S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SADED

  Asıl mevzu, maksad, asıl konuşulan şey, fikir. * Niyet, kasıd. Teşebbüs. * Yakınlık, civar.

• SADED HARİCİ

  Konuşulan mevzudan dışarı çıkmak. Hududdan dışarı çıkmak.

• SA'DEDDİN-İ TAFTAZANÎ

  (Hicr: 722-792) Horasan taraflarında Teftazan'da doğdu. İslâmiyete kıymetli eserleriyle hizmet eden büyük âlimlerdendir. Asıl ismi Ömer oğlu Mes'ud'dur.

• SADEDİL

  f. Kalb sâfi, derin mes'elelere aklı ermeyen insan. Temiz kalbli olup, kolayca aldatılabilen kimse.

• SADEDİLÂNE

  f. Saflıkla, bönlükle.

• SADEDİLÎ

  f. Bönlük, saflık.

• SADEF

  Deniz böceklerinin kıymetli kabuğu ve onlardan yapılan şeyler. * Sert, parlak ve şeffafa yakın madde. İnci kabuğu.

• SADEF (SUDUF)

  Yüksek büyük dağ. * Her yüksek nesne. * Devenin her dört ayağı. * Bir yöne ğilmek.

• SADEFÇE

  f. Küçük sadef.

• SADEFE

  (C.: Suduf-Esdâf) İnci kabuğu. * Kulak içi.

• SADEGÎ

  f. Sâdelik, süssüzlük, düzlük.

• SADEGÎ-İ İFADE

  İfade sadeliği.

• SADEGÎ-İ LİBAS

  Giyim sadeliği.

• SADELEVH

  Saf, bön.

• SADEMAT

  (Sadme. C.) Vuruşlar, patlamalar. * Ansızın başa gelen belâlar.

• SADERU

  (C.: Sâderuyân) f. Yüzünde tüy bitmemiş genç delikanlı.

• SADGUNE

  f. Çeşitli. Yüz türlü.

• SADH

  Horozun ötmesi.

• SADHA

  Şarabın iyisi. Kendine nisbet olunan bir yerin adı.

• SADHEZAR

  f. Yüzbin.

• SADHEZARÂN

  Yüzbinlerce.

• SA'D-I TAFTAZANÎ

  (M. 1322-1389) Horasan'da doğmuş büyük bir İlm-i Kelâm âlimidir. En meşhur eseri, "Makasıd" adlı kelâm kitabıdır. (Bak: Sa'deddin-i Taftazanî)

• SADIH

  Kavi, sağlam, kuvvetli.

• SADIHA

  Teganni eden.

• SADIK(A)

  Doğru, hakikatli, sadakatlı, dürüst.

• SADIKAN

  f. Sâdıklar, sâdık dostlar.

• SADIKANE

  f. Sâdık kimseye yakışır şekilde. Sadakatle.(...Hem o delil-i sâdık ve musaddak madem umum enbiyanın fevkinde binler mu'cizât ve neshedilmeyen bir şeriat ve umum cin ve inse şâmil bir davet sâhibi olduğundan elbette umum enbiyanın reisidir. Öyle ise umum enbiyanın mu'cizatlarının sırrını ve ittifaklarını câmidir. Demek bütün enbiyanın kuvvet-i icmaı ve mu'cizatlarının şehadeti, Onun sıdk ve hakkaniyetine bir nokta-i istinad teşkil eder. M.)

• SADIKIYYET

  Sâdık oluş, sâdıklık.

• SADIK-UL KAVL

  Doğru sözlü.

• SADIK-UL KELÂM

  Doğru söyleyen. Doğru konuşan. Sözü doğru.

• SADIK-UL VA'D

  Va'dinde duran, söz verdiği şeyi yerine getiren, ahdine sâdık olan. Cenab-ı Hak.

• SADIR

  Sudur eden, çıkan, meydana gelen.

• SADİ'

  Sabah vakti. * Koyun ve deve bölüğü. * Yedi günlük oğlan.

• SA'DÎ

  (M. 1193-1291) Şiraz'da doğmuş büyük bir İran şâiridir. Gülistan ve Divan'ında bol bol temsilî hikâyeler kullanmıştır. (Bak: Sa'di-i Şirazî) * Saadete, uğura mensub.

• SADİC

  Nakışı olmayan, nakışsız. * Çıplak. * Temiz, pak.

• SADİD

  Tıb: Yaradan akan sarı su. İrin.

• SADİDEL

  Yaprağı katmerli olan gül.

• SADİG

  Zayıf.

• SADİH

  Erkek baykuş.

• SADİHA

  Bulutun kat kat olması.

• SA'Dİ-İ ŞİRAZÎ

  (Hicrî: 587-691) Şiraz'da doğdu. 30 yıl ilme, 30 yıl seyahate, 30 yıl da inzivada ibadetle çalıştı. En meşhur eserleri Bostan ve Gülistan adındaki ahlâkî ve imanî kitaplarıdır.

• SADİK

  Çok sâdık, içten ve dıştan sadakatlı dost. Doğru sözlü.

• SADİK-I AHMAK

  Ahmak dost.

• SADİK-I KADİM

  Eski dost.

• SADİN

  (C.: Sedene) Kapıcı. Perdedar. * Kâbe hizmetçisi.

• SADİR

  Şaşan, hayrette kalan.

• SADİS(E)

  Altıncı. (6.)

• SADİS-AŞER

  Onaltı. Onaltıncı.

• SADİSEN

  Altıncı olarak.

• SADK

  Berk, sağlam, muhkem süngü.