S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SEMLAH

  Tadı azmış olan yağlı süt.

• SEMLAK

  (C.: Semâlik) Düz, yüksek yer.

• SEMM

  (Simm - Sümm) (C.: Sümum) Delik.

• SEMM

  Zehir, ağu.

• SEMM

  Cem' etmek, toplamak. * İyi etmek.

• SEMMAK

  Balıkçı.

• SEMMAN

  Süzme yağ yapan. Hâlis yağ yapan veya satan kişi.

• SEMMDAR

  f. Zehirli.

• SEMMÎ

  (Semmiye) Zehirle alâkalı. Zehirli.

• SEMM-İ KATİL

  Öldürücü zehir.

• SEMM-ÜL HIYAT

  İğne deliği.

• SEMN

  Semizlik, beslilik, yağlılık. * Tereyağı.

• SEMPATİ

  Fr. Cana yakınlık, sıcak kanlılık. * Tıb: Her omurilik boyunca olan sağlı sollu yirmi üç boğumdan geçen iki paralel ağ şeklinde sinir sistemi.

• SEMRA

  (Müe.) Esmer. Kumral renkte olan.

• SEMRA'

  Yemişli ağaç. Meyveli ağaç.

• SEMRE

  (C.: Semür-Semürât) Sakız ağacı.

• SEMSAK

  Yâsemin.

• SEMSAM

  (C.: Semâsim) Hafif edepsiz kişi. * Aceleci kimse.

• SEMSAM

  Eline ne alırsa kıran.

• SEMSEM

  Tilki. * Bir yerin adı.

• SEMSERE

  Bir kimsenin elbise ve kumaşını satıvermek.

• SEMT

  Paklık, nezâfet, temizlik.

• SEMT

  Yön, taraf, cihet. * Koz: Açıklık.

• SEMUD

  (Sümud) Kur'anda ismi geçen bir kavim adı. Sâlih Peygamber'in kavmi.

• SEMUH

  (Semahat. dan) Çok cömert.

• SEMUM

  Zehirli şey. * Sam yeli. * Gündüz vakti sıcak çölde esen pek sıcak rüzgar olup, bitki ve hayvanları mahveder.

• SEMUNYUN

  Yaban kerevizi.

• SEMURE

  Dikenli bir ağaç. * Sakız ağacı.

• SEMÜVV

  Ad koymak, isim vermek.

• SENA

  Şimşek parıltısı. * Ulviyet. Yükseklik. * Aydınlık. * Bir ot ismi.

• SENA

  Medihle tarif. Medhetmek, övmek.

• SENAA

  Cemali güzel.

• SENABİK

  (Sünbük. C.) At ve katır gibi hayvanların tırnakları.

• SENABİL

  Sünbüller. Başaklar.

• SENA'BUK

  Kötü kokulu bir ot.

• SENAF

  Deve bağlanan ip. * Deve göğüsü.

• SENAGÛ

  f. Medheden, öven, sena eden.

• SENAHAN

  f. Medheden, alkışlayan, öven.

• SENAKÂR

  f. Öven. Medheden.

• SENAKÂRANE

  f. Senakârlıkla. Övercesine. Medheden birine yakışır şekilde.

• SENAM

  (C.: Esnâm-Esnime) Deve hörgücü. * Her nesnenin yücesi, yükseği.

• SENAN

  Parlak, ziyâdar, ışıklı.

• SENANİR

  (Sinnevr. C.) Kediler.

• SENAVER

  f. Medheden, öven.

• SENAVERÎ

  f. Birisini medhedene, övene ait. Senakârane.

• SENAYA

  Öndeki dört dişler, ön dişler.

• SENBER

  Her umuru bilen, her işten anlayan.

• SENBOL

  (Bak: Sembol)

• SENC

  f. Ölçen, tartan, değerlendiren.

• SENCE

  (C.: Senecât) Terazi taşı.