L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• LAFZ-I HAS

  Bir mânâya münferiden başlı başına vaz' olunan lâfızdır. Hasan, Hüseyin, insan, erkek, kadın lâfızları gibi.

• LAFZ-I KÜLLÎ

  Man: Mânâsı umumi ve herkesçe müşterek olan lâfız. "İnsan" gibi.

• LAFZ-I MUHTEMEL

  Huk: İki veya daha ziyade mânâya hamli mümkün bulunan sözdür ki, hangi mânânın kast olunduğu mücerred rey ile değil; deliller ve karineler ile tayin olunur.

• LAFZ-I MURAD

  Mânâsı için olmayıp lafzı için söylenen kelime, söz.

• LAFZ-I MÜFESSER

  Huk: Tahsis ve te'vile ihtimâl bırakmıyacak derecede açık olan sözdür ki, onunla amel vâcib olur.

• LAFZ-I MÜREKKEB

  Man: Mürekkeb lafız. Cüzlerden biri, mânâsının cüzlerinden birine delâlet eden lafız.

• LAFZ-I MÜŞEBBİ'

  Doyurucu, tatmin edici söz.

• LAFZ-I MÜŞTEREK

  Huk: Birçok müsemması bulunan lafızdır ki, hangi mânâ kasdolunduğu taayyün etmediği surette mânasız addolunur, onunla amel olunmaz.

• LAFZ-I VÂHİD

  Tek söz.

• LAFZ-I ZÂHİR

  İbaresi işitilmekle ancak bilinen, yâni söyleyenin maksadı düşünülmeye muhtaç olmadan derhal mânâsı anlaşılan sözdür. Bunun zıddına hafi denir.

• LAFZÎ

  Lafza ait ve müteallik. * Gr: Kelimenin söylenişine ve yapısına aid, onlarla alâkalı.

• LAFZİYE

  Sözde ve yazıda görülen ve çok defa tasannua kaçan kelime süsleri.

• LAFZ-PERDAZANE

  f. Çeşitli ve çok söyleyerek.

• LAFZULLAH

  Allah lâfzı. (Bu kelime Kur'ân-ı Kerimde 2806 defa zikredilmiştir. Bu lâfız bütün "sıfat-ı kemâliyeyi" tazammun eden bir sadeftir.)

• LAG

  f. Lâtife, şaka. * Oyun.

• LAGAR

  f. Cılız ve zayıf hayvan.

• LAGARÎ

  f. Cılızlık, zayıflık.

• LAGB (LÜGÂB)

  Zahmet, meşakkat. * Güve yemiş kuş kanadı. * Zayıf adam.

• LAGIB

  Acıkmış ve yorulmuş kişi.

• LAGİYE

  Edebe aykırı ve fena söz.

• LAGLAGA

  (C.: Laglag) Ördekten küçük bir güzel kuştur, başında az miktar beyaz tüyü vardır. Türk diyârında yavrusunu çıkarıp kış günlerinde Mısır'a gider.

• LAGM

  İnanmayacak söz söylemek. * Bulaşmak.

• LAGT

  Hafif hafif ses çıkarma. Mırıldanma.

• LAGV

  Faydasız çirkin söz. * Köpeğin ürkmesi. * Deve avazı. * Rağbet olunmayan nesne. * Hükümsüz. * Kaldırmak. * Hata etmek. * İbtâl etmek.

• LAGVİYYAT

  (Lagv. C.) Lağvlar. Boş sözler.

• LAGY

  Avaz, ses, savt. * Yaramaz fuhuş sözler.

• LAGZ

  Kayma, sürçme.

• LAGZAN

  f. Kayan, sürçen.

• LAGZİDE

  f. Kaymış, sürçmüş.

• LAGZİDE-PÂ(Y)

  f. Ayağı kaymış. Ayağı sürçmüş.

• LAGZİŞ

  f. Sürçme, kayma. * Kayış, sürçüş.-LAH : f. Kelimenin sonuna ilâve olunarak "yer" mânâsını verir. Meselâ: (Senglâh: Taşlık yer.)

• LAĞIM

  Kaleleri düşürmek için gedik açmak veya düşman ordugâhına zarar yapmak maksadıyla açılan ve barut konulup atılan yerler. Bu işi yapanlara "lâğımcı" denilirdi. Sonradan bu türlü işlere "İstihkâm" denilmiş ve o ad altında askeri teşkilât yapılmıştır. * Kazurat ve çirkef sularının akmasına mahsus örtülü yol.

• LAH'

  (Gövde) sülpük ve sarkık olmak.

• LAHA

  Boş ve faydasız sözler konuşmak. * Ekmeği ıslatıp yemek. * Gıda. * Aldatıp kandırmak. * Karnın sarkık ve sülpük olması.

• LAHA

  f. Yama.

• LAHAMET

  Semizlik, etlilik, şişmanlık.

• LAHAN

  Bozulup kokmak.

• LÂHAVLE

  (Lâhavle ve lâkuvvete illâ billâhil-aliyyil azim" cümlesinin kısaltılmışı ki, "Kuvvet ve kudret ancak Cenab-ı Allah'tadır." meâlinde olup bir belâ ve tehlike esnasında veya sabrın tükendiğini açıklamak için söylenir.

• LÂHAYR

  Uğursuz, hayırsız.

• LÂHAYRE FİH

  Bu işte hayır ve uğur yok.

• LAHB

  Sür'atle gitmek. * Eti kemikten ayırıp soymak.

• LAHC

  Dar olmak. * Bir nesne, kabında paslanıp çıkmamak.

• LAHD (LUHD)

  (C.: Lühud) Mezar. Üstü yükseltilerek yapılan mezar. * Eğilmek. * Bir tarafına meyilli olan çukur.

• LAHE

  f. Yama.

• LAHF

  şiddetli vuruş.

• LAHF

  Örtmek, setr etmek.

• LAHH

  Ulaşmak, varmak. * Yağmuru kesilmeyen bulut.

• LAHH

  Göz yaşının çok olması.

• LAHHAM

  Kaz gibi büyük, başı kızıl, kanadı kara bir kuş. Vezega dedikleri keler.

• LÂHIK

  Yetişen, ulaşan, erişen. Eklenen, katılan. * Fık: Namaz başlangıcında imama uymuşken ayrılarak tekrar namaz bitmeden imama uyan.