S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SAHİD

  Uyanık.

• SAHİF

  (Sahâfet. den) Zayıf akıllı. Az fikirli kimse. * Gevşek dokunmuş. Boş.

• SAHİFE

  Sayfa, kitap sayfası. *Mc: Bir mâna ifade eden her hangi bir şeyin hâli.

• SAHİFE-İ HÂLİYE

  Boş sahife.

• SAHİH

  Fık: Rükünleri ve şartları tamam olan herhangi bir ibâdet ve muâmele. * Hâlis, kusursuz, şüphesiz. * Edb: Gerek söz bakımından ve gerek mânâca noksanları bulunmayan ifade. * Gr: Kelimenin kök harfleri (Huruf-u asliye) : 1- Hemzeden; 2- İki aynı harf yanyana geldiği zaman, yalnız biri yazılıp üzeri şeddelenmekten; 3- Harf-i illet "vay-ye" ve bunlardan dönen "elif"den sâlim bulunursa kelime sahih olur.

• SAHİHAN

  Sahih-i Buhari ve Sahih-i Müslim'in birlikte adı.

• SAHİHAN

  Doğru olarak, cidden, hakikaten, gerçekten.

• SAHİH-İ MÜSLİM

  (Bak: Kütüb-ü sitte-i hadisiyye)

• SAHİK

  Ezip döğen.

• SAHİK

  Uzak. * Müretteb olan söz. * Hemen anlaşılmaz derece. * Çok karışık ve anlaşılmaz söz.

• SAHİL

  At kişnemesi.

• SAHİL

  Kişneyen. Kişneyici.

• SAHİL

  Deniz, göl veya akarsu kenarı. Kıyı, yalı.

• SAHİLHANE

  f. Yalı evi.

• SAHİLNİŞİN

  f. Sâhilde oturan.

• SAHİLRESİDE

  f. Sâhile varmış, kıyıya ulaşmış.

• SAHİLSARAY

  Deniz kenarındaki kâşâne, büyük yalı.

• SAHİME

  Zayıf dişi deve.

• SAHİMET

  Kin, çekememezlik. * Hased.

• SAHİN(E)

  (Sihan. dan) Sık. * Kalın, sıkı. * Katı, pek.

• SAHİN(E)

  (Suhunet. den) Sıcak, kızgın, ısınmış.

• SAHİR

  Büyücü, büyü yapan, sihir yapan.

• SAHİR

  Maskaralık eden, maskara eden.

• SAHİR

  (Seher. den) Uykusuz kalan. Uyuyamayan.

• SAHİRÂNE

  f. Büyülercesine olan. Büyüleyici gibi.

• SAHİRE

  İçine kızmış taş koyup kaynatılan ve üstüne yağ döküp içilen süt.

• SAHİRE

  Büyücü kadın.

• SAHİRE

  Yer yüzü, arz. * Kıyamet günü, Cenab-ı Hakk'ın haşir meydanı için tecrid edeceği Arz-ı Beyza. * Aslâ insan ve hayvan ayak basmadık yer yüzü. Çöl. * Cehennem.

• SAHİR-PİŞE

  f. Sihirbazlığı meslek edinmiş olan.

• SAHK

  Dövmek. * Ezmek. * Eski kaftan, eski elbise.

• SAHK

  Döğüp yumuşatma. Döğme, döğülme. * Kırma, kırılma. * Sürtme.

• SAHL

  Az az vermek.

• SAHL

  Ses kısıklığı. Ses bozukluğu. * Boğazını boğup şiddetle çağırmak.

• SAHLE

  (C.: Sühul-sihâl) Koyun kuzusuna ve keçi oğlağına derler. (Doğduğu vakitten dört aylık olana kadar.)

• SAHMEM (SAHMİM)

  Hâlis (hayırda ve şerde kullanılır.) *Yaramaz huylu deve.

• SAHN

  Evin ortasındaki açıklık, avlu, oyuk. * Boşluk. Boş yer. Orta, meydan, aralık. * Sahne. * Cami ve medreselerdeki umumun toplanmasına âit üstü kubbeli ve örtülü yer. * Büyük kâse. Sahan. * Zil.

• SAHN

  Sıcaklık, harâret.

• SAHN

  Kırma. Kesr.

• SAHNAN

  Çifte zil.

• SAHNE

  Cerahat, yara.

• SAHNE

  Manzara. * Tiyatro oynandığı yer. Oyun yeri.

• SAHN-İ DURENG

  Dünya.

• SAHN-İ GÜLŞEN

  Gül bahçesinin ortası.

• SAHN-İ LÂLE-ZÂR

  Lâle bahçesinin ortası.

• SAHR

  Örtmek.

• SAHR

  Masharaya almak.

• SAHR

  (Sahar - Saharat - Suhur) Kaya. Büyük taş. * Maden kütlesi. * Hazret-i Süleyman (A.S)'in mühürünü çalan ifrit.

• SAHRA

  (C.: Sahârâ-Sahravât) Kır, ova, çöl. * Yazı. * Kızıl dişi eşek. (Müz-Eshar)

• SAHRA-NEVERD

  f. Çölde dolaşan. Göçebe.

• SAHRA-NİŞİN

  f. Çölde oturan. Sahrada hayat geçiren.