S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SAKİL

  Cilâ yapan, parlatan.

• SAKİL

  Ağır, can sıkıcı. Çirkin. * Gr: Ağır ve kalın okunur harf veya hece.

• SAKİL

  (Sıklet. den) Ağır, can sıkan, sıkıcı. Çirkin kaba.

• SAKİM

  Hasta, keyifsiz, sağlam olmayan. * Yanlış.

• SAKİN

  Hareketsiz, kendi hâlinde. Bir yerde oturan. Kararlı. * Gr: Harekesi olmayıp cezimli (sakin okunan) harf.

• SAKİNAN

  (Sâkin. C.) Bir yerde oturanlar. Sâkinler.

• SAKİNÂNE

  f. Sâkin olana yakışır şekilde. Sessizce.

• SAKİT(E)

  Susan, ses çıkarmayan.

• SAKİTÂNE

  f. Ses çıkarmayarak, sessizce.

• SAKK

  (C.: Sukuk-Sıkâk-Esak) Kitap. * Kapı yapmak. * Vurmak, darbetmek.

• SAKK

  Kin tutmak.

• SAKKA

  Çok su dağıtan, çok sulayan, sucu.

• SAKKA'

  Kulağı çok küçük olan koyun.

• SAKL

  Törpü ile eğeleme. Cilâlama.

• SAKME

  şiddetle ve kakarak vurmak.

• SAKN

  Timsah derisi gibi katı ve sert olan deri.

• SAKO

  Üst tarafa giyilen elbise. (Ceket, aba, palto gibi)

• SAKRE

  Güneşin çok olan tesiri. * Çakır kuşunun dişisi.

• SAKSAKA

  Sığırcık kuşunun ötmesi. * Çok söylemek, çok konuşmak. * Serçenin terslemesi.

• SAKTA

  (C.: Sakatât) Sözdeki bozukluk veya yanlışlık.

• SAKTA (SIKAT)

  Kapmak. * Düşmek.

• SAKUR

  Deyyus.

• SAKUR

  Sivri burunlu büyük balta. Külünk.

• SAKY

  Sulamak. Su içirmek. * Bedende su toplamak.

• SAKY-I MÂ

  Su dağıtma.

• SAL

  f. Sene, yıl.

• SA'L

  Başı küçük olan kimse. * Başı küçük deve kuşu. * Tüyü gitmiş eşek.

• SAL'

  Baş tepesinin saçsız oluşu, kellik.

• SA'LA

  Küçük başlı kadın.SA'LA : Zâid dişli kadın. (Müz: Es'al)

• SAL'A

  Belâ, âfet. * Ağaç olmayan kumlu yer.SALA' : Kuyruğun sağı veya solu.

• SALA'

  Kellik. Baş tepesinin saçı dökülüp açık olması.

• SALÂ

  Namaza davet için çağırmak. Minarede okunan salavat, dua. (Kelimenin aslı "Essalât" veya "Salât" dır.)

• SALAA

  Tepenin saçı dökülüp açık kalan yeri.

• SALABET

  Metanet, katılık, sulbiyet. * Peklik, dayanma. Sağlamlık. * Mukaddesatı korumak hususunda cesaret, metanet ve sebat gibi sıfatlarla muttasıf olmak. (Bunun zıddı: Lâübalilik) (Bak: Dimağ)

• SALABET-İ DİNİYE

  Dinini ve dinin emirlerini korumak ve tatbik etmekteki ciddiyet ve sağlamlık.

• SALAET

  (C.: Salâât) Ezme işindeki kullanılan yassı düz taş.

• SALAH

  Bir şeyin en iyi hâli. Rahatlık, sulh, iyileşme, düzelme, iyilik. Dine olan bağlılık. Her hayra câmi faziletlerin toplanmasında hâsıl olan yüksek bir sıfat. (Mukabili fesad ve fücurdur)

• SALAHADDİN-İ EYYUBÎ

  (Doğumu: Hi: 532, Mi: 1137) Ehl-i Salib zihniyetinin İslâm dünyasına açtığı Haçlı seferlerini maddeten durduran şarkın en kahraman kumandanlarından ve sultanlarından olan bu zât hakkında bir Avrupalı tarihçi: "İslâmın en saf kahramanı" diye bahseder.Düşmanın çokluğundan bahsederek geri dönmek isteyen kumandanlarına şöyle hitab etmiş ve az bir kuvvetle Haçlı kuvvetlerini perişan etmiştir.- Madem ölümden korkuyoruz, niçin evlerimizde oturup da çocuklarımızla keyfimize bakmadık, askerliğe girdik... Bizim borcumuz, düşmanın azlığını çokluğunu kıyaslamak değil, ona karşı durmaktır...Sultan Salahaddin, Eyyübiye Devletinin başında 24 sene kaldı. Avrupa'nın Haçlı ordularını iman ve şecaatla çok defa perişan hale getirdi. Onlara mağlub olmadı. Namazını vaktinde ve cemaatla kılardı. Kerim, sabur, halim ve mütevazi idi. 57 yaşında Şam'da vefat etti. (R. Aleyh)

• SALÂ-HAN

  f. Minarede cuma veya cenaze namazına davet için salâvat okuyan kimse. * Meydan okuyan kişi.

• SALAHAT

  Sâlihlik, günahsız ve temiz oluş, dindarlıkta çok ileri olmak hâli.

• SALAHATTİN

  (Bak: Salah-üd din)

• SALAHDEM

  Katı, şiddetli, şedid.

• SALAHDİ

  Kavi, sağlam, dayanıklı ve muhkem.

• SALAH-İ HAL

  Durumun düzelmesi.

• SALAHİYET

  Bir işe karışmağa veya o işi yapmağa hakkı olmak, vazifeli olmak, bir iş için emir almış olmak. * Bir dâvaya bakabilmek.

• SALAHİYETDAR

  f. Vazifeli, salahiyet sâhibi.

• SALAH-ÜD DİN

  Salâhattin şeklinde yaygın olan bu kelime, "dine bağlı" mânasına gelir.

• SÂLÂR

  f. Kafile veya kabile reisi. Baş. Başkan. Reis. En büyük âmir. Başkumandan.

• SÂLÂR-I BEYT-ÜL HARAM

  Beyt-ül Haram'ın reisi ve başkumandanı olan Hazret-i Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâm.

• SÂLÂR-I RUSÜL

  Resüller kafilesinin reisi, kumandanı. Hazret-i Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâm.