S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SAİK

  Kırağı, çiğ.

• SAİK

  Dürten, sevkeden, sürükleyen, götüren. * Sebep.

• SAİK

  (Bak: Saak)

• SAİKA

  Yıldırım. Ölüm, mevt. * Nüzul ateşi. * Semadan gelen şiddetli ses. * Mühlik ve azab. * Bulutları sevke vazifeli melek.

• SAİKA

  Sürükleyen, sevkeden, götüren hal, sebep.

• SAİKA-VARİ

  f. Yıldırım gibi. Şiddetli korkutarak.

• SAİKA-ZEDE

  f. Yıldırım çarpmış.

• SAİL

  (Savlet. den) Saldıran. Kibirli olup başkasına tecavüz eden.

• SAİL(E)

  (Sual. den) Dilenci. * Fakir. * Soran. * İsteyen. * Akan, seyelan eden.

• SAİLİYET

  Akıcılık. * Dilencilik.

• SAİM

  (Savm. dan) Oruçlu, oruç tutan.

• SAİME

  Çayıra başı boş olarak salıverilen hayvan.

• SAİMÎN

  (Sâim. C.) Oruç tutan kimseler.

• SAİR

  Seyreden, harekette olan. * Bir şeyden geri kalan. * Maadâ. Geçen, dolaşan. * Yolcu. Seyyar. * Başkası, diğeri.

• SAİT

  (Savt. dan) Sesli. Ses çıkartan.

• SAİYAN

  (Sâi. C.) Haberciler, haber götürenler. * Çalışanlar.

• SAK

  Bir şeyin aslı. * Topuktan baldıra doğru bacağın incik yeri. * Mc: Şiddet.

• SAK'

  Horozun ötmesi. Bir kimseye vurmak. * Udul etmek, geri dönmek, vazgeçmek.

• SAK'

  Kuşun, kanadını çırparak öttürüp uçması.

• SA'K(A)

  Ansızın düşmek. * Çağırmak. * Helâk olmak.

• SAKA

  Ordunun gerisi, ordunun gerisinde bulunan asker takımı. * Üzengi kayışı.

• SA'KA

  Bayılma. Baygınlık.

• SAK'A

  Güneş. * Başın ortası. * Beyaz renkli tavşancıl kuşu.

• SAK'AB

  Uzun, tavil.

• SA'KA-İ ŞEDİDE

  Şiddetli baygınlık.

• SAKALAN

  (Sakaleyn) İnsanlar ve cinler.

• SAKAM

  (Sekam) İllet, hastalık, dert. * Hata ve yanlış. * Zillet.

• SAKAMET

  Bozukluk, ziyan, noksan, zarar, eksiklik. * Keyifsizlik. * Dert.

• SAKAR

  (C.: Sükur-Sakâr-Sıkâre-Sukure-Eskur) Çakır kuşu. * Çok ekşimiş süt ve pekmez. * Bir şeyi kırmak.

• SAKAR

  Cehennem'in bir ismi. (Bak: Cehennem)

• SAKARE

  Kâfir. * Koğucu, dedikoducu, nemmam. * Müstehak olmayana lânet eden. * Pekmezci.

• SAKAT

  Bir tarafı bozuk, eksik veya asla bir işe yaramaz olan. * Yanlışlık (yazıda veya sözde).

• SAKATÎ

  Yanlışları çok olan muharrir veya şâir.

• SAKAYN

  İkizkenar.

• SAKB

  (C.: Sukub) İnce, uzun. * Ev ortasında olan direk. * İçi boş olmayan kuru cisme vurmak. * Yakınlık.

• SAKB

  (C.: Sukub) Delinme, delme. * Bir taraftan diğer tarafa kadar açık olan delik. * Sütü çok olan deve. * Çok kırmızı, koyu kırmızı.

• SAKBE

  Çadır direği. * Oklava.

• SAKEK

  At kusurlarından bir kusur.

• SAKF

  Dam, çatı, tavan. Asuman, gökyüzü.

• SAKF

  Hızla almak. Sür'atle ahzetmek.

• SAKF-I MERFU'

  Yükseltilmiş dam, tavan.

• SAKF-I MUALLÂ

  Yüksek gökyüzü.

• SAKIA

  (C.: Savâkı) Yıldırım.

• SAKIB

  Parlak. * Bir yandan bir yana delip geçen.

• SAKIT

  Düşen, düşük. Kıymetsiz, sukut eden. Ölü olarak düşmüş çocuk.

• SAKIYE

  (C.: Sevâki) Su arkı, su dolabı.

• SAKIYY

  (C.: Eskiye, Sakiyye) İri taneli yağmurlu bulut. * Hurma ağacı.

• SAKİ

  (Saky. dan) Sulayan, içecek su veren, sucu. * Kadeh sunan. İçki sunan.SAKİ' : Kırağı, şebnem, çiğ.

• SAKİB

  (Sâkibe) Dökülen.

• SAKİF

  Nüfuz eden, sözünü dinletip geçiren.