T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TERHİK

  Misafiri çoğaltmak.

• TERHİL

  Göç ettirme, göçtürme, nakletme.

• TERHİM

  Atmak. * Kolaylaştırmak, âsân etmek. * Deveyi sebepsiz kesmek. * Yumuşak ve ince etmek. * Bir ismi kısaltma.

• TERHİM

  Yumuşatmak.

• TERHİN

  Rehin verme. Emanet bırakma.

• TERHİNE

  f. Tarhana.

• TERHİS

  Askeri sivil, serbest hayata geçirmek. İzin ve ruhsat vermek. Serbest bırakmak.

• TERHİSÂT

  (Terhis. C.) Terhisler.

• TERHUK

  Yıldıramak, parıldamak. * Sallanmak. * Tekebbürlük etmek, gururlanmak.

• TERİ'

  Garip kişi.

• TE'RİB

  Kuvvet verme, sağlamlaştırma. * Çoğaltma.

• TER'İB

  Çok korkutma.

• TER'İB

  Kavum dilimi. * Ekmek dilimi.

• TERİBE

  Parmak ucu. * Bir ot cinsi.

• TERİBE

  (C.: Terâyib) Göğüs.

• TERİD

  Yağla ıslanmış ekmek.

• TER'İF

  Burnundan kan almak.

• TERİK

  Muharebe vaktinde başa giyilen miğfer.

• TE'RİK

  Gece uykusuz bırakma.

• TERİKE

  (C.: Terâyik) Evlenmeyip evde kalmış olan kız. * Deve kuşunun yabana bıraktığı yumurta.

• TERİM

  Fransızca olan "Terme" kelimesinden uydurulmuştur. "Istılah" veya "tabir" yerinde kullanılır.

• TE'RİS

  Kandırma. * Ateş yakma. * Fitne düşürme.

• TER'İS

  Titremek.

• TE'RİŞ

  Bozmak. Fitne çıkarmak.

• TER'İŞ

  Titretme. Titretilme.

• TERK

  Bırakma, salıverme, vazgeçme. * Boşama. Bakmama. İhmal etme.

• TERKEND(E)

  f. Yalan, hile, kizb.

• TERKEŞ

  f. Ok mahfazası, ok kuburu, sadak.

• TERKIYE

  Yüce etmek. Yükseltmek.

• TERKİ'

  (Rık'a. dan) Yamama. Yama yapma. Yama vurma.

• TERK-İ EDEB

  Saygısızlık, edebsizlik, hürmetsizlik.

• TERK-İ EVTAN

  Vatanlarından ayrılma, vatanlarını terk etme.

• TERK-İ HAYAT

  Ölme. * Ölüm, vefât.

• TERK-İ MÂSİVÂ

  Allah'tan gayrısını terk etmek. Allah rızası olmayan işlerden, fâni ve fena dünya işlerinden vazgeçip Allah rızasına yönelmek. Kalbinde Allah sevgisi ve muhabbetinden daha ileri bir sevgi bırakmamak.

• TERK-İ TERK

  Ucbe ve fahre girmemek için terkettiklerini de düşünmemek.(Der tarîk-i Nakşbendî lâzım âmed çâr terk: Terk-i dünya, terk-i ukbâ, terk-i hestî, terk-i terk. M.)

• TERKİB

  Birkaç şeyin beraber olması. Birkaç şeyin karıştırılması ile meydana getirilmek. * Birbirine karıştırılmış maddeler. * Gr: Terkib-i nâkıs ve terkib-i tam olarak iki kısma ayrılır. Terkib-i nâkıs: Cümle kadar olmayan terkiblerdir. Terkib-i tam ise; bir cümleden ibarettir. Birbirine eklenen kelimelere terkib denir. Bunlar bir ismin veya sıfatın benzerleri arasında belirtilmesi için başına getirilen isim veya sıfatla birlikte meydana gelir. Meselâ: Bahçenin duvarı. Kırmızı çiçek... Bu cümleden birincisine "isim terkibi" veya "terkib-i izâfi" denir. İkincisine "Sıfat terkibi" veya "terkib-i tavsifî" denir. (Bak: Muzaf)

• TERKİBAT

  (Terkib. C.) Terkipler. Birkaç şeyin karıştırılmasıyla meydana gelen şeyler.

• TERKİBAT-I NİSBET-İ HAFİYE

  Gizli düşünce ve tasavvurlardan meydana gelen terkibler.

• TERKİB-İ BEND

  Edb: Birkaç bendden meydana getirilmiş manzumenin hususan gazel şekli olup müteaddit manzumeler birer beytle birbirine bağlanmıştır. (Bak: Terci'-i bend)

• TERKİB-İ KIYAS

  Bir davayı isbat için delil arayıp bulma usulü.

• TERKİB-İ MEZCÎ

  İki veya daha fazla kelimeden meydana gelen ve bir isme delâlet eden isim. " Baalbek, Kırıkkale, Tahtakurusu" kelimelerinde olduğu gibi.

• TERKİH

  İşi salâha getirmek.

• TERKİK

  Zayıflatma. Lisanı veya ibareyi kusurlu ve bozuk kullanma.

• TERKİK

  İnce ve nazikâne sesle anlatma, mânası kinaye yollu olma. * Tecvidde: Harfi ince okumak. * Bir kimseyi köle veya cariye etme. * Yumuşatma. * İnceltme. (Bak: Murakkik)

• TERKİL

  Ayağıyla veya tırnağıyla vurmak.

• TERKİM

  Rakamlamak, rakam koymak. * Nişan eylemek. * Yazma. * Yarma.

• TERKİN

  Boyama, yazma. * Bozulma, bozma. Çizme, silme.

• TERKİN

  Belli bir saatte ve yerde buluşma için sözleşme.

• TERKİN-İ KAYD

  Kaydını silme, defterden çıkarma.

• TERKİS

  (Raks. dan) Oynatma, raksettirme. * Döndürmek.