M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MİLAK

  Bir nesnenin kıyam ve sebâtına sebep olan nesne.

• MİL'AKA

  (C.: Melâik) Tahta kaşık.

• MİL'AKA-TIRAŞ

  f. Tahta kaşık yapan.

• MİLAT

  Duvara yaptıkları çamur. Sıva balçığı.

• Mİ'LAT

  (C: Meâli) Yas tuttuğunda, kadınların gözyaşı sildikleri bez.

• MİLBEN

  Kerpiç kalıbı. * Süt sağacak kap.

• MİLDEM (MİLDÂM)

  Çekirdek dövdükleri taş. * Ahmak ve iri vücutlu kimse.

• MİLDES

  Hurma çekirdeğini dövdükleri büyük taş.

• MİL'E

  Dolu, dolusu. * Cemaat. (Bak: Mele') * Havuz.

• MİLEL

  (Millet. C.) Milletler. Bir millet sayılan topluluklar. * Bir din veya mezhebde olan topluluklar.

• MİLEL-İ MÜTEMEDDİNE

  Medenileşmiş milletler.

• MİLEL-İ SÂİRE

  Başka, diğer milletler.

• MİLEZZ

  Katı, şiddetli, şedid.

• MİLG

  Ahmak.

• MİLH

  (C.: Emlâh-Milha-Milah) Tuz.

• MİLHA

  Kutu. Dağarcık.

• MİLHA

  (Milh. C.) Tuzlar.

• MİLHA

  (Milhât) (C.: Melâhi) Eğlence, oyun, cümbüş.

• MİLHAB

  (C.: Melâhib) Kesecek âlet. * Ber nesnenin kabuğunu soyacak âlet.

• MİLHAFE

  Bürünecek şey. Yorgan.

• MİLHE

  Güzel kelâm, lâtif söz.

• MİLHEZ

  Mürekkep karıştırmakta kullanılan bir âlet.

• MİLHÎ

  (Milhiye) Tuzla alâkalı. Tuzdan.

• MİLİ

  f. Kedi.

• MİL-İ BAHRÎ

  İngiliz deniz mili. (1852 metre)

• MİL-İ BERRÎ

  Kara mili. (1609 metre)

• MİLİS

  Fr. Orduya yardımcı halk kuvveti.

• MİLK

  Mal cinsinden olan yer. Birisinin tasarrufu altında bulunan yer. Mülk.

• MİLKA

  Eskiden mürekkep hokkalarına konulan ham iplik.

• MİLKAT

  (C: Melâkıt) Tandırdan ekmek çıkaracak âlet.

• MİLKAT

  Cerrah cımbızı.

• MİLKDAR

  f. Hükümdar, pâdişah. Mülk sâhibi.

• MİLKED

  Nesne dövecek âlet.

• MİLK-İ YEMİN

  Köle, cariye.

• MİLLET

  Bir dinden olanların topluluğu. Din, dil ve târih beraberliği bulunan insan cemaatı. Sınıf. Topluluk. * Bir sülâleden gelenlerin hepsi. * Maddi, mânevi bir unsurdan sayılıp beraber yaşayanların hepsi.

• MİLLET-İ BEYZA

  Bütün Müslümanlar.

• MİLLET-İ HÂKİME

  Hâkim millet.

• MİLLET-İ MERHUME

  Müslümanlar, İslâm Milleti. (Allah'a ve onları ebedi saadete sevkeden emirlerine itaat ettiklerinden, kendileri rahmete mazhar olmuşlardır.)

• MİLLÎ

  (Milliye) Din ve millete âit, milletle alâkalı, millete mensub.

• MİLLİYET

  Ümmet. Aralarında din, dil ve tarih birliği olan topluluktaki hâl. Millet olma. Aralarında maddi mânevi birlik ve beraberlik râbıtaları bulunan topluluktaki vasıf. (Milliyetimiz bir vücuddur. Ruhu, İslâmiyyet; aklı, Kur'ân ve imândır.)(Kimin himmeti milleti ise, o tek başiyle küçük bir millettir. M.)(Fikr-i milliyet, şu asırda çok ileri gitmiş. Hususan dessas Avrupa zâlimleri, bunu İslâmlar içinde menfi bir surette uyandırıyorlar, tâ ki, parçalayıp, onları yutsunlar.Hem fikr-i milliyette bir zevk-i nefsâni var; gafletkârâne bir lezzet var; şeâmetli bir kuvvet var. Onun için şu zamanda hayat-ı içtimaiye ile meşgul olanlara, "Fikr-i milliyeti bırakınız!" denilmez. Fakat, fikr-i milliyet iki kısımdır. Bir kısmı menfîdir. Şeâmetlidir, zararlıdır; başkasını yutmakla beslenir, diğerlerine adâvetle devam eder, mütayakkız davranır. Şu ise, muhâsamet ve keşmekeşe sebebdir. Onun içindir ki, hadis-i şerifte ferman etmiş: $Ve Kur'an da ferman etmiş: $ İşte şu hadis-i şerif ve şu âyet-i kerime; kat'i bir surette menfî bir milliyeti ve fikr-i unsuriyeti kabul etmiyorlar. Çünki: Müsbet ve mukaddes İslâmiyet milliyeti, ona ihtiyaç bırakmıyor... M.) (Bak: Türk)(Menfî milliyette ve unsuriyet fikrinde ifrat edenlere deriz ki:Evvelâ: şu dünya yüzü, hususan şu memleketimiz, eski zamandan beri çok muhaceretlere ve tebeddülâta mâruz olmakla beraber; Merkez-i Hükümet-i İslâmiyye bu vatanda teşkil olduktan sonra, akvâm-ı sâireden pervane gibi çokları içine atılıp, tavattun etmişler. İşte bu halde Levh-i Mahfuz açılsa ancak hakiki unsurlar birbirinden tefrik edilebilir. Öyle ise, hakiki unsuriyet fikrine, hareketi ve hamiyeti bina etmek mânasız ve hem pek zararlıdır. Onun içindir ki: Menfî milliyetçilerin ve unsuriyet-perverlerin reislerinden ve dine karşı pek lâkayd birisi mecbur olmuş; demiş: "Dil, din bir ise; millet birdir." Mâdem öyledir. Hakiki unsuriyete değil; belki dil, din, vatan münâsebatına bakılacak. Eğer üçü bir ise, zaten kuvvetli bir millet; eğer biri noksan olursa, tekrar milliyet dairesine dâhildir. M.)

• MİLLİYETPERVER

  f. Milliyetini seven.

• MİLSAH

  (C.: Melâsıh) Keten tarağı.

• MİLT

  Nesebi bilinmeyen.

• MİLTAN

  Yağ değirmeni.

• MİLTAT

  Dimağa ermiş olan baş yarası. * Deniz kenarı.

• MİLVAH

  Tuzak yanında koydukları kuş. * Semiz olmayan hayvan.

• MİLVAT

  Mala.

• MİLZAB

  (C.: Melâzib) Aşırı derecede cimri, pek hasis.

• MİM

  Kur'ân-ı Kerim alfabesindeki yirmidördüncü harf olup, ebced hesabında kırk sayısının karşılığıdır. * Tarih yazarken bazan Muharrem ayına bir işaret olabilir. * Bir kitap veya ibarenin sonuna veya altına temme (bitti) yerine ve "mâlum oldu, görüldü" makamında konulan bir harftir. (Bak: Ebced)

• Mİ'MAR

  İmar eden. Hüner sâhibi. İnşaat plânlarını yapan ve bunların kurulmasına bakan san'atkâr. Binâ inşa eden mühendis.