S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SAFED

  (C.: Esfâd) Esirlerin eline ve ayağına bağlanan bağ. *Atâ, bahşiş, hediye.

• SAFEN

  (C.: Esfan) Haya derisi.

• SAFER

  (C.: Esfâr) Boş ve hâli olmak. * Arabi aylardan ikincisi. * Karın içinde durabilen bir yılanın adı.

• SAFEVİLER DEVLETİ

  (1499-1737) Safeviler adında bir hanedana mensub olan Şah İsmail'in kurduğu bir devlettir. İran'da kurulmuş olan bu devlet şii idi. Osmanlılarla münasebetleri iyi değildi. Çaldıran'da 1514'de Yavuz Sultan Selim tarafından büyük bir mağlubiyete uğratıldılar. Nihayet 1737'de bir ayaklanma neticesinde Afganistan padişahı Nadir Şah tarafından ortadan kaldırıldılar.

• SAFF

  Bir sıra dizilmiş şey, bir şeyi sıra ile uzun uzadıya dizmek. * Câmide cemâatın sırası.

• SAFF SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'de 61. suredir. İsa, Havariyyun Suresi de denir. Medenîdir.

• SAFFAT

  (Saff. C.) Saf olanlar, saf yapanlar.

• SAFFAT

  (C.: Sıfâ-Esfâ-Sufâ) Düz kaygan taş.

• SAFFAT SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 37. suresidir. Mekkîdir.

• SAFF-BESTE

  f. Saf bağlamış, saf olmuş.

• SAFF-DER

  (C.: Saff-derân) f. Düşman saflarını yaran yiğit.

• SAFF-DERÂNE

  f. Yiğitçesine.

• SAFFEYN

  İki sıra. * Muharebede karşılaşan iki taraf.

• SAFF-I EVVEL

  İlk saf, birinci saf. * İlk sahabeler. * Bir hareket ve cereyanın ilk sahipleri.

• SAFF-SAFF

  Dizi dizi. Sıra sıra.

• SAFF-ŞİKAF

  f. Düşman saflarını yararak bozan yiğit.

• SAFF-ZEN

  f. Düşman saflarını vurup yaran yiğitler.

• SAFH

  Suç bağışlama, dostluk etme. Günah ve cürmü afveyleme. * Bir şeyin bir tarafı. * Bir şey içirme. * Yüz çevirme.

• SAFHA

  Aynı şey üzerinde görülen değişik hâllerden her biri. * Bir şeyin gözle görülen yüzlerinden her biri. * Kısım. * Bir şeyin düz yüzü. * El ayası. * Bir hâdisede birbiri ardınca görülen hâllerin beheri. * Yazılmış ve yazılabilir sahife.

• SAFİ

  Katışıksız. Temiz, süzülmüş ve temiz. * Bozuk olmayan. Hâlis.

• SAFİF

  Kuru ot.

• SAFİH

  Men eden, engel olan.

• SAFİH

  Gökyüzü, semâ. * Yassı veya düz olan şey.

• SAFİHA

  (C.: Safayih) Yüzün derisi. * Kapı tahtası. * Kâğıdın bir tarafı. * Yassı ve düz nesne. * Enli kılıç. (Bu mânâya C: Sıfâh)

• SAFİL

  Alçak yer.

• SAFİL

  Tortu.

• SAFİL

  Sefil olan, düşük ahlâklı ve karaktersiz.

• SAFİLE

  Dip, alt taraf. Bir şeyin aşağısı.

• SAFİLÎN

  Alçaklar, aşağılar, sefiller. Allah'tan (C.C.) uzak olanlar. * Aşağı taraflar.

• SAFİLİYYET

  Alçaklık, aşağılık.

• SAFİN

  (C.: Sâfinât) Cins at. * Üç ayağı üstünde durup dördüncü ayağının tırnağını yerde dikip duran at.

• SAFİNE

  (C.: Sevâfin) Yel, rüzgâr, riyh.

• SAFİR

  Islık veya kuş sesi. * İnce ve güzel ses * Tecvidde: Harfin ıslık sesine benzemesidir. Bu vasıfta olan harfler: Ze, sin, sâd.

• SAFİR

  (Sefir) Sefere çıkan. * Elçi. * Kâtib.

• SAFİYE

  (C.: Sevâfi) Toz. * Rüzgâr, yel.

• SAFİYE

  Temiz, katışıksız, bozuk olmayan. * İçinde yapmacık ve uydurma bir şey, fazladan kelime ve kafiye bulunmayan söz.

• SAFİYET

  Saflık, hâlislik, temizlik.

• SAFİYULLAH

  Peygamberimiz Hz. Muhammed'in (A.S.M.) bir ismidir. Bütün mahlukatta efdal ve Cenab-ı Hakk'ın ihsanı ile onlardan seçilip çıkarılmış tertemiz mânâsına Safiyullâh denilmiştir. Hz. Adem'in de (A.S.) bir ismidir.

• SAFİYY

  Temiz, pak. Hâlis, saf, katıksız.

• SAFİYY-ÜD DİN

  Dini temiz. Dini pak.

• SAFİYY-ÜL KALB

  Kalbi temiz.

• SAFK

  Sesi işitilen vuruş. * Sarfetmek. * Reddetmek. * Kanatlarını hareket ettirmek. Deprenmek. * Kullanmak.

• SAFKA

  Bir satış anında müşteri ile satıcının tokalaşarak, "hayrını gör" demeleri. * Yapılan satış.

• SAFRA

  Dengeyi sağlamak için yelkenli gemilerin sintinelerine konan mâden, taş, kum gibi ağırlıklar.

• SAFRA

  Sarı. * Karaciğere bağlı öd kesesi içindeki yeşilimsi sarı ve acı su ki, yağların hazmına hizmet eder.

• SAFRAGUN

  Bir cins serçe kuşu.

• SAFRE

  Açlık.

• SAFRİYE

  Güz mevsiminden önce biten ot.

• SAFSAF

  Söğüt ağacı.

• SAFSAF

  (C.: Safsâfe) Her nesnenin kemi, kötüsü, hor ve hakiri. * Döğülmüş yumuşak toprak. * Mâkul olmayan kelimeler. * Mânâsız şiir. * Yaramaz ve kötü işler.