R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. R Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• RAFIZ

  Terk eden. Salıveren. Bırakan.

• RAFIZA

  Şii fırkalarından bir tâife. Hak mezhepten ayrılmış, namazsız, itikadı bozuk kimse. * Asker kaçağı güruhu. * Düstur, akide ve nizam kabul edilen esaslardan ayrılanlar.

• RAFIZÎ

  (Râfiziyye) Rafıza fırkasından olan. Hazret-i Ebu Bekir'in ve Hazret-i Ömer'in (R.A.) halifeliklerini kabul etmeyenlerden olan.

• RAFIZİYYUN

  (Rafızî. C.) Rafızîler.

• RAFİ'

  Yükseltici. Hâmil. Sâhib. Kaldırıcı, kaldıran. * Esma-i İlâhiyedendir.

• RAFİA

  Yükselten. * Kaldırmak için destek.

• RAFİDAN

  Dicle ve Fırat ırmakları.

• RAFİDE

  Binanın direği.

• RAFİH

  Rahat içinde ve refahla yaşıyan.

• RAFİT

  Nikâh. Cima. Fuhşiyyat.

• RAFİ-ÜD DERECAT

  Dereceleri yükselten. Allah. (C.C.)

• RAFZ

  Bırakma. * Rafızîlik.

• RAG

  f. Çimenlik, çayırlık, bahçelik, bağlık. * Dağ eteği.

• RAGABAT

  Rağbetler, istekler, istekle karşılamalar.

• RAGAD

  Refah, genişlik, kolaylık. * Geçim kolaylığı.

• RAGAME

  (C.: Rugâm) Toprak.

• RAGBA'

  Rağbet etmek.

• RAGD

  Maişet genişliği, geçim bolluğu.

• RAGIB

  (Râgıbe) (Ragbet. den) İsteyen, rağbet eden.

• RAGIM

  Galebe eden, galip olan.

• RAGIYE

  Dişi deve.

• RAGİB

  İçi geniş olan nesne.

• RAGİBE

  Rağbet olunan veya rağbetle istenilen şey. * İhsan, hediye.

• RAGİD

  Süt bulamacı.

• RAGİF

  Pide. Yufka.

• RAGİFE

  Sütlü bulamaç.

• RAGMİYYAT

  Aksine, rağmına, inadına, zıddına yapılan işler.

• RAGN

  Meyletmek, yönelmek, eğilmek.

• RAGS

  Nimet. Lütf-u İlâhî. Bereket. Hayır. * Çoğalmak ve uzamak.

• RAGSA'

  İçinden sütün aktığı meme içindeki damar.

• RAĞBET

  (Ragbet) İstek, arzu. İyi sayılmak. Bir şeyi çok iştiyakla istemek. İhlasla dua etmek, teveccüh etmek.

• RAĞBETEN

  Rağbet ederek, istekle.

• RAĞBET-İ UMUMİYE

  Umum tarafından rağbet edilip beğenilme. Herkes tarafından istenme.

• RAĞM

  (Ragm) Bir şeyden hoşlanmayıp kerih görmek. Bir işi birisine zor ile tutturmak. Züll ve hakaret. Kahretmek.

• RAĞMEN

  Aksine olarak, inadına, zıddına olarak, zoraki.

• RAĞMEN ALÂ-ENFİHİ

  Tahkir maksadıyla, birinin kibrini, burnunu kırmak için.

• RAĞMEN Lİ-ENFİHİ

  (ve alâ rağmihi) Zoraki ve mahsus tahkir ve tezlil için olan hareket.

• RAH

  (Reh) f. Yol. Tarz. Usûl. Meslek.

• RAH

  f. Zan, sanma. Kaygı, keder.

• RAH

  (C.: Rayâh) Şarap, içki, hamr. * El ayası mânâsına olan "Râha'nın C." * Gitmek.

• RAHA

  Değirmen.

• RAHABE

  Genişlik, vüs'at.

• RAHAH

  Davanın tırnağının geniş ve büyük olması.

• RAHAL

  (C.: Rihâl) Semer. Palan.

• RAHAMET

  Rahim hastalığı.

• RAHASA

  Yumuşaklık.

• RAHAT

  Üzüntüsüz, tasasız, kedersiz bir halde olmak. İstediği her şeyi bulup telâşsız olmak. Müsterih. * Dinlenmek. * El ayası.

• RAHAT-EFZA

  f. Rahat arttıran.

• RAHAT-I DİL

  Gönül rahatı.

• RAHAT-NİŞİN

  f. Rahat eden, rahat oturan.