T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TAMAMEN

  Büsbütün, eksiksiz ve tam olarak, mükemmel biçimde.

• TAMAM-I ITTIRAD-I AHVAL

  Bir kimsede var olan huy ve hasletlerin sekteye uğramadan biteviye devam etmesi, her zaman aynı durumu göstermesi.

• TAMAMİYET

  Bütünlük, tamamlık, tamlık.

• TAM'AN

  Tama' suretiyle, tama' ederek.

• TAMAR (TIMÂR)

  Yüksek mekan, yüce yer.

• TAMAT

  f. Mânâsız ve uygunsuz söz.

• TAMELE (TAMLE)

  Havuzun dibinde kalan balçık ve tortu.

• TAMH (TIMÂH)

  Gözünü yukarı kaldırıp bakmak.

• TA'MİD

  Vaftiz etmek.

• TA'MİK

  (Umk. dan) Derinleştirmek. Derin kazmak. * İnceden inceye araştırmak. Esasına varacak şekilde araştırmak.

• TA'MİKAT

  (Ta'mik. C.) Derinleştirmeler. İncelemeler, tedkik etmeler, araştırmalar.

• TA'MİM

  Umumileştirme. Herkese bildirme.

• TA'MİMEN

  Ta'mim suretiyle. Herkese bildirmek suretiyle.

• TAMİR

  Sıçrayıcı, sıçrayan.

• TAMİR

  Hurması olan kişi.

• TA'MİR

  Bozuk şeyi düzeltmek. Eski şeyi düzeltip yeni hâline getirmek.

• TAMİR BİN TAMİR

  Aslı bilinmeyen kimse. * Pire.

• TA'MİRÂT

  (Tamir. C.) Noksanları gidermek. Eksik ve bozukları düzeltmeler ve tamamlamalar. Ta'mirler.

• TAMİS

  Uzak.

• TAMİYE

  Dudak kabarmak.

• TA'MİYE

  (Amâ. dan) Körletme. Kör etme. * Kapalı şekilde anlatmak. * Edb: Ebced hesabiyle düşürülen bir tarihin, hesabı doldurmak için çıkartılacak veya eklenecek sayılarını işaret etme.

• TAMLES (TAMELLES)

  Çörek.

• TAMM

  Saçını kesmek. * Galebe etmek. Galib gelmek. * Yükselmek, yüce olmak. * Defnetmek, gömmek.

• TAMMA'

  (Tama'. dan) Çok tama' eden.

• TAMMAH

  Her şeye göz diken pek hırslı kimse.

• TAMMAT

  Kıyamet.

• TAMME

  Bütün, noksansız, eksiksiz, tam.

• TAMME

  (Tâmmât) Kıyamet vakti. * Belâ. Dâhiye. * Keskin çığlık.

• TAMN

  Sâkin olmak, sessiz olmak.

• TAMS

  Kadının hayız görmesi, aybaşı olması. * Kir, vesah. * Cima etmek. * Yapışmak.

• TAMS

  Yok etme, belirsiz kılma. * Eskimek. * Mahvolmak.

• TAMŞ

  Halk, nâs, insanlar.

• TAMTAME

  Pelteklik, kekemelik, tutukluk.

• TAMU

  (Aslı: Tamuğdur) Cehennem.

• TAMUR

  Kan. * Nefes.

• TAMURE

  Kalb gılâfı. * Emzikli bardak. * İbrik.

• TAMV

  Yüksek olmak. * Dolu olmak.

• TA'N

  Hoş görmemek. Kötülemek. Birisinin ayıp ve kusurlarını beyan etmek. * Küfretmek. * Muhalifin iddialarını çürütmek. * Vurmak. * Duhul etmek, dâhil olmak, girmek.

• TANA

  Susuzluktan ciğerin yapışması.

• TANAGGUZ

  Taaccüb edip, şaşırıp, hayrette kalıp başını sallamak.

• TANAZZUC

  Pişmek. * Olmak.

• TANCİR (TANCERE)

  (C: Tanâcir) Tencere.

• TANDIR

  Ufak fırın. * Elleri ve ayakları ısıtmak için üstü kapalı küçük mangal.

• TA'NE

  Sövme, zemmetme, yerme, çekiştirme.

• TANEF

  Kayış. * Dağ burnu. Dağ başı. * Kapı üstüne yapılan örtü. * Duvar üzerine yapılan saçak.

• TA'NE-ZEN

  f. Söven, zemmeden, hicveden, yeren, çekiştiren.

• TANFESE

  (C.: Tanâfis) Uzun saçaklı halı. * Hurma yaprağından yapılan ve eni bir zira' miktarı olan hasır.

• TANGİM

  Avazlandırmak, seslendirmek.

• TANGİS

  Dirliğini tatsız etmek.

• TANGO

  Fr. Züppe giyinişli kadın. * Turuncuya çalar renk. * Bir dans çeşidi.