S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SEHAH

  Yumuşak ve sıcak yer.

• SEHAİB

  (Sehâbe. C.) Bulutlar.

• SEHALE

  Altın, gümüş gibi değerli maddelerin kırıntıları.

• SEHAM

  Sıcak günlerde havada iplik iplik olduğu hayâl edilen nesneler. * Sıcak esen rüzgâr.

• SEHAM

  Yaş ağaç. * Demir.

• SEHANE

  Heyet. * Süs, ziynet. * Renk.

• SEHANET

  Sıcaklık.

• SEHANET

  Kalınlık. * Sıklık. * Katılık, peklik.

• SEHAR

  Bir havuç cinsi.

• SEHAVET

  (Bak: Sahavet)

• SEHAY

  Nâme üstüne nesne bağlamak. * Keşf etmek. * Kabuk soymak.

• SEHAYA

  (Sehâ. C.) Beyin zarları.

• SEHB

  Sahra, çöl. Düz yer. * Çok söylemek, çok konuşmak.

• SEHB

  Çekmek. * şiddetle yemek ve içmek.

• SEHBA

  Üç ayaklı küçük masa. * İdama mahkûm olanların idam edildiği üç ayaklı âlet.

• SEHBEL

  Büyük, iri vücutlu, şişman deve. * Büyük ve geniş tuluk. * Büyük keler.

• SEHC

  Seyretmek. * Ezmek.

• SEHEF

  Çok susamak.

• SEHEK

  Balık kokusu. * Demir pası. * Rüzgârın yerden savurduğu toprak. * Bir şeyin pis pis kokması.

• SEHEM

  (C.: Sihâm-Eshüm-Sehmân) Ok. * Nâsib.

• SEHER

  Tan. Sabah olmağa başladığı vakit. * Fık: İkinci fecirden biraz evvel olan vakit."Seherlerde eser bâd-ı tecelliUyan ey gözlerim vakt-i seherde." (S.)

• SEHER

  Geceleri uyumayıp uyanık durma hastalığı.

• SEHERGÂH

  f. Sabahlık. Sabah zamanı. Sabah vaktine âit.

• SEHERHÎZ

  f. Sabahları erken kalkan. Erkenci. * Sabahleyin esen.

• SEHF

  Maktulün can çekişirken olan ıztırabı, acısı.

• SEHH

  Dökmek.

• SEHHA'

  (Sehh'ten mübalağa sigası) "Çok dökücü" mânasına gelir.

• SEHHAC

  Yeri eliyle veya ayağıyla sıyıran kimse.

• SEHHAH

  (Mübalağa ile) Semiz ve besili nesne.

• SEHHAR

  (Sihir. den) Büyü gibi bir kuvvetle çeken. Büyü yapan. * Çok aldatıcı.

• SEHİ

  f. Düz, doğru. * Fidan gibi boy.

• SEHİ-KAMET

  f. Düzgün boy.

• SEHİL

  Bükülmemiş iplik. * Bir kat bükülmüş iplik. * İpliği bir kat olan bez. * Eşeğin göğsünden gelen hırıltı.

• SEHİM

  Hisse sâhibi. Hissedar.

• SEHİN

  Altı görünmeyen sık ve kalın nesne.

• SEHİNE

  Bulamaç aşı.

• SEHL

  Kolay. * Toprağı yumuşak düz yer. * Sâde.

• SEHL

  (C.: Sühul) Beyaz pamuk bezinden olan elbise. * Nakit, para. nakit akçe. * İpliği bir kat bükmek. * Ezmek. * Dövmek.

• SEHL

  Yere yayılmak, döşenmek.

• SEHLEN

  Kolaylıkla, kolay surette.

• SEHL-İ MÜMTENİ'

  Edb: "Hem kolay, hem güç" mânasına bir tâbirdir. Yazılışı veya söylenişi kolay göründüğü hâlde taklidine kalkışınca, taklidi imkânsız eser demektir.

• SEHLTER

  f. En kolay, çok kolay.

• SEHL-ÜL ME'HAZ

  Kolay olarak alıncak ve elde edilecek şey.

• SEHM

  f. Dehşet, korku.

• SEHM

  Ok. * Hisse. nasib * Kısım. * Hazine geliri. * Korku, dehşet. * Hazz. * Yay.

• SEHMA'

  Dübür, mak'ad, kıç. * Ağaç.

• SEHME

  Karalık, siyahlık.

• SEHM-GİN

  f. Korkunç, korkulu.

• SEHM-NÂK

  f. Korkunç, korkulu.

• SEHNA'

  Heyet. * Suret.