M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MIKNATISİYYET

  Mıknatıs kuvveti ve hassası.

• MIKNEB

  (C: Mekanib) Otuz kırk kadar olan at sürüsü. * Avcılar torbası.

• MIKNEVA

  Hizmet eden, hizmetçi.

• MIKRA'

  Hekimlerin, hastanın vücudunu dinledikleri âlet.

• MIKRA'

  Balta gibi bir âlet olup, onunla taş parçalanır.

• MIKRAME

  Nakışlı eşarp. Mendil. Havlu. Peştemal.

• MIKRAZ

  (C.: Mekariz) Makas. Kesecek âlet.

• MIKTAL

  (C.: Mekâtıl) Bıçkı.

• MIKTARE

  Kuş ayağına yapılan köstek. * Kelepçe.

• MIKVEM

  (C: Mekâvim) Saban ağacının tutulacak yeri.

• MIKVES

  Yay kabı.

• MIKZAF

  Kayık küreği.

• MIKZEF

  Tanbur.

• MI'LA

  Çulhaların çukur içinde ayak ile basıp oynadıkları nesne.

• MI'LAK (MA'LUK)

  (C: Meâlik) Üzengi kayışı. * Üzüm hevneği. * Et ve üzüm asılan çengel.

• MINKARÎ

  Gaga biçiminde. Gagaya benzer olan. * Gaga ile alâkalı.

• MINTAKA

  (Mıntıka) Muayyen bir yer. Havali. Taraf. Kısım. Kuşak. Kenar. Yeryüzünde bir kısım. Bölge.

• MINTAKA-İ MEMNUA

  Yasak bölge.

• MINTIKA-İ HARRE

  Sıcak mıntıka. Ekvator iklimi olan yerler. Hatt-ı istiva mıntıkası.

• MINTIKAT-ÜL BÜRUC

  Burçlar mıntıkası. Coğ: Oniki burcun bulunduğu tutulma dairesi. (Bak: Büruc)

• MINTÎK

  Çok düzgün konuşan.

• MINZAR

  Röntgen. * Bakma âleti.

• MIS'AD

  Merdiven. Yükseğe çıkmakta kullanılan âlet. Asansör.

• MI'SAM

  (C: Meâsım) Kolun bilezik takacak yeri.

• MI'SAR

  (C: Meâsır) Yeni hayız görmüş ve büluğuna yetişmiş olan kız.

• MISBAH

  Kandil. Çıra. Meş'ale. Lâmba. (Aya, güneşe, yıldızlara ve mecâzen de Resul-i Ekrem'e (A.S.M.) bu isim verilmiştir.)Sabah ve sabahat maddesinden ism-i âlettir ki; sabah gibi lâtif ve kuvvetli aydınlık veren lâmba demektir. (E.T.)

• MISBAH-ÜL MESHUR

  Sabahlayan, sabahlamış.

• MISDAGA

  Yüz yastığı.

• MISDAK

  (Sıdk. dan) Bir şeyin doğru olduğunu isbata yarayan şey. Tasdik âleti. * Alâmet. Tavır. Tarz. Düstur. * Değer ölçüsü.

• MISDAKIYYÂT

  Mısdak ilmi.

• MISFAT

  Süzgeç. Tasfiye âleti.

• MISGAR

  Sarı yüzlü.

• MISKA'

  (C: Mesâki) Fasih dilli, güzel sesli kişi.

• MISKAB

  Delme âleti.

• MISKAL

  Cilâlayan, parlatan âlet. * İnce. Zarif.

• MISKAT

  Su kovası.

• MISR

  (C.: Emsâr) İki şey arasındaki perde, hâil. * Memleket. Şehir. * Afrika'nın şimalinde bir memleket ismi. * Bir hububat adı.

• MISRA'

  Kapı kanadı. * Edb: Bir manzum yazının her bir satırı. Tam bir vezin ölçüsüne göre tanzim edilmiş söz.

• MISRÂ-İ ÂZÂDE

  Edb: Başlıbaşına mânası bulunan mısra.

• MISRÂ-İ BERCESTE

  Edb: En güzel ve en kuvvetli olan mısra.

• MISRAM

  (C: Mesârim) Orak.

• MISRAN

  Basra ile Kufe şehirleri.

• MISRÎ

  (Mısriyye) Mısırlı. * Mısır ülkesiyle alâkalı.

• MISTABA

  (C.: Mesâtıb) Peyke, sedir.

• MISTABANİŞİN

  f. Sedirde oturan.

• MISTAR

  Yazının güzelliğine, düzgünlüğüne yarayan âlet. Yazı yazarken satırları doğru gösterebilmek için lâzım olan çizgileri yapmağa yarayan âlet. * Sıvacıların bir âleti.

• MISTAR-I HİKMET

  Hikmetin mıstarı.

• MISVA

  Uylukları zayıf ve etsiz olan kadın.

• MISVAT

  Çok haykıran, çok bağıran. * Ses kuvveti.

• MISVELE

  (C: Mesâvil) Harman süpürgesi.