R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• REZA'

  (Bak: Reda')

• REZAAT

  Süt emme.

• REZAG

  Sıvı balçık. * İnce çamur.

• REZAHAT

  Yorulmak. * Hali yaramaz, vaziyeti kötü olmak.

• REZAİL

  (Rezile. C.) Utanılacak çok fena işler, alçakça hareketler.

• REZALET

  Utanç verici şey. Utanılacak hal. * Alçaklık, rezillik. * Maskaralık. * Arsızlık.

• REZAN

  Ağır, ciddi, vakarlı, ağırbaşlı ve temkinli kimse.

• REZANET

  Ağırbaşlılık, vakarlılık, temkinlilik, ciddilik.

• REZAYA

  (Rezie. C.) Musibetler, belâlar.

• REZAYİL

  (Rezile. C.) Çörçöp. * Faydasız ve asılsız nesne.

• REZAZ

  Zayıf yağan yağmur.

• REZBAN

  f. Bağ bekçisi, bağcı.

• REZEME

  (C.: Ruzum) Devenin ağzını açmadan boğazından çıkan ses.

• REZEN

  (C.: Revâzin) İçeri çukurca olup su toplanabilen yüksek ve sağlam yer.

• REZİE

  (C.: Rezâyâ) Musibet, felâket, belâ.

• REZİL

  Alçak, adi, utanmaz, hayâsız, soysuz.

• REZİL Ü RÜSVA

  Kusur ve ayıpları meydana çıkarılmış, kepâze olmuş olan.

• REZİLE

  (C.: Rezâil) Fenâ ve kötü huy.

• REZİM

  Arslan kükremesi.

• REZİN

  Vakarlı, temkinli, ağır başlı, sağlam.

• REZİZ

  Elbise boyamada kullanılan bir ot cinsi.

• REZM

  f. Cenk, muharebe, çarpışma, savaş.

• REZM

  Akmak, seyelân.

• REZM

  Deve avazı. * Gök gürlemesi. * Cem'etmek, toplamak.

• REZMGÂH

  f. Savaş meydanı, muhârebe sahası.

• REZMÎ

  f. Savaşla ilgili.

• REZMYUZ

  f. Savaşçı, kavgacı, muhârib.

• REZN

  Koparmak.

• REZN

  Bir şeyi kaldırıp ağır mı hafif mi diye görmek.

• REZZ

  Bir şeyi yere batırmak. * Çekirgenin, kuyruğunu yere batırıp yumurtasını dökmesi.

• REZZAK

  Bütün mahlukatın rızkını veren ve ihtiyaçları karşılayan. (Allah)

• REZZAKANE

  f. Rızık verene, rezzaka yakışır surette.

• REZZAKİYET

  Her mahluka münasib rızkını verici olmak.

• REZZAZ

  Pirinç satan. Pirinç satıcı.

• REZZE

  İçine kilit sokulan kapı razzesi.

• RI

  Kur'an alfabesinin onuncu harfi olup, ebcedî değeri 200'dür.

• RIAS

  Tâç.

• RIBH

  (Bak: Ribh)

• RIBKA

  (C.: Ribak) Davar bağlamada kullanılan ip.

• RID'

  Yardımcı, muavin. * Gözleyici.

• RIDA'

  (Bak: Red'a)

• RIDDİDÎ

  Reddetmek.

• RIDDİS

  (Mübalağa ile) Taş atan.

• RI'DE

  Titremek, hareket etmek.

• RIDFE

  (C.: Ruzuf) Diş aşığı kemiği.

• RIDVAN

  Memnunluk, razılık, hoşnudluk. * Cennet'in kapıcısı olan büyük melek.

• RIDVANULLAHİ ALEYH

  Allah ondan razı olsun meâlinde dua.

• RIFK

  Yumuşaklık, yavaşlık, tatlılık, nezaket. (Zıddı: unf)

• RIFKÎ

  (Rıfkıye) Yumuşaklıkla, tatlılıkla ilgili.

• RIHAL

  Büyük halı.