S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SENCEREF

  Sülügen adı verilen kızıl taş.

• SENCİDE

  f. Ölçülmüş, tartılmış, değerli. * Tam yerinde söylenmiş söz.

• SENCİLAT

  Bir cins koku.

• SENCİLEYİN

  Senin gibi.

• SENDEL

  f. Sandal. * Sandal ağacı.

• SENDERE

  Büyük kile. * Ok yapılan bir nevi ağaç. * Sür'at, hız.

• SENDÜVE

  (C.: Senâdâ) Meme.

• SENE

  Yıl.

• SENEB(E)

  Zamandan bir parça.

• SENE-BE-SENE

  Yıldan yıla, seneden seneye seneler geçtikçe.

• SENED

  Kuvvetli olabilecek söz. * Tapu. * Üzerine dayanılacak ve itimad edilecek şey. Mutemed. Melce'. * İki kişi veya çok kimseler arasındaki anlaşmayı tesbit eden ve karşılıklı imzalanan kâğıt, vesika.

• SENED-İ HÂKANÎ

  Tapu senedi.

• SENED-İ MÜSBİT

  İsbat edici senet.

• SENED-İ RESMÎ

  Resmen tasdikli senet, resmî senet.

• SENE-İ EFRENCİYE

  Efrenci (Frenkler, Avrupalılar) takvimine göre yılbaşı Ocak'tan başlayan milâdi sene.

• SENE-İ HİCRİYE

  Hazret-i Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâmın Mekke'den Medine'ye hicreti başlangıç sayılan ve Muharrem 1'den başlayan sene. Bu sene-i Kameriye (kamer yılı), Zilhicce ile biter, 354 veya 355 gün sürer.

• SENE-İ KUR'ANİYE

  (Bak: Eyyam-ı Kur'aniye)

• SENE-İ MÂLİYE

  1 Mart'tan itibaren başlaması Mâliyece kabul edilen yıl.

• SENE-İ MİLÂDİYE

  Kânun-i sâni (Ocak) 1'de başlayan sene. Milâdi sene.

• SENE-İ RUMİYE

  Garp Milâdi takvimini yani Efrenci takvimini kabul etmemiş olan Şark Hristiyanları için 14 Ocak tarihinden başlayan ve eskiden 1 Mart tarihinde başlayan Rumi sene.

• SENE-İ ŞEMSİYE

  22 Mart'tan ertesi senenin 21 Martına kadar süren İranlıların milli takvimine göre olan nesne.

• SENEM

  Yüce olmak, yükselmek. * Uzamak.

• SENEN

  Yol, tarik.

• SENER

  (C.: Senânir) Kedi. * Ulu kişi. * Boğaz kemiği. * Kuyruk sokumu.

• SENETA

  Sekenler. Durmalar, duruşlar. Davranışlar.

• SENETEYN

  İki yıl. İki sene.

• SENEVAT

  (Sene. C.) Yıllar, seneler.

• SENEVÎ

  Seneye ait. Bir yıl içinde olan. Senelik. Seneye mensub.

• SENG

  f. Taş, hacer. * Vezin. Tartı ve temkin. * Sıklet. * Beraberlik. * Ağırlık.

• SENGDİL

  (C.: Sengdilân) f. Taş yürekli, merhametsiz, acımaz.

• SENG-ENDAZ

  f. Taş atan. Dokunaklı söz söyleyen.

• SENG-İ AS-YÂB

  Değirmen taşı.

• SENG-İ HARA

  Pek sert taş, kaya.

• SENG-İ KABİR

  (Seng-i mezar) Mezar taşı.

• SENG-İ KAZA

  Kaza taşı. Belâ, musibet.

• SENG-İ MUSALLÂ

  Musallâ taşı. Namaz kılınmak için cenaze konan taş.

• SENGİN

  f. Taştan olan, taştan yapılmış.

• SENGİSTAN

  f. Taşı çok olan yer. Taşlık yer.

• SENGLAH

  f. Taşlık yer, taşı çok olan yer.

• SENGPARE

  f. Taş parçası.

• SENGSAR

  f. Taşlık yer.

• SENGTRAŞ

  f. Taş yontucu, taş yontan sanatkâr.

• SENGZAR

  f. Taşlık yer, taşı çok olan yer.

• SENH

  Arız olmak.

• SENİH

  Mübarek fiil, iyi ve güzel hareket.

• SENİN

  Taşı kazıyıp yonttuklarında dökülen parçaları.

• SENİNE

  (C.: Senayin) Kumdan tepe.

• SENİY

  (C.: Sinâ-Seniyyât) Ön dişini burkan hayvan.

• SENİYYE

  (C.: Senâyâ) Ön dişlerin birisi. * Sarp ve yokuş yerde olan yol.

• SENİYYE

  (Seniye) Yüksek. Çok mühim ve kıymetli, âli olan.