M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MİDMAK

  Binanın iskeleti.

• MİDMEK

  (C: Medâmik) Ziynet verecek âlet. * Haberi şâyi eden, duyuran nesne.

• MİDRA

  Boynuzdan veya demirden çuvaldız gibi bir nesne. (Kadınlar onunla saçlarını düzeltip islâh ederler ve tarakla da tararlar.)

• MİDRAR

  Yağmur yağdıran bulut. * Çok su döken.

• MİDRAS

  Okuma yeri. * İçinde Tevrat dersi verilen ev.

• MİDRE

  Bahadır, kahraman.

• MİDREBE

  Demir yerine ucuna boynuz takılan süngü.

• MİDVEK

  Bir şey ezmekte kullanılan taş.

• MİDYAN

  (C.: Medâyin) Daima borç eden kimse.

• MİE

  Yüz. Yüz sayısı.

• MİETEYN

  İki yüz. (200)

• MİFAD

  Kebap demiri.

• MİFER

  Hizmetkâr, hizmetçi.

• MİFEZZA

  Tokmak.

• MİFRAK

  (C: Mefârik) Başın ortası (saçın bölük olduğu yerdir.)

• MİFRAS (MİFRÂS)

  (C: Mefâris) Gümüş kesecek âlet. * Demir.

• MİFSAD

  Kan almakta kullanılan âlet. Neşter.

• MİFSAL

  Dil, lisan.

• MİFTAH

  Açan âlet. Anahtar. Kilidleri açan anahtar.

• MİFTELE

  Yün eğirmekte kullanılan çatal değnek.

• MİFZAL

  Gündelik iş elbisesi.

• MİFZAL

  Fazilet ve şeref sahibi.

• MİG

  f. Duman, sis, duhân. * Kara bulut.

• MİGDAD

  Çok gadaplı, çok kızgın.

• MİGFER

  Ateşli silâhların icadından evvel, muharebede kılıç, mızrak ve ok gibi harp âletlerinden korunmak için başa giyilen bir nevi başlık idi. Miğfer, zırh ile beraber bir bütün teşkil ederdi. Osmanlı miğferleri çeşitli şekillerde olmakla beraber genel olarak iki kısma ayrılırdı. Bir kısmı ince bakırdan, diğer kısmı ise çelikten yapılırdı. Miğfer; tepesi sivri fes biçiminde idi. Asıl tepeye gelecek yer temrenle süslenir, temrenin ucu kâh sivri olur, bazan da lâfza-i Celâl ve bazı kere de hilâl ile son bulurdu.

• MİGFERÎ

  Miğfer şeklinde olan, miğfer biçiminde olan. * Miğferle ilgili.

• MİGLAK

  (C.: Megalik) Kilit, mandal.

• MİGNAK

  f. Dumanlı, sisli. Bulutlu.

• MİGSEL

  Tas, ibrik. Yıkanmada kullanılan kab.

• MİGVEL

  (C.: Megavil) İnce kılıç. Hançer.

• MİGZEL

  (C.: Megazil) İplik eğirmekte kullanılan âlet. iğ.

• MİH

  (C.: Mihâ) f. Ulu, büyük. Azim, kebir.

• MÎH

  f. Çivi, mıh. Kazık.

• MİHA

  Yaş değnek.

• MİHAD

  Yer. Arz. * Beşik. * Döşeme. Döşek.

• MİHADDE

  Baş ve yüz altına koydukları yastık. * Kazma. * Balta.

• MİHAFFE

  Mahfe. Katır veya develerin sırtına konulan ve iki kişinin oturabileceği büyüklükte olan sepet.

• MİHAH

  (Muhh. C.) Beyinler. * İlikler.

• MİHAİL

  Resul-i Ekremin (A.S.M.) geleceğini haber veren ve bir ismi de Mişâil olan eski zaman Peygamberlerinden bir Zâttır. Kitabının 4. bab'ında: "Ahir zamanda bir ümmet-i merhume kaim olup, orda hakka ibadet etmek üzere, mübarek dağı ihtiyar ederler. Ve her iklimden oraya birçok halk toplanıp Rabb-ı Vâhide ibadet ederler. O'na şirk etmezler." diye bahsetmiştir.(İşte şu âyet, zâhir bir surette dünyanın en mübarek dağı olan Cebel-i Arafat ve orada her iklimden gelen hacıların tekbir ve ibadetlerini ve ümmet-i Merhume nâmıyla şöhret-şiar olan ümmet-i Muhammediyeyi (A.S.M.) tarif ediyor. M.)

• MİHAK

  (Mahâk-Muhâk) Her arabi ayın son üç gecesi.

• MİHAL

  Kuvvet. Azab. Ukubet.

• MİHAMME

  Yer süpürgesi.

• MİHAMME

  Küçük bakır ibrik.

• MİHAN

  (Mih. C.) Ulular, büyükler.

• MİHAN

  (Mihnet. C.) Mihnetler, sıkıntılar.

• MİHANİKÎ KIRAET

  Kelimeleri, terkibleri doğru telâffuz etmekle beraber ezber dersi dinletiyormuş gibi çabuk çabuk okumaktır. Böyle okuyuş dinleyene bir şey anlatmaz. Ancak okuyanın mevzuu kavramış olduğunu anlatır. Öyle kıraet bir makinanın duygusuz işlemesine benzetilir.

• MİHANİKİYYET

  yun. (Mihanik. den) Makine sanayiini ihate eden fen ve ilimler. Makine gibi cansız şeyler. * Cansız ve duygusuz fakat ahenkli hareket ve hareket kabiliyeti.

• MİHAR

  (Mühür. C.) At yavruları. Taylar.

• MİHAŞŞ(E)

  Ot biçtikleri âlet. Orak ve tırpan. * Ot koydukları kap.

• MİHATT

  Deriden kıl ve yün yolacak demir.