S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SEFİF

  Deve beline çekilen kolan.

• SEFİH

  Zevk ve eğlenceye düşkün. Sefahete düşmüş. Malını düşünmeden harcayan.

• SEFİHAN

  Heybe gibi çatıp içine birşeyler konulan iki çuval.

• SEFİHANE

  f. Eğlenceye ve lüzumsuz masraflara düşkün olarak.

• SEFİK

  (C.: Sefâsik) Katı, şiddetli, şedid. * Sık dokunmuş bez.

• SEFİL

  Sefalet çeken, muhtaçlık içinde olan. Çok sıkıntıda bulunan. * Uslu huy sahibi.

• SEFİLE

  Mc: Fâhişe. Namussuz kadın.

• SEFİNE

  Gemi. * Çeşitli mevzulara dair kitap. * Göğün güney yarım küresinde bir burç adı.

• SEFİNE-İ NUH

  Hz. Nuh'un (A.S.) gemisi. (Bak: Nuh)

• SEFİR

  Elçi. Bir devletten diğer devlete bazı işler için gönderilen memur. * Islık sesi.

• SEFİR-İ KEBİR

  Büyük elçi.

• SEFİT

  Keremli, cömert kimse.

• SEFİYY

  Saçılmış toprak. * Bulut.

• SEFK

  Dökme, akıtma.

• SEFK-İ DEM

  Kan dökme.

• SEFK-İ DİMÂ'

  Kan dökme, kan dökücülük.

• SEFN

  Keser. * Timsah derisi gibi olan sert deri. * Yutmak. * Kazık.

• SEFNE (SİFNE)

  (C.: Sifen-Sifnât) Devenin çöktüğünde yere değen yerleri.

• SEFR

  Arslan. * Deve ferci. * Eyer kuskunu. * Yavaş yürüyen deve.

• SEFR

  Ev süpürmek. * Yüzünü açmak. * Yazı yazmak. * Islâh etmek, düzeltmek.

• SEFSAF

  (C.: Sefâsif) Alçak, kemter şey, hakir iş. * Un elerken elekten kalkan toz.

• SEFSEFE

  Nişasta, un gibi şeyleri eleme.

• SEFT

  Kabir üstüne koyulan taş. * Tabut.

• SEFUF

  İlâçlar, devâlar, mâcunlar.

• SEFUH

  Dökülmüş su.

• SEFVA'

  Hızlı yürüyen katır.

• SEFY

  Savurmak. Saçmak.

• SEG

  f. Köpek, kelb.

• SEGA'

  Koyun ve keçi sesi.

• SEGAB

  (C.: Sügbân) Kesmek. * Dere içinde yağmurdan biriken su. * İyi ve tatlı su.

• SEGAB

  Açlık.

• SEGABET

  Açlık.

• SEGAME

  (C.: Sigâm) Beyaz çiçekli bir ot.

• SEGAR

  (C.: Süğür) Ön dişler. * Ağız. (Dar geçit ağızlarına ve diğer yerlerin boş olan korku yerlerine de denir.) * Yaş hıyar.

• SEGBAN

  (Bak: Sekbân)

• SEG-İ KUY

  Sokak, mahalle köpeği.

• SEGİL

  Yaramaz huylu kimse. * Cüssesi küçük, ayakları ince olan kimse.

• SEGPEÇE

  f. Köpek yavrusu.

• SEHA

  (C.: Sihâ) Ev içi. Her nesnenin kabuğu. * Yarasa kuşu.

• SEHA

  Cömertlik, el açıklığı.

• SEHA

  Büyük cüsseli. Azim-ül cüsse.

• SEHA'

  Tıb: Beyin zarı.

• SEHAB

  (C.: Sehâib) Bulut. * Karanlık. * Bulut gibi uçuşan böcekler.

• SEHAB

  Çağırgan, gürültücü kişi.

• SEHAB-ALUD

  f. Bulutlu.

• SEHABE

  Tek bulut.

• SEHAB-I MATİR

  Yağmur bulutu.

• SEHAB-I RAHMET

  Rahmet bulutu.

• SEHABÎ

  Bulut ile alâkalı.

• SEHAB-ÜS SİKAL

  Ağır yağmur bulutları.