R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• REHABİN(E)

  (Ruhban. C.) Râhibler. Ruhbanlar.

• REHAFE

  İncelik.

• REHAFEŞAN

  f. Kurtarıcı.

• REHAH

  Yumuşak. * Geniş.

• REHAİN

  (Rehine. C.) Rehineler. Garanti olarak elde tutulanlar.

• REHAK

  Gaşyetmek, sarıp bürünmek. Bir adamın arkasından yaklaşıp çatmak. * Haramlara ve menhiyata dalıp, hep onunla uğraşmak. (E.T.)

• REHAKÂR

  (C.: Rehakâran) f. Kurtarıcı.

• REHAMET

  Sözün, sesin yavaş, ince ve tatlı olması.

• REHAN (RİHÂN)

  Bahadırlık, kahramanlık. * Denemek, tecrübe etmek. * At yarıştırmak, müsabaka.

• REHASET

  Tazelik, yumuşaklık, incelik. * Ucuzluk. * Bir işi gevşek tutma.

• REH-AVERDE

  f. Yolcunun getirdiği hediye.

• REHAVET

  Tembellik, gevşeklik, pörsüklük, ihmalkârlık.

• REHAVÎ

  f. Urfa'lı.

• REHAYAB

  f. Kurtulan. * Yolcu olan.

• REHAYAFTE

  f. Kurtulmuş.

• REHAYÎ

  f. Kurtulma, halâs, necat.

• REHB

  Korku. Havf.

• REHBANİYYET

  Râhiblik. Papazlık.

• REHBELE

  Yelmek.

• REHBER

  f. Yol gösteren, kılavuz. (Bak: Mürşid)(...Hem Rabb-ül-Âlemîn, meyve-i âlem olan insana âlemi içine alacak bir vüs'at-ı istidat verdiğinden ve bir ubudiyet-i külliyeye müheyya ettiğinden ve hissiyatça kesrete ve dünyaya mübtelâ olduğundan; bir rehber vasıtasiyle yüzlerini kesretten vahdete, fâniden bâkiye çevirmek istemesine mukabil; en âzami bir derecede, en eblâğ bir surette, Kur'an vasıtasiyle en ahsen bir tarzda rehberlik eden ve risaletin vazifesini en ekmel bir tarzda ifa eden yine bilbedahe O Zâttır... S.)

• REHBERÎ

  Kılavuzluk, rehberlik.

• REHBET

  Fazla korku, yılmak, çekinmek.

• REHBETEN

  Korkup çekinerek, çekingenlikle.

• REHC

  Toz, gubar. * Fitne.

• REHD

  Bastırarak ezme.

• REHDEN

  (C.: Rahâdin) Serçeden büyük bir kuş.

• REHEB

  Korkmak, yılmak. Çekinmek. * Korku, havf.

• REHEBUT

  Çok korkmak.

• REHEC

  Toz.

• REHF

  Keskinleştirmek, bilemek.

• REH-GÜZER

  (Reh-güzâr) : f. Geçilen yol. Yol üstü. Geçit.

• REHHAS

  Kârgir bina yapan.

• REH-İ NAREFTE

  Gidilmemiş yol.

• REHİDE

  f. Sıkıntı ve dertten kaçmış olan.

• REHİN

  (Rehn-Rehine) Bir şeyin yerine teminat olarak tutulmuş olan şey, rehin edilmiş. * Mevkuf ve mahpus kılmak.

• REHK

  Aradan yetişip yaklaşma. * Yürüme. * şaşa kalma, taaccüb etme, hayrette kalma. * Kötü şeylere düşkünlük.

• REHKET

  Güçsüzlük, kuvvetsizlik, zayıflık.

• REHL

  Sülpük olmak. Kendini salıvermek. * Acı çekmek, muztarib olmak. * Çok uyumaktan yüzü şişip uyuşuk olmak.

• REHLET

  şişkinlik, şişme.

• REHMET

  Yağmur, rahmet.

• REHN

  Sâbit ve dâim olmak. *Devamlı oluş. * Hapsetmek.

• REHNEVERD

  f. Yola çıkan. Yolcu.

• REHNÜMA

  f. Yol gösteren. Kılavuz.

• REHNÜMUN

  Rehberler, yol göstericiler.

• REHNÜMUNÎ

  f. Kılavuzluk, rehberlik.

• REHPEYMA

  f. Yol ölçen.

• REHPEYMAYÎ

  f. Yolculuk.

• REHREHE

  Parlamak.

• REHREV

  f. Yolcu. Yola giden.

• REHS

  Kârgir bina yapmak. * Bir nesneyi çok sıkmak.