R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• RAY

  Re'y, fikir, Hüküm ve itikad. (Bak: Re'y)

• RA'Y

  Teslim olma. * Otlatma, gütme. Otlama.

• RAY'AN

  Her nesnenin evveli.

• RAYAT

  (Râyet. C.) Bayraklar.

• RAYB

  şek, şüphe, reyb.

• RAYB-EL MENUN

  Zamanın hâdiseleri. * Ölüm. * Iztırab veren hâdiseler.

• RAYET

  Bayrak, alem, livâ, sancak. * Gerdanlık.

• RAYGAN

  f. Parasız, bedâva. * Pek fazla, pek çok.

• RAYİ'

  Acib nesne. * Cömert kişi.

• RAYİC

  (Bak: Râic)

• RAYİHA

  Koku, hoş koku.

• RAYİHADAR

  f. Kokulu. Hoş kokulu.

• RAYİHANİSAR

  f. Koku saçan.

• RAYİK

  Acib ve hâlis nesne.

• RAYİŞ

  (Bak: Raiş)

• RAYİZ

  Seyis.

• RAZ

  f. Gizli sır, saklı şey. * Mimar. * Marangozların işini tanzim eden.

• RAZ PUŞ

  f. Sır saklayan, sır gizleyen.

• RAZAN

  f. Gizli sırlar, gizlilikler.

• RAZ-AŞNA

  f. Bir sırrı bilen.

• RAZ-DAN

  f. Sırrı bilen, sırra ortak olan dost.

• RAZI

  Hoşnud, rıza gösteren, kabul eden. * Boyun eğen, itaat eden.

• RAZ-I NİHAN

  Gizli tutulan sır.

• RAZIA

  Emzikli, çocuklu kadın.

• RAZIK

  Rızık veren; yiyecek, içecek, giyecek gibi canlı mahlukata lüzümu bulunan her çeşit ihtiyacını te'min edip veren. (Allah)

• RAZIK-I HAKİKİ

  Hakiki rızık veren. Hiç bir vasıtaya ihtiyacı olmadan en güzel nimetleri yaratan ve bütün rızıkları ancak kendisi veren Allah (C.C.)

• RAZİYANE

  (Rezene) Dere otu nev'inden bir nebat adı.

• RAZİZ

  Dökülmüş ve parçalanmış.

• RAZRAZ

  İri vücutlu kimse. * Dökülmüş ve ufanmış taş.

• RAZZ

  Kesmez âlet.

• RAZZE

  (Razz. dan) Ezen, ezici.

• REALİST

  Fr. Fls: Hakikatçı. Nefs-ül emre uygun düşünen. Realizm taraftarı.

• REALİTE

  Fr. Gerçekten olan şey. Olduğunun tıpkısı. Gözümüzle gördüğümüz gibi. (Bak: Rasyonalizm)

• REALİZM

  Umumi fikirleri birer hakikat sayan felsefi görüş. Hadiseleri olduğu gibi anlatma ve gösterme gayesi güden san'at çığırı, fikri.

• REAYA

  (Raiyet. C.) Bir kimsenin emri altında bulunanlar. * Bir hükümdar idaresi altında bulunan halk. * Hristiyan tebaa. * Bütün halk.

• RE'B

  Mantar. * Toplamak, cem'etmek. * Islah etmek, düzeltmek.

• REB'

  Ev, arazi. Barınılan, iskân olunan yer.

• REBA'

  Uzunluk.

• REBABE

  (C.: Ribâb) Bazısı bazısına binmiş olan beyaz bulut.

• REBACE

  Bönlük, ahmaklık, biladet.

• REBAH

  Faide, menfaat. * Kediye benzer bir canavarın adı.

• REBAİYE

  (C.: Rebâıyyât) Seniyye ile nâb arasında olan dört diş.

• REBAZ

  Şehrin yarısı ve etrafı. * Her nesnenin eğlenecek ve duracak yeri. * Koyun ağılı. * "Göden bağırsak" denilen büyük bağırsak.

• REBAZE

  Zeki ve anlayışlı kimse. Zarif kimse.

• REBBİ

  İlmiyle amel eden kişi.

• REBEB

  Tatlı ve çok su.

• REBELE

  (Buğday) Çok olmak.

• RE'BELE

  Cür'et, ikdam.

• REBEZ

  Ayağı hafif. Hızlı yürüyüşlü.

• REBEZE

  (C.: Rebez-Rebezât) Devenin boyun yünü.