M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MİKATÎ

  Hacc mevsimini beklemek üzere Mekke-i Mükerreme'de kalan kimse.

• MİKATT

  (C.: Mikât) Üzerinde kalem kesecek âlet.

• MİKDAD

  Demir kesme âleti.

• MİKDAM

  (C.: Makadim) Çok ayaklı. * Kıdemli. * Çok çabalayıp uğraşan. Fazlaca gayret sarfedip ikdâm eden.

• MİKDAR

  Parça. Kısım. Bölük. * Kıymet. Değer. Derece.

• MİKDAR-I KÂFİ

  Yeter derecede.

• MİKDAR-I KAMET

  Namaza başlamak için okunan kamet zamanı kadar.

• MİKELE

  Sofra takımı.

• MİKHAL

  (C.: Mekâhil) Göze sürme çekmekte kullanılan âlet.

• MİKLEB

  Eskiden ciltlenen kitapların sol tarafındaki fazlalık parçanın adı.

• MİKLEME

  Kalemlik, kalem konacak âlet.

• MİKNE

  (C: Mekenât) Süpürge.

• MİKNESE

  Süpürge.

• MİKNET

  Güç, kudret, kuvvet.

• MİKRA'

  Balta gibi bir alettir ve onunla taş parçalarlar.

• MİKRAA

  (C: Mekâri) Davul çomağı. * Çoban değneği.

• MİKRAM

  Çok ikram ve kerem eden. Bağışlayan, ihsan eden.

• MİKRAM (MİKRAME)

  (C: Mekârim) Kadınların başını ve yüzünü örttükleri nakışlı bez.

• MİKRAT

  (C: Mekârâ) Su mecrâsı. (Her taraftan gelen yağmur suyu orada toplanır.) * Büyük havuz. * Büyük çanak.

• MİKRAZ

  (C.: Mekariz) Makas.

• MİKREB

  (C.: Mekârib) Çift sürmede kullanılan saban.

• MİKRON

  Fr. Metrenin milyonda biri. Milimetrenin binde biri.

• MİKROSKOP

  Fr. Gözle görülmeyecek kadar küçük cisimleri, çok defa büyük göstermeye yarayan âlet.

• MİKSAHA

  (C.: Mekâsih) Süpürge.

• MİKSAL

  Çok keskin kılıç.

• MİKSAR

  Çok konuşan, sözü uzatan, geveze. * Çoğaltan, teksir eden.

• MİKSEFE

  (Kesâfet. den) İçine elektrik enerjisi yığılan âlet. (Kondansatör)

• MİKSEHA

  (C.: Mekâsih) Süpürge.

• MİKSİR

  Çok söyleyici, çok konuşan.

• MİKŞAT

  Hattatların, kamış kalemlerinin kabuğunu soymakta kullandıkları âlet.

• MİKTA'

  Kesecek âlet.

• MİKTEBE

  Tabak üstüne örttükleri nesne.

• MİKTEL

  Onbeş sa' miktarı nesne alır ölçek.

• MİKVAL

  Çok konuşan.

• MİKVED

  (C.: Mekavid) Yular.

• MİKVEL

  Lisan. Dil.

• MİKYAL

  (C.: Mekâyil) (Keyl. den) Ölçek. Tahıl ölçeği.

• MİKYAS

  Kıyas edecek, ölçecek âlet. Ölçü âleti. Uzunluk ölçüsü. Ölçek.

• MİKYAS-I KUVVET

  Kuvvet ölçer. Dinamometre.

• MİKYAS-I MÂ

  Hidrometre.

• MİKYAS-I ZELAZİL

  Yer sarsıntısının şiddet ve yönünü gösteren âletler.

• MİKYAS-ÜL HARARE

  Harâret derecesini ölçen âlet. Termometre.

• MİKYAS-ÜL MÂYİAT

  Sıvıların yoğunluk derecesini ölçen âletin adı.

• MİKYAS-ÜR RİYAH

  Rüzgâr hızını tâyin eden âlet.

• MİL

  İğne gibi ince ve uzun bir âlet. * Göze sürme çekecek âlet. * Ucu sivri çelik kalem. * Sivri dağ tepesi. * Bir çarkın, üzerinde döndüğü mihver, eksen. * Elektromotordan iş tezgâhına kuvvet nakleden uzun çelik çubuk. * Selin bıraktığı en verimli münbit toprak. * Mesafeyi gösteren işaret çubukları. * Bir kilometreden fazla mesafe, uzaklık.

• MİLA

  Bir kap dolusu nesne.

• MİLAD

  (Velâdet. den) Doğum günü. * Hz. İsa'nın (A.S.) doğum günü kabul edilen yıl başı.

• MİLADÎ

  Milada ait. Milada dayanan. Ekser Avrupalıların takvim başlangıcı yaptıkları Milad yılına ait. * İsa'nın (A.S.) doğumundan itibaren başlayan takvim ki, miladî tarih denir.

• MİLAH

  (Milh. C.) Milhler, tuzlar.

• MİLAHAT

  Gemicilik. Gemicilik bilgisi.