M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MİHRAS

  (C.: Mehâris) Dibek taşı.

• MİHRAT

  (C.: Mehârit) Her yıl derisi kavlayıp soyulmak âdeti olan yılan.

• MİHRAT

  Tennur odunu karıştırdıkları âlet. * Çiftçi sabanı.

• MİHRBAN

  f. Merhamet ve şefkat sahibi. Muhabbetli, sevimli, yumuşak huylu ve güleryüzlü.

• MİHRBANÎ

  f. Dostluk, muhabbet, sevgi.

• MİHRE

  f. Acemi ördekleri avlamak için su kenarlarına bağlanan ördek.

• MİHREF

  (C.: Meharif) İçine yemiş koydukları kap.

• MİHREZ

  İğne, ibre.

• MİHRGAN

  f. Sonbahar. Güz mevsimi. * Eski İranlıların iki büyük bayramlarından birinin adı.

• MİHRNAZ

  f. Naz güneşi. Çok nazlı.

• MİHSAD

  Ekin orağı.

• MİHSAF

  (C.: Mehâsıf) Biz dedikleri ince uzun demir.

• MİHSAL

  Keskin kılıç.

• MİHSAL

  Ok yapılan demir.

• MİHSARRE

  Bir kimsenin elinde tuttuğu sopa veya değnek.

• MİHSERE

  Süpürge.

• MİHŞAH

  (C.: Mehâşi) Kaba kilim.

• MİHTAB

  Balta. Odun kesmekte kullanılan âlet.

• MİHTAT

  Cetvel tahtası.

• MİHTER

  (C.: Mihterân) Daha büyük. Daha ulu.

• MİHTERÂN

  (Mihter. C.) f. Daha büyükler.

• MİHTERÎ

  f. Büyüklük, ululuk, azimlik.

• MİHVAL

  Çok hilekâr. Hileci. Dolandırıcı.

• MİHVEKA

  Süpürge.

• MİHVER

  Dünyanın kuzey ve güneş kutbu arasından geçtiği farz olunan hat, dönen bir şeyin ortasından geçen mil. Düzgün geometrik şekilleri iki eşit kısma ayıran doğru çizgi. Çark ve tekerlek gibi dönen şeylerin ortasından geçen mil. Merkez. * Mat: Üzerinde bir müsbet ciheti var farzedilen sonsuz hat. * Kağnı arabasının dingili.

• MİHVER-İ ÂLEM

  Arzın merkezinden geçerek semâ küresini her iki tarafta kesen mevhum hat.

• MİHVER-İ ARZ

  Arzın kuzey ve güney kutupları arasında uzanıp, merkezden geçtiği farz olunan hat.

• MİHVER-İ HAREKÂT

  Askeri harekâtın yapıldığı yer.

• MİHVER-İ NEBAT

  Kök, gövde ve yaprakların tamamı.

• MİHYAC

  Şiddetli. * Çok, ziyâde, fazla.

• MİHYAF

  Tez susayan davar.

• MİHYAL

  Bir yıl ekilip, bir yıl ekilmeyen arazi.

• MİHYAT

  İğne.

• MİHZA (MİHZAB)

  Ateş karıştırmakta kullanılan ağaç.

• MİHZAB

  Boyacıların elbise boyadıkları küp.

• MİHZAC

  Çamaşır tokacı.

• MİHZAK

  Çok gülen kadın.

• MİHZAR

  Mânâsız ve saçma sapan sözler konuşan.

• MÎK

  Çabuk ağlayan, yufka yürekli olan.

• MÎK

  f. Çekirge.

• MİKA

  Muhabbet, sevgi.

• MİKAA

  Kassarların üzerinde bez döğdükleri ağaç. * Kassarlar tokmağı. * Yaşlı ve uzun boylu kimse.

• Mİ'KAB

  Kızdan sonra oğlan doğuran kadın. Bir oğlan sonra bir kız doğuran.

• MİK'AB

  Geo: Küb. * Mat: İki defa kendisi ile çarpılan sayı.

• MİK'AB

  (C.: Mekâıb) Topuk mesti.

• MİKÂİL

  Rezzakıyyet arşının hamelesi olan büyük Melek. Dört Büyük Melekten birisi. (Bak: Melâike)

• MİKAMME

  Süpürge.

• MİKAT

  Bir iş için tayin edilen zaman veya yer. * Mekke-i Mükerreme yolu üzerinde hacıların ihrama girdikleri yer.

• MİKAT

  Bağırdak ipi, (oğlancıkları beşikte onunla bağlarlar.) * Kesilme ânında koyunun ayağını bağladıkları ip.

• MİKAT SÜNNETİ

  Hacca niyet edenin ihrama girmesi.