N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NİSBÎ

  (Nisbiye) Kıyaslama ile olan. Diğerine, öncekine göre. Diğerlerine göre kıyaslıyarak olan. Nisbete, ölçüye göre.

• NİSEB

  Nisbetler, kıyaslamalar ve ölçüler.

• NİST

  f. Değildir, yoktur.

• NİSTÎ

  f. Yokluk, adem.

• NİSUN

  (Nisvan. C.) Kadınlar.

• NİSVAN

  (Nisa. C.) Kadınlar. Nisalar.

• NİSVAN-I ZELİL

  Ahlâken ve dinen düşmüş, zelil olmuş kadınlar.

• NİSVÎ

  Nisa taifesine mensub. Kadınlarla alâkalı.

• NİSYAN

  Unutmak, hatırdan çıkarmak.

• NİSYAN-İ EBEDÎ

  Ebedî unutma.

• NİŞ

  f. (Arı, akrep gibi böceklerde olan) İğne. * Diken. * Ağu, zehir.

• NİŞA

  f. Nişasta.

• NİŞAD

  Bir kimseye yemin vermek.

• NİŞAN(E)

  f. İz. Nişan. Alâmet. İşaret. * Yara izi. * Hedef, vurulması istenen nokta. * Hâtıra için dikilen taş. * Taltif için verilen madalya. * Evlenmeden önceki anlaşma ve karar işareti veya merasim. * Tuğra. * Ferman.

• NİŞANDE

  Hedef. Nişan olarak dikilmiş şey.

• NİŞANE

  (Bak: Nişan)

• NİŞANE-İ TASDİK

  Kabul edildiğine dâir işaret, tasdik işareti. * Mu'cizeler.(Kabir, ehl-i iman için bu dünyadan daha güzel bir âlemin kapısı (olduğunu) ihbar eden 124 bin muhbir-i sâdık, ellerinde nişane-i tasdik olan mu'cizeler bulunan enbiyalar ve o enbiyaların haber verdikleri aynı haberleri, keşif ve zevk ve şuhud ile tasdik eden ve imza basan 124 milyon evliyanın aynı hakikata şehadetleri ve hadd ü hesaba gelmeyen muhakkiklerin kat'i delilleriyle o enbiya ve evliyanın aklen ilmelyakîn derecesinde isbat ettikleri ve yüzde doksandokuz ihtimal-i kat'i ile "idam ve zindan-ı ebedîden kurtulmak ve o yolu saadet-i ebediyeye çevirmek, yalnız iman ve itaatledir" diye ittifaken haber veriyorlar. S.) (Bak: Muhbir-i sâdık)

• NİŞANGÂH

  f. Hedef yeri. Nişan tahtası. * Silâh namlusunun üstünde bulunan, nişan almağa yarayan kısım.

• NİŞDE (NİŞDÂN)

  Talep etmek, istemek. * Söz vermek, and vermek.

• NİŞDET

  Araştırıp sorma. * Kaybolan bir şeyi arama.

• NİŞE

  f. Çoban düdüğü. Kaval.

• NİŞEST

  f. Oturan.

• NİŞESTE

  (C.: Nişeste-gân) f. Oturan, oturmuş.

• NİŞESTE-GÂN

  (Nişeste. C.) f. Oturanlar, oturmuş olanlar.

• NİŞESTGÂH

  f. Oturacak yer.

• NİŞHAR

  f. Diken batmış, iğnelenmiş.

• NİŞİB

  f. (Yukarıdan aşağıya) iniş.

• NİŞİB Ü FİRAZ

  İniş ve yokuş.

• NİŞİBGÂH

  f. Çukur yer.

• NİŞİMEN

  f. Oturacak yer.

• NİŞİMENGÂH

  f. Durak, yurt. Toplanılacak yer.

• NİŞİN

  f. "Oturan, oturmuş" gibi mânâya gelir ve başka kelimelerle birleşir.

• NİŞİNENDE

  f. Oturan, oturucu.

• NİŞTER

  f. Hekim bıçağı, neşter.

• NİŞVE

  Koklamak. * Bilmek. * Haber vermek.

• NİTA'

  (C.: Nutu') Deri döşek.

• NİTAC

  Yavrulama, yavru doğurma.

• NİTAF

  (Nutfe. C.) Saf ve duru sular.

• NİTAH

  Tos vurma, toslaşma. Boynuzla vurma. * Vuruşup kavga etme.

• NİTAK

  Kemer, kuşak. * Kuşak yeri. * Peştemal.

• Nİ'TAL

  Kova.

• NİTASÎ

  Anlayışlı tabib, doktor.

• NİVA

  Düşmanlık. * Besili, semiz deve.

• NİVE

  f. İnleme, ağlama, sızlanma.

• NİVEND

  f. İdrak, anlayış, akıl.

• NİVER

  f. Âlemde meydana gelen hâdiseler, haller.

• NİYA

  (C.: Niyâgân) Dede, cedd.

• NİYABE

  Nöbet.

• NİYABET

  Nâiblik, vekillik. Kadı vekilliği.

• NİYAGÂN

  (Niyâ. C.) Dedeler, ceddler. Ecdad.