Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ZECCA'

  Adımı birbirinden uzak olan.

• ZECCAC

  Şişeci. Camcı. Sırça işleri yapan.

• ZECEC

  Kaşın uzun ve ince olması.

• ZECEL

  Avaz, ses, savt. * Mübâlağa ile çağırmak.

• ZECL

  Atma.

• ZECME

  Kelime.

• ZECR

  Menetme, engel olma. Nehyetme. * Zorlama, zorla yaptırma. * Önleme. Sıkma. * Kovma. Eziyet etme. * Angarya olarak çalıştırma. * Köpek balığı. * Çağırma. * Sürme.

• ZECRE

  Çağırmak, bağırmak, sayha. * Men'etmek, engel olmak.

• ZECREN

  Zorlayarak, zorla. * Ceza olarak. * Engel olarak, menederek.

• ZECRÎ

  Cebren, zorlayıcı olarak.

• ZED

  Vurucu, vuran mânasına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Guş-zed $ : Kulağa çalınan. Zeban-zed $ : Yayılmış söz.

• ZED

  f. Vurma, dövme.

• ZEDE

  (Zed) f. Birleşik kelimeler yapılarak, "vurulmuş, çarpılmış, tutulmuş" manalarına gelir. Meselâ: Musibet-zede $ : Musibete uğramış.

• ZEDEGÂN

  (-zede. C.) f. Tutulmuşlar, çarpılmışlar, uğramışlar mânalarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır.

• ZEDERGÂH

  (Bak: Zidergâh)

• ZEELAN

  Yab yab yürümek.

• ZEFER

  Ağaca vurulan payanda, destek.

• ZEFER

  Kötü koku.

• ZEFERAT

  Soluk almalar.

• ZEFF

  Kişinin nikâhlısını kocasına teslim etmek.

• ZEFİF

  Çabuk davranan. Çevik. * Deve kuşunun yelmesi. * Gelini kocasına göndermek. * Hızla gitmek.

• ZEFİR

  Çok şiddetli ses. * Hıçkırıkla nefes vermek. Göğüs geçirmek. * Ağlatmak. * İnlemek. * Ateş gürültüsü. * Eşek anırtısının evveli. * Belâ.

• ZEFİRR

  Uzun boylu yiğit. * Kuvvetli deve.

• ZEFN

  Raksetmek, dansetmek.

• ZEFR

  Yükseltmek. * Yük getirmek.

• ZEFUR

  Kir, pas, vesah.

• ZEFZEFE

  Titreme, sarsılma.

• ZEGAB

  Kuş yavrusunun üstünde olan sarıca tüyler.

• ZEGAN

  f. Çaylak.

• ZEHAB

  Gitmek. * Zihnen bir yola sapmak. Yanlış düşünce. Bir fikre uymak. Zan.

• ZEHADET

  Dünyadan, yâni nefsanî, fani ve fena şeylerden çekinmek. Zâhidlik. Sıkı sıkıya dine bağlılık.

• ZEHAİR

  (Bak: Zahair)

• ZEHARİF

  (Zuhruf. C.) Yalancı süsler, yaldızlar, gösterişler. * Sahte süsler.

• ZEH-DAN

  f. Döl yatağı, rahim.

• ZEHDER

  Çakır doğan. * Doğan yavrusu. * Bir atın adı.

• ZEHEB

  Altın.

• ZEHEBÎ

  Altına ait. Altından yapılma.

• ZEHEB-İ ZÂİB

  Eriyen altın.

• ZEHEM

  Yağlı ve kirli olmak.

• ZEHEN

  (C.: Zehân) Zeyreklik, akıllılık. * Hıfz. * Kuvvet.

• ZEHER

  (C.: Ezhâr-CC: Ezâhir) Çiçek.

• ZEHF

  Yeynilik, hafiflik.

• ZEHİ

  (Bak: Zihi)

• ZEHİB

  Altın sürülmüş, yaldızlı.

• ZEHİD

  Az, kalil.

• ZEHİM

  (C.: Zühüm) Yağlı ve kirli.

• ZEHK

  Yorulmak.

• ZEHK

  Helâk olmak, mahvolmak. * Bâtıl olmak. * Okun nişanı aşıp geçmesi. * Çıkmak, huruç. * Derin kuyu.

• ZEHL

  Dalgınlıkla unutma, geciktirme. İş çokluğundan sonraya bırakma. * Kasden unutma.

• ZEHL

  (Bak: Zahl)