M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MİHAZ

  Çizme mahmuzu.

• MİHBAZ

  (C.: Mehâbiz) Hallaç tokmağı.

• MİHBEB

  Tâne tâne kesecek âlet.

• MİHBERE

  (C.: Mehâbir) Mürekkep koydukları kap.

• MİHCEM(E)

  (C.: Mehâcim) Hacamat şişesi. * Çekip emmeğe mahsus âlet.

• MİHDA

  İçine hediye konulan kap.

• MİHEK

  f. Küçük çivi. * Karanfil.

• MİHEN

  (Bak: Mihan)

• MİHENK

  (Mihek) Altının ayarını anlamaya mahsus bir taş. Ölçü. İyiyi kötüyü ayıran, ayar âleti. * Mc: Bir insanın kıymetini, ahlâkını anlamaya yarayan vasıta.

• MİHFAR

  Toprak kazan âlet. Kazma.

• MİHFEN

  Değirmen sepeti.

• MİHFER(E)

  (C.: Mahâfir) Kazma. Bel.

• MÎHÎ

  f. Çivi şeklinde. Çiviye âit.

• MİHÎN

  (Mihine) Daha büyük, daha ulu.

• MÎHKADEM

  f. Ayağı kırık.

• MİHLA(T)

  İçine yulaf koyup davara vermekte kullanılan torba.

• MİHLAF

  Vaadinde çok hilâf eden, sözünde durmayan kimse.

• MİHLAK

  Ustura.

• MİHLEB

  İçine süt sağılan kap.

• MİHLEB

  (C.: Mehâlib) Yırtıcı kuşların tırnağı, pençesi. * Orak, bıçak.

• MİHMAN

  f. Misafir.

• MİHMANDAR

  f. Misafire hizmet ve yardım eden. Misafiri ağırlayan.

• MİHMANDAR-I KERİM

  Dünya misafirhanesinde kullarına yardım ve in'am eden Rabbimiz, Allah (C.C.). * Müslümanlara dünya misafirhanesinde rehberlik eden, Hazret-i Peygamber (A.S.M.)

• MİHMANDARÎ

  f. Mihmandarlık. Misafir ağırlayıcılık.

• MİHMANHANE

  f. Misafirhane. Misafir edilecek yer. Otel. * Mc: Dünya.

• MİHMANÎ

  f. Mihmanlık, misafirlik.

• MİHMANNEVAZ

  f. Misafire iyi muamele ederek ikram eden. Misafir ağırlayan.

• MİHMANPERVER

  f. Misafir ağırlayan, misafire ikram eden, misafir seven.

• MİHMANPERVERÎ

  f. Misafirperverlik, misafir ağırlayıcılık.

• MİHMANSERAY

  f. Misafirhane. Otel. * Mc: Dünya.

• MİHMEL

  (C.: Mehâmil) Kılıç bağı. * Büyük mahfe.

• MİHMER

  (C.: Mehâmir) Semer atı.

• MİHMEZ (MİHMÂZ)

  Çizme mahmuzu.

• MİHNEKA

  (C.: Mehânık) Maktul. * Gerdanlık. * Boğacak âlet.

• MİHNET

  Zahmet. Eziyet. Dert. Belâ. * Mc: Tecrübe, sınamak.

• MİHNET-ÂBÂD

  f. Keder, mihnet ve gam dolu olan yer. * Mc: Dünya.

• MİHNETDİDE

  f. Musibete uğramış. Keder ve mihnet görmüş.

• MİHNETGÂH

  f. Keder, gam ve mihnet çekilen yer. * Mc: Dünya.

• MİHNETKEDE

  f. Gam ve keder çekilen yer. Nihnet yeri. * Mc: Dünya.

• MİHNETKEŞ

  f. Keder, eziyet ve mihnet çeken.

• MİHNETZEDE

  f. Afet ve belâya uğramış. Keder, mihnet ve musibete giriftar olmuş.

• MİHR

  (Bak: Mehr)

• MİHRAB

  Camide imamın namaz kılarken cemaatin önünde durduğu yer. * Şiddetli harbeden cengâver. Bahadır. * Evin şerefli yüksek yeri, çardak. * Meclisin sadrı ve ekrem mevzii. * Mc: Harb âleti. * Orman. * Melikin hususi makamı. * Mc: Şeytan ve hevâ ile muharebe edecek yer. * Ümit bağlanan yer.

• MİHRAB-I CEMŞİD

  Güneş, Şems.

• MİHRACE

  (Hind'ce: Mahraca) Hindistan'da Hindu dininden olan hükümdarların büyüklerine verilen ünvandır. Hindu kral.

• MİHRAF

  Hekimin yarayı muâyene ettiği âlet.

• MİHRAK

  (C.: Mehârik) Ağaç kılıç. * Yırtıp parçalayacak âlet.

• MİHRAK

  Fiz: Küre içi biçiminde (içbükey) bir aynaya müvâzi (paralel) gelen ışıkların, aksettikten sonra toplandıkları nokta. Yakıcı nokta. * Hareket merkezi.

• MİHRAK

  Çok hareket eden. * Hareket âleti. Karıştıracak nesne.

• MİHRAKÎ

  Mihrak noktasına âit.