S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SEHRAN

  Geceleri uyanık duran.

• SEHUK

  (C.: Sühuk) Uzun. * Çok uzun hurma ağacı.

• SEHUM

  Hâlin ve durumun değişmesi. Yüzün renginin değişmesi.

• SEHV

  Hata, yanlış, yanılma.

• SEHV

  Keşfetmek, bulmak. * İzâle etmek. * Kabuk soymak.

• SEHVA'

  Geceden bir saat.

• SEHVE

  Ev önünde yapılan sofa. * Gevşek yürüyüşlü deve.

• SEHVEN

  Yanlışlıkla, yanılmak suretiyle.

• SEHV-İ KALEM

  Yanlış yazılış, kalem yanlışı.

• SEHV-İ MÜRETTİB

  Mürettibin matbaada yaptığı yanlışlık.

• SEHV-İ SARİH

  Pek açık yanlış.

• SEHV-İ TERTİB

  Tertib yanlışı, dizme yanlışı.

• SEHVİYAT

  (Sehv. C.) Yanlışlar, yanlışlıklar, sehivler.

• SEK'

  Gitmek.

• SEKA'

  Kulağı olmayan dişi hayvan.

• SEKAB

  Yakınlık.

• SEKAB

  Dayanıp itimat edilen, güvenilen.

• SEKAF

  Uzunluk.

• SEKAF

  Kabile, soy. Nisbet.

• SEKAFE

  Akıllılık.

• SEKAL

  (C.: Eskâl) Misafir. * Mal, mülk, metâ. * Ev metaı, ev eşyası. * İns ve cinnin bir ünvanı. (Bak: Sakalân)(Sekal, meta-i beyt yani ev eşyasıdır. Ayrıca sekal: Misafirin yani yolcunun ağırlık tabir olunan meta ve ailesine ve sahibinin çok zaman kullanmayıp sakladığı kıymetli şeye denir.İns ü cinne sekaleyn denilmesi, arzın içinde ve üzerinde bulunmaları itibariyle onun sekali, ağırlığı gibi olmalarından, yahut amellerinin günahlarının ağırlığındandır denilmiştir.) (E.T.)

• SEKAM

  Hastalık. İllet. Bozukluk. (Bak: Sakam)

• SEKB

  Su dökmek. Su dökülme.

• SEKBAN

  f. Köpek besleyicisi. * Padişahın köpeklerini av yerine götüren seyman. * Vaktiyle Yeniçeri Ordusunda bir asker sınıfının ismi. * Köy düğününde silâhlı ve oyun yapan gençler kafilesi. (Türkçede seğmen denir.)

• SEKBE

  (C.: Sekebât) Başta olan kepek. * Takke.

• SEKEBE

  Güzel kokulu bir ağaç.

• SEKEL

  Musibet, belâ. * Çocuğun ölümü.

• SEKEM

  Yolun orta yeri. * Lâzım olmak, icab etmek.

• SEKEN

  Ev ahâlisi. * Mesken, ev. * Kalbin teskin olduğu nesne.

• SEKENE

  Sâkin olanlar, oturanlar. Bir yerde devamlı oturanlar.

• SEKENE-İ ARZ

  Yeryüzünde bulunan mahlûkat.

• SEKENE-İ KARYE

  Köyde oturanlar. Köyün sâkinleri.

• SEKER

  Hurma şarabı.

• SEKERAT

  Sarhoşluk. * Hayretler. şiddetler. * Mestlikler.

• SEKERAT-ÜL MEVT

  Ölüm halindeki kimsenin kendinden geçmesi, can çekişmesi hali.

• SEKF

  Bulmak.

• SEKİ

  Direğin altında konulan taş ayak, kürsü taşı, kapıların yanlarında ve bahçelerde havuzların etrafında yapılan sed ve peyke, odaların zeminden yüksekçe olarak bir kısmına yapılan döşeme yerlerinde kullanılır bir tabirdir. * Atın ayağındaki beyaz nişana da bu ad verilir. (O.T.D.S.)

• SEKİNE(T)

  Sükûn ve itmi'nan, temkin. Nefisteki telâşın kesilmesi ile hâsıl olan kalb huzuru ve sükûneti. * Telâş ve hafifliğin zıddıdır. * Kalb rahatlığı, kalb kuvveti veren çok mühim bir duânın ismi. (Bu, Sekine isimli duâ, Hazret-i Ali Radıyallâhü Anh gibi evliyânın bildiği ve içerisinde ondokuz harfli ondokuz âyet bulunan çok mühim, sükûnet ve itmi'nan veren bir duâdır. Hizb-ül Envar-ül Hakaik-ın Nuriye'de mevcuttur.)

• SEKİT

  Kırağı.

• SEKK

  (C.: Sukûk-Sikâk) Çuvaldız. Çivi. * Alçaklık. * Dar nesne.

• SEKK

  Seyahat etmek, gezmek.

• SEKKA'

  Su ulaştıran.

• SEKKAB

  Delici, delen.

• SEKKAK

  Bıçakçı, çakıcı.

• SEKKAKÎ

  (Hi: 555-626) Harzem'li olup edebiyat ve kelâm ilminde çok kıymetli ve mühim bir İslâm âlimidir. "Miftâh-ül Ulûm" isminde sarf ve nahivden ve aruz kafiyesinden bahseden eseri vardır. Sadeddin-i Taftazanî bu kitabı şerhetmiştir.

• SEKKAR

  Lânet eden kişi.

• SEKKARE

  şarap yapan.

• SEKLA

  Çocuğunu kaybeden kadın.

• SEKN

  Sâkin olmak.

• SEKR

  (Sekir) Sarhoşluk.