâ: $ "Ahirete bedel, dünya hayatına râzı mı oldunuz" cümlesinde olduğu gibi.5- Tâlil (sebeb bildirmek) için olur. Meselâ: $ "Allah'tan korktuğu için ağlıyor." cümlesinde olduğu gibi. Önündeki kelime mef'ulün leh olur.6- İstiğrak ifadesi için olur. Gâyet, hiç bir, hiç... gibi. "Bize hiç bir yorgunluk dokunmadı" cümlesinde olduğu gibi. $ Bâzı fiiller mef'ul-ü bihini, "min" ile alır. Bu takdirde... den, dan... manası ile tercüme edilmez.7- Tahsis-i alel umum (katiyyet ifadesi) için olur. Bu da zâidedir. Meselâ: $ "Hiç kimse bana gelmedi" cümlesinde olduğu gibi. Bunlardan başka "min" harf-i icerri;fasıl mânasına, birbirine zıd iki kelimeden ikincisine dahil olur. Bâ-i cerreye, an $, fi $, ind $, alâ $'ya müradif olur. $ Rubbemâ, mânasına ve sıla olur. Lâm-ı zâide ve $ müz ve ba-i kasem yerinde de kullanılır.

• MİN GAYR-I HADDİN

  Had harici, edeb dışı olarak. * Haddim olmayarak.

• MİN KÜLL-İL VÜCUH

  Her yönden. Her cihetle.

• MİN.. İLA

  den... ye kadar.

• MİNA

  Şişe, cam, billur. * Parlak saray. * Sırça. Kuyumcuların kullandıkları lâcivert renkli sırça.

• MİNA'

  (C.: Miyâni) Liman.

• MİNAFAM

  f. Cam mavisi, sırça renkli.

• MİN'AM

  Çok in'am ve ihsan eden.

• MİNARAT

  (Minare. C.) Minareler.

• MİNARE

  (C.: Minarat) (Aslı menare'dir) Nur mevzii. Ezan mevkii.

• MİNA-RENK

  f. Gök mavisi.

• Mİ'NAS

  Kız doğuran kadın.

• MİN-BA'D

  Bundan sonra, bundan böyle.

• MİNBAZ

  Hallaç tokmağı.

• MİNBER

  Camide hatibin hutbe okumasına mahsus kürsü. (Rif'at mânasına olan nebr'den ism-i âlettir.) (Bak: Hutbe)(... Minber, Vahy-i İlâhinin tebliğ makamı olduğundan, o vesvese-i siyasiyenin hakkı yoktur ki o makâm-ı âliye çıkabilsin. S.)

• MİNBEZE

  Yastık.

• MİNCAB

  Zayıf kimse. * Yeleği ve temreni olmayan ok.

• MİNCAR

  Havan. Havan eli.

• MİNCEDE

  Küçük asâ, küçük sopa. * Yorgancı çubuğu.

• MİNCEL

  (C.: Menâcil) Orak. Ekin orağı.

• MİNCEM

  (C.: Menâcim) Terâzi kolu.

• MİNCERE

  Soğuk suya harâret veren kızmış sıcak taş. (O suya "necire" derler.)

• MİN-CİHETİN

  Bir cihetten, bir bakıma göre.

• MİNCİLAB

  Murdar su, pis su.

• MİNDAG

  Hücum edecek âlet.

• MİNDAS

  Yeyni avret, hafif kadın.

• MİNDEF

  (C.: Menâdif) Hallaç yayı.

• MİNDEL

  Hırslı, doymaz ve açgözlü insan. Yırtıcı kimse. * Zorba, eşkiya.

• MİNDİF

  Atılmış pamuk.

• MİNDİL

  (C: Menâdil) Peşkir. Mendil. Bez parçası.

• MİN-EL EVVEL

  Evvelden beri.

• MİN-EL EZEL

  Ezelden beri.

• MİN-EL KADİM

  Çok evvelden. Eskiden beri.

• MİN-EL MÜHLİKAT

  Helâk edenlerden. Mühlik olanlardan.

• MİN-EL-ARŞ İLE-L-FERŞ

  Arştan yeryüzüne kadar.

• MİNEN

  (Minnet. C.) Minnetler.

• MİNESSERA İLESSÜREYYA

  (Mines serâ il-es süreyyâ) Yerden göğe kadar.

• MİN-EŞ ŞEMS

  Güneşten.