S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SADK

  Akmak, seyelan.

• SADM

  Def'etmek, kovmak. * Güç işe giriftar etmek.

• SADME

  Bir vuruş, çarpma, vurma, çatma. * Birden bire patlama. * Ansızın başa gelen musibet.

• SADPARE

  f. Yüz parça. Parça parça olmuş.

• SADR

  Her şeyin evveli ve başlangıcının en iyisi. * Kalb, göğüs, ön. * Meclisin önü ve en muteber yeri. Reisin oturduğu yer. * Rücu. * Bir aruz kalıbı. * Baş, reis, başkan. * Oturulacak yerlerin en iyisi.

• SADREYN

  Rumeli ve Anadolu kazaskerliği.

• SADRGÂH

  f. Tam orta yer. * En mühim yer.

• SADR-I ÂLİ

  Vezirlerin veya vekillerin başkanı. Sadrâzam.

• SADR-I AZAM

  Baş vezir, padişahın vekili, başvekil.

• SADR-I İSLÂM

  Baş vezir, padişahın vekili, başvekil.

• SADRÎ

  (Sadriye) Göğüsle ilgili, göğüse ait.

• SADRNİŞİN

  f. Bir toplantıda baş sedirde oturan.

• SADSAL

  f. Asır, yüzyıl.

• SADTU(Y)

  Çok katlı, yüz katmerli.

• SADUK

  Çok sâdık.

• SADUKAT

  Mehir. Evlenirken erkeğin kadına vereceği para. (Bak: Mehr)

• SADY

  Taarruz eden kimse. * Bedeni, endamı hoş olan. * Dimağ. Başın içini dolduran haşev. * Ölü insan cesedi. * Baykuş.

• SAET

  Doğumdan sonra koyunun rahminden çıkan madde.

• SAF

  Bir adam boyu yüksekliğindeki duvar.

• SAF

  Tüylü ve yünlü hayvan.

• SAF

  (Bak: Saff)

• SA'F

  Bir şarap cinsi.

• SAF'

  Sille vurmak, tokat atmak.

• SAF (SÂFİ)

  Katışıksız, berrâk, temiz. * Zeki olmayan, derin düşünmeyen, dikkatsiz.

• SAFA

  Gönül şenliği, eğlence. * Duru olmak, itmi'nan ve meserret üzere olmak. Temiz, sâfi olmak. * Hava açık ve ayaz olmak. * Mekke-i Mükerreme'de bir yerin ismi.

• SAFA

  Yüzü beyaz olan düz taş.

• SAFA-BAHŞ

  f. Eğlendiren, rahatlandıran, kederi def'eden, hatırı hoş eden.

• SAFA-CU

  (C.: Safacuyân) f. Rahat ve eğlence arıyan.

• SAFA-ENGİZ

  Safa koparan. Neşe, sevinç yapan.

• SAFAHAT

  (Safha. C.) Safhalar. * İstiklâl Marşı şâiri Merhum Mehmed Akif'in manzum eserinin adı.

• SAFAİH

  (Safiha. C.) Düz şeyler. Levhalar.

• SAFAK

  Kıllı derinin altında olan ince deri.

• SAFAK

  Yeni kırba içine konulmuş su.

• SAFAL

  Alçaklık. * Rüzgârın dokunduğu yer.

• SAF'AN

  (C.: Safâıne) Sille vurulmuş kişi.

• SAFAPERVER

  f. Safa veren. İç açan, safalı.

• SAFARE

  Zurna.

• SAFAYAB

  f. Safa bulmuş, huzur ve sükûna kavuşmuş.

• SAFA-YI GÜLŞEN

  Gülşen safası. Gül bahçesi eğlencesi.

• SAFA-YI SADR

  f. Gönül şenliği, kalbin itmi'nan ve sevinç içerisinde olması, meserret üzere olmak.

• SAFBESTE

  Saf bağlamış, saf olmuş.

• SAFBESTE-İ HAREKET

  Harekete geçmek üzere saf bağlayıp hazır olan.

• SAFD

  Yağlamak. * Sağlamlaştırmak, muhkem etmek.

• SAFDERUN

  f. Safi, içi temiz, kolay aldanabilen.

• SAFDERUNAN

  (Safderun. C.) f. Kalbi temiz, içi saf olanlar.

• SAFDERUNANE

  f. Kalbi safi olanlara ve kolay aldananlara yakışır surette.

• SAFDİL

  f. Saf, ahmak, bön, kolay aldatılan kimse.

• SAFDİLÂNE

  f. Bönlükle, saflıkla. Safdillikle.

• SAFE

  (C.: Savaf-Sâfât) Kanatlarını havada yayıp uçan kuş.

• SA'FE

  Çocuğun başında çıkan çıban. * Kel.