R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• REHS

  Bir şeyi ayakla çiğniyerek ezme.

• REHŞ

  Asmacık.

• REHT

  (C.: Erhüt-Erhât-Erâhit) Cemaat, kalabalık. * Kavim, kabile. * Ondan az olan adamlar. * Göbekle diz arası miktarı deri. (Hayızlı avretler giyerler)

• REHV(E)

  (C.: Rahâ) Yüksek mekân, yüksek yer. * Alçak, çukur yer, (içinde su toplanır) * Mahalle içinde, yağmur suyu ve çeşme suyu akan ark. * Üveyik kuşu. * Arası açılmış ve ayrılmış.

• REHVAC

  Kebabı iyi pişirmek.

• REHVECE

  Sür'atle gitmek.

• REHYAB

  f. Yolunu bulabilen, girebilen.

• REHYAT

  Acizlik. * Zayıflık, süstlük. * Bir dengi birinden ağır etmek.

• REHZ

  Hareket etmek.

• REHZEN

  f. Yol kesen, haydut, eşkiya.

• REİM

  (C.: Arâm) Beyaz geyik.

• REİS

  Baş, başkan.

• REİS-İ ÂLEM

  Âlemin reisi. Hazret-i Muhammed'in (A.S.M.) bir ismi. (Bak: Mefhar-ı Kâinat)

• REİS-İ KABİLE

  Kabile reisi.

• REİS-İ VÜKELÂ

  Vekillerin başı. Başvekil. Başbakan.

• REİS-ÜL KÜTTAB

  Eskiden Hâriciye Nâzırı, Dışişleri Bakanı.

• REJİM

  Fr. Bir devletin sevk ve idare usulü, yolu. * Tıb: Hastanın tedavisinde tatbik edilen gıdalandırma yolu. Perhiz.

• REKABET

  Kıskanmak. * Hıfzetmek. * Gözetmek. * Terakkub üzere olmak, başkalarından ileri geçmeğe çalışmak, benzerleriyle üstünlük yarışına çıkmak. * Kendi işini yürütmeğe çalışmak.

• REKAİK

  (Rakik. C.) İnce ve nâzik olan şeyler.

• REKAKET

  Kekeleme, dil tutukluğu. * Sözün kusurlu oluşu. Belagattan mahrum olmak. * Zayıf ve ince olmak, yufka olmak. * El ile cismin hacmi ve cüssesini anlamak için yoklamak. * Gevşeklik, zayıflık, dermansızlık.

• REKAM

  Birbiri üstüne kat kat yığılmış nesne.

• REKANET

  Vakarlılık, ağırbaşlılık.

• REK'AT

  (Rik'ât) Huzur-u İlâhîde beli eğip yüzü üzeri kapanmak. * Bir kıyam, bir rüku' ve iki secdeden ibaret olan namazın bir rüknü.

• REK'ATEYN

  İki rekât.

• REK'AT-I SÂNİYE

  İkinci rekât.

• REK'AT-I ULÂ

  Birinci rekât.

• REKB

  Atlılar alayı, süvari takımı. * Diz ile vurmak. Dizi vurmak.

• REKD

  Kımıldamamak, durgun olmak.

• REKEAT

  (Rek'at. C.) Rekâtlar.

• REKEB

  (C.: Erkâb) Kasığın kıl bittiği yeri.

• REKİK

  Dili tutuk, kusurlu, peltek. * Rey ve idraki zayıf olan. * Gayret ve namusu olmayan. * Zayıf, kuvvetsiz.

• REKİK-ÜL LİSÂN

  Dili tutuk. Peltek. Kekeme.

• REKİN

  Yüce, yüksek, âli. * Ağırbaşlı, ciddi, vakarlı.

• REKİZ

  (Rekz. den) Sağlam. * Gizli, gömülü define.

• REKK

  İlzâm etmek, susturmak. * Birbiri üstüne bırakmak.

• REKL

  Ayağıyla vurmak.

• REKM

  Biriktirme, yığma.

• REKME

  Cem'olmuş, toplanmış. * Yön, cânip. * Parça, cüz'.

• REKN

  Meyletmek, yönelmek, eğilmek.

• REKS

  (Rekkese) Geri döndürmek, çevirmek, tepesi aşağı etmek.

• REKTÖR

  Fr. Üniversitenin başkanı.

• REKU'

  Sâkin olmak. * Kesilme.

• REKUB

  Erkeğinin ölümünü bekleyen kadın. * Evlâdı durmayan avret. * Kalabalıktan suya yaklaşamıyan deve.

• REKUB

  Binek hayvanı, binilecek şey.

• REKUD

  Uyumuş.

• REKVE

  (C.: Rukâ-Rekavât) İbrik.

• REKYE

  (C.: Rekâyâ-Rekâ) Örülmemiş kuyu.

• REKZ

  Harıl harıl ayak ile tepmek. Hayvana tekme ile vurmak. Kakıvermek. * Kaçmak. Seğirtmek, koşmak. * Hicret. Gaza.

• REKZ

  Dikme, yere saplayıp sabit kılma.

• REKZ-İ ALEM

  Bayrağı bir yere dikme.