S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SİKAYET

  Birine içecek su verme.

• SİKBAC

  Ekşi aş.

• SİKEC

  Başı kızıl olan zehirli bir yılan.

• SİKEK

  (Sikke. C.) Sikkeler.

• SİKKE

  Damga. Nereye ve kime ait olduğunun bilinmesi için konulan işaret, mühür. Umumi damga. * Dirhem. * Para üstüne vurulan damga. * Düz, doğru yol. * Mevlevilerin keçe külâhlarının ismi. * Basılmış madeni para.

• SİKKEHANE

  f. Para basılan yer.

• SİKKE-İ EHADİYET

  Her şeyin bir elden çıktığını gösteren damga, işaret. (Bak: Ehadiyyet)

• SİKKEZEN

  f. Madeni para basan.

• SİKKÎN

  Bıçak.

• SİKKÎR

  Devamlı sarhoş kimse.

• SİKR

  Rüzgârın eserken dinmesi.

• SİKSAK

  Hamâkat, ahmaklık.

• SİL'

  (c.: Eslâ) Dağ yarığı.

• Sİ'LA'

  (C.: Seâli) Helâk. * Cin sâhirleri.

• SİL'A

  Bedende olan ur. * Ticaret malı. * Sülük.

• SİLA'

  Arınmış, temizlenmiş nesne.

• SİLAB

  (C.: Sülüb) Kara mâtem donu.

• SİLAHDAR

  Tar: Sarayın ileri gelen erkânından birinin ünvanıdır. "Silahdar-ı şehriyarî" de denilirse de mâruf olan "Silahdar Ağa"dır.

• SİLAHENDAZ

  Silah atan. * Tüfekli piyade neferi, harp gemilerinde gemicilik ile mükellef olmayıp silah taşıyan bahriye askerleri.

• SİLAHHANE

  f. Askerî depo. Silahların saklandığı yer.

• SİLAHŞÖR

  Silahları karıştırıcı, silahlarla oynayıp uğraşıcı. * Eski zamanda bir sınıf silahlı asker, hususiyle muhtelif silahları kullanmakta fevkalâde meleke ve maharet ile mümtaz olup, maiyyette istihdam olunanlara verilen addı. Yeniçeri Ocağı zâbitlerinin bir takımı hakkında da kullanılır bir tabirdi. Padişahın maiyyetinde muhafız olarak kullanılanlara da bu ad verilirdi.

• SİLAK

  Diş dibinde olan kabarcıklar. * Belâgatla okuyan hatip.

• SİLAL

  (Selle. C.) Sepetler, seleler.

• SİLAM

  Hamd, şükür. * Taş. * Su.

• SİLAN

  Sapına girmiş olan kılıç ve bıçak ucu.

• SİLB (SELEBE)

  (C.: Silebe) Dişleri kütelmiş ve kuyruğu dökülmüş yaşlı deve.

• SİLFED

  Ahmak kimse. * Kurt.

• SİLHEM

  Bir kimsenin cisminde değişiklik olması.

• SİLİ

  f. Tokat. Şamar.

• SİLİF

  Bacanak.

• SİLİZEN

  f. Tokat vuran, şamar atan, döven.

• SİLK

  Dizi, sıra. * Yol, tarik. * İplik, hayt.

• SİLK(A)

  Çöğenler adı verilen havuç. * Pancar. * Kurt, zi'b. * Şerli, ahlâksız kadın.

• SİLKA'

  Arkası üstüne yatmak.

• SİLL

  Bir çıban. * Sırtmadan zayıflamak. Erime. * Verem.

• SİLLE

  f. Tokat. Şamar.

• SİLM

  Barışmak, sulh, barışıklık. * İtaat. İslâm, müslim olmak.

• SİLSİL

  Kapı halkası.

• SİLSİLE

  Birbirine bağlanan, bir sıra meydana getiren şey. Zincir. Zincir gibi birbirine ekli ve bitişik olan. * Soy, sop. * Sıradağ. * Seri. Dizi. * Ard arda gelen şeylerin meydana getirdiği sıra.

• SİLSİLE-İ CİBAL

  Dağ silsilesi. Sıra dağlar.

• SİLSİLE-NAME

  f. Meşhur ve mühim kimselerin soyunu, silsilesini gösteren cetvel.

• SİLV

  Gamdan, tasadan ve aşktan hâli olmak.

• SİM

  f. Gümüş. Gümüş para. * Gümüşten. Sırmadan.

• SİM Ü ZER

  Gümüş ve altın.

• SİMA

  Yüz, çehre. Beniz. * Eser, alâmet.

• SİMA'

  Dinlemek, kulak vermek. İşitmek. * Çalgı dinlemek. * Herkesin işitmesi istenilen güzel zikir ve sözler. * Mevlevilerin ve sair dervişlerin "ney" veya "def" ile berâber ilâhi okuyarak raksları ve nağme terennüm etmeleri, dönmeleri. (Bak: Semâ')

• SİMAD

  Az su.

• SİMAH

  (Bak: Sımah)

• SİMAK

  (Semek. C.) Balıklar. * Parlak yıldız. * İki parlak yıldızdan birisi. * Bir şeyi yükseltip kaldıracak âlet.

• SİMAL

  Medet etmek. * Medetçi, yardımcı ve mutemed kişi.