M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MİBZA'

  Kan almakta kullanılan âlet. Neşter.

• MİBZAG

  Nişter, kan alacak âlet.

• MİBZEL

  (C: Mebâzil) Süzgeç.

• MİBZELE

  (C: Mebazil) Her gün giyilen kaftan, günlük elbise.

• MİBZER

  Tohum ekmekte kullanılan bir âlet.

• MİCDAF

  (C: Mecâdif) Sandal, kayık küreği.

• MİCDAH

  (C: Mecâdih) Kavut karıştırdıkları ağaç. * Menazil-i Kamerden bir yıldız.

• MİCDAR

  Bostan korkuluğu. Korkuluk.

• MİCDEL

  (C.: Mecâdil) Köşk, kasır, kâşâne.

• MİCENE

  (C.: Mevâcin-Meyâcin) Kassar tokmağı.

• MİCENN

  Kalkan, siper.

• Mİ'CER

  Bir cins kadın başörtüsü. Eşarp.

• MİCERR

  Gem çenberi. * Matkap kayışı.

• MİCERRE

  (C: Mecirr) Yer düzeltilen sürgü. * Demir kürek. ("Bel" denir)

• MİCESSE

  Ağaç budamada kullanılan keskin demir.

• MİCEŞŞ

  El değirmeni.

• MİCHAR

  Yüksek sesle konuşan.

• MİCLAT

  Ağaç budamada ve bağ filizini kesmekte kullanılan demir.

• MİCMER

  İçinde tütsü yakılan bakır yahut bronzdan küçük şamdan şeklindeki aletin adıdır. "Buhurdan" da denilir.

• MİCR

  Çenber.

• MİCREFE

  (C: Micref-Mecarif) Ateş küreği.

• MİCSED

  Cesede yapışık olan elbise.

• MİCVAD

  Güzel şiirler söyliyen şâir.

• MİCVEB

  Bir şey kesmeye yarıyan demir.

• MİCVEL

  Gömlek. * Küçük esvap. * Kalkan.

• MİCZAF

  (C: Mecâzif) Gemi küreği.

• MİCZAM

  Pek keskin kılıç.

• MİCZEM

  Çok keskin kılıç.

• MİDA'

  Bir şeyin son bulduğu yerin sonu. * Yolun sıklaştığı yeri.

• MİDA' (MİDEA)

  (C.: Mevadi') Eski kaftan, eski elbise.

• MİD'A(T)

  Şehrin burcu.

• MİDAD

  Yazı mürekkebi. Mürekkeb.

• MİDADİYE

  Mürekkep konan şey. Mürekkep hokkası.

• MİDAE

  Kırba. Deriden su kabı. İbrik. Matara. * Çeşme lülesi. * Abdest alınan yer.

• MİDAKA (MİDAKKA)

  Kendisiyle bir şey dövülüp ezilen şey. Havan.

• MİDANEM

  f. Biliyorum.

• MİDARE

  Çuvaldız gibi bir demir. (Kadınlar onunla saç düzeltirler.)

• MİDAS

  Pabuç.

• MİD'AS

  Çok işlek olduğundan yumuşamış olan yol.

• MİDDE

  Cerahat, irin.

• Mİ'DE

  (C.: Miad) İnsan ve hayvanlarda, yenen şeyleri hazmetmek vazifesi olan bir iç uzvu.

• MİDE-NÜVAZ

  Mide okşayan (maydanoz).

• MİDEVÎ

  Mide ile alâkalı mideye ait. * Mideye yarar.

• MİDFA'

  (C.: Medâfi') Ask: Top.

• MİDHANE

  Buhurdan.

• MİDHAT

  Medhetme, övme.

• MİDHATGER

  f. Övücü, medhedici.

• MİDİLLİ

  At cinsinin küçük çaptaki nev'ine verilen addır. Bu türlü atlar Midilli adasında yetiştirildiği için bu adı almıştır.

• MİDKAS

  İpek.

• MİDLES

  (C: Medâlis) Def'edecek yer.