R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• RUHSAT

  (C.: Ruhas-Ruhsat) İzin, müsaade. * Genişlik. * Kolaylık. * Fık: Kulların özürlerine mebni, kendilerine bir suhulet ve müsaade olmak üzere, ikinci derecede meşru' kılınan şeydir. Sefer halinde Ramazan-ı Şerif orucunun tutulmaması gibi. Vuku' bulan ikraha mebni, birisinin malını itlaf etmek de bu kabildendir ki, bu halde bu itlaf hakkında bir ruhsat-ı şer'iyye bulunmuş olur. Bir hâdisede, azîmet ile ruhsat içtima' edince, azîmet tarikını iltizam etmek, bir takva nişanesi sayılır. (Bak: Azîmet)

• RUHSÂT

  (Ruhsat. C.) Ruhsatlar, müsaadeler, izinler.

• RUHSATİYYE

  San'at veya ticaret için verilen izin kâğıdı.

• RUHSATNAME

  f. İzin kağıdı.

• RUHSATYÂB

  f. İzin ve müsaade alma.

• RUH-U REVAN

  Ruhun zuhuru. Ruhun ferahlığı. Ruhun akışı.

• RUHUD

  Etli, besili, şişman, semiz. (Müe: Ruhude)

• RUHUL

  Binmek için kullanılan deve.

• RUHULLAH

  Allah'ın emriyle meydana gelen. * İsa Aleyhisselâm'ın bir lakabı.

• RUHUM

  Esirgemek, korumak, rahmet.

• RUH-ÜL EMİN (RUH-ÜL KUDÜS)

  Cebrail Aleyhisselâm'ın iki ayrı ismi. Emin ve mukaddes ruh. * Allah'ın ism-i azamı. * İncil. * Kur'an.

• RUHVE

  (Bak: Rihve)

• RUK'A

  (C.: Rıka'-Ruka') Kısa mektub. * Üzerine yazı yazılan kâğıt veya deri parçası. * Dilekçe. * Yama.

• RUKABA'

  (Rakib. C.) Bekçiler.

• RUKAD

  Uyku, nevm. Uyuma.

• RUKAK

  Yufka ekmeği.

• RUKBA

  Muntazır olmak, beklemek. * Bir kimseye, "Ben senden evvel ölürsem bu elbiseler senin olsun, eğer sen evvel ölürsen yine benim olsun" demek.

• RUKDE

  Uyuma. * Berzah âlemi. (Bak: Rukud)

• RUKK

  (C.: Rikâk) Yer, arz.

• RUKTA

  Siyah bir maddenin üzerinde yer yer beyaz beneklerin olması.

• RUKUD

  Uyuma, nevm.

• RUKUM

  (Rakam. C.) Rakamlar.

• RUKYE

  (C.: Rukâ) Duâ, efsun.

• RUM

  Anadolu. * Osmanlı Devleti ve Arabistan hârici yerler. * Romalı.

• RUM SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 30. suresidir. Mekkîdir.

• RU-MAL

  f. Yer süren.

• RUMELİ

  Osmanlı İmparatorluğunun Avrupa Kıt'asındaki kısmı.

• RUMH

  (C.: Rimah-Ermâh) Süngü. Mızrak. Saban kolu. Mc: Fakirlik.

• RUMİ

  Rumelinden olan, Anadolulu olan. * Rum. Türkiye'de yaşayan Yunanlı.

• RUMMAN

  Nar. (Bir meyva adı)

• RUMUS

  (Rems. C.) Mezarlar, kabirler.

• RUMUZ

  (Remz. C.) İşaretler, remizler, ince nükteler, mânası gizli olan işaretler.

• RUMUZÂT

  (Rumuz. C.) Remizler, işaretler.

• RU-NÜMA

  f. Yüz gösteren, meydana çıkan. * Yüz görümlüğü.

• RU-NÜMUN

  f. Meydana çıkan, yüz gösterici.

• RU-PUŞ

  f. Yüz örtüsü, peçe. * Yüz örten.

• RUSDE

  (C.: Risâd) Ziynet, süs.

• RUSG

  Bilek.

• RUSG-ÜL KADEM

  Ayak bileği.

• RU-SİYAH

  f. Kara yüzlü. Ayıbı olan.

• RUSPİ

  Fâhişe, orospu.

• RUSTA

  f. Köy, karye.

• RUSTAÎ

  f. Köylü.

• RUSTAK

  (C.: Resâtik) Köy, karye. Çiftlik.

• RUSTAKÎ

  Köylü.

• RUŞEN

  f. Parlak, aydın. Belli, âşikâr.

• RUŞENBEYAN

  f. Fasih konuşan. Açık ifadeli.

• RUŞENDİL

  Kalbi nurlanmış. Kâmil ve çok temiz dindar.

• RUŞENGİR

  Cilâcı, parlatıcı.

• RUŞENÎ

  f. Açıklık, aydınlık. * Belli olma.