S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SİDAD

  Şişe tıpası. Yarık kapatacak şey.

• SİDDER

  Bir oyun adı.

• SİDN

  Etli ve gövdeli şişman kimse.

• SİDR

  Tenbel kimse. * Bir deniz adı. * (Sidre. C.) Arabistan kirazları.

• SİDRE

  Ağaca teşbih edilen, yedinci kat gökte bir makam ismi.

• SİDRE AĞACI

  Arabistan kirazı denen bir ağaç.

• SİDRET-ÜL MÜNTEHA

  Mahlukat ilminin ve amelinin kendisinde nihayet bulup kevn âlemini hududlandıran bir işaret. Yedinci kat gökte olduğu rivayet edilen ve Peygamberimiz Aleyhissalâtü Vesselâm'ın ulaştığı en son makam.

• SİF

  (C.: Esyâf) Deniz sahili. * Hurma lifi.

• SİF'

  Toprak. * Buhmâ otunun dikeninin az olması.

• SİFAD

  Hayvanların çiftleşmesi.

• SİFAH

  Zina.

• SİFAL

  Değirmen altına döşenen deri. * Değirmen süpürgesi.

• SİFAL

  (Sifâle) f. Topraktan yapılmış (çanak, çömlek, testi gibi) şey. * Orak. * Fıstık, ceviz, bâdem kabuğu.

• SİFANET

  Marangozluk.

• SİFAR

  Deveye burunduruk yapılan demir. * Sefer. Islâh, düzeltme. * Misafirlik.

• SİFARE

  Habercilik.

• SİFF

  Kuru deri.

• SİFLE

  Adi, alçak, zelil, terbiyesiz.

• SİFLEKÂM

  f. Adi kişilerin işine yarayan.

• SİFLEPERVER

  f. Alçak ve âdi kimseleri koruyan ve kullanan.

• SİFR

  Yazılmış nesne, mektup.

• SİFSİR

  (C.: Sefâsir-Sefâsire) Simsar. Bir şeyi alıp satan. * Zarif, zerâfetli. * Hizmetçi, hâdim. * Tabi, itaat eden, uyan.

• SİGA

  Gr: Fiilin tasrifinden (çekiminden) meydana gelen çeşitli şekillerden her biri. Kip.

• SİGA-İ MÜBÂLAĞA

  Bir şeyin pek çok, pek büyük, pek ileri olduğunu gösteren kelime hâli. Fiilin mübâlağalı çekimi. Hallâk, Rezzak, Kahhar, Rauf gibi. (Bak: Mübâlağa)

• SİGAL

  f. Düşünce, fikir. * Kuruntu, endişe.

• SİGALİŞ

  f. Düşünüş, kuruş.

• SİGAR

  (Bak: Sıgar)

• SİGAR Ü KİBAR

  Küçükler ve büyükler.

• SİH

  f. Demir şiş. * Kebap şişi.

• SİHAB

  Miskten ve karanfilden yapılan gerdanlık.

• SİHAE

  (C.: Sihâ-Eshiye) Nâme bağı.

• SİHAM

  (Sehm. C.) Oklar. * Sehimler, hisseler.

• SİHAM-I KAZA

  Kaza okları. * Şâir Nefi'nin eserinin ismidir.

• SİHAN

  Kalınlık. * İçi boş zarf. * Soba borusu gibi bir şeyin kalınlığı. * Sımsıkı madde.

• SİHİR-ÂMİZ

  f. Sihir gibi tesir eden, büyüleyici.

• SİHİRBÂZ

  Büyü yapan, büyücü. Sâhir, neffase.

• SİHLE

  İri taneli kum.

• SİHR

  (Sihir) Büyü, gözbağıcılık, büyücülük, hilekârlık. * Aldatmak. * Haktan uzaklaşmak. Bâtıl şeyi hak diye göstermek. * Lâtif ve dakik olan şey. Büyü kadar te'siri olan şey. * Şiir ve güzel söz söyleme gibi, insanı meftun eden hüner. (Buna sihr-i helâl da denir)Sebebi gizli olan ince şey. Örf-i şer'îde sihir: Sebebi gizli olmakla hakikatın hilâfına tahayyül olunan, yaldızcılık, şarlatanlık, hilekârlık yolunda cereyan eden herhangi bir şey. Bunda esrarengiz bir surette bâtılı hak, hakkı bâtıl göstermek vardır. Mukayyed olarak memduhu olan ve hakkı izhar için kullanılan lâtif hususâttaki istimali vardır. Buna sihr-i helâl denir. Sebebi herkes için bilinmediğinden hârika telâkki olunur. (E.T.)

• SİHR-İ BEYANÎ

  Beyanın büyü gibi olan tesiri. (Hadis-i Şerife telmih var.)

• SİKA

  (C.: Sikat) (Vüsuk. dan) İnanç, güven, itimad, emniyet. * Güvenilir ve inanılır kimse.

• SİKA

  (C.: Sıyak) Yel, rüzgar, riyh. * Ses.

• SİKA'

  Devenin burnuna bağladıkları nesne. * Kadınların örtündükleri peçe.

• SİKA'

  (C.: Eskiye-Eskıyât-Esâk-Esâki) Su kurbağası.

• SİKA'

  Sakaların içine su doldurdukları köseleden yapılmış kap, kırba.

• SİKAB

  Su çeken. Su çekici.

• SİKAF

  Rende. * Süngü ağacını düzeltecek ağaç.

• SİKAL

  Ağır olan, ağır şeyler. (Bak: Sekal)

• SİKALİŞ

  (Bak: Sigâliş)

• SİKAT

  (Sika. C.) İnanılır kimseler. İtimad edilen, kendilerine güvenilen kimseler.

• SİKAYE

  Su içilen kap. Maşraba. * İçme suyunun toplanması için yapılan yer.