L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• LÂHIKA

  Ek, ilâve, katılan şey. Zeyl. Sonradan ilâve edilen, eklenen.

• LAHİ

  (Bak: Lahâ')

• LAHÎ

  Oyuncu. * Boşuna ve mânasız eğlenen. Oyalayan.

• LAHİB

  Açık yol.

• LAHİF

  Zulüm görmüş, ıztırab ve sıkıntı çekmiş.

• LAHİK

  Yetişen, vâsıl olan, ulaşan. * İlâve olan, eklenen. * Sonradan tâyin edilen, yenisi. (Bak: Lâhık)

• LAHİKE

  (C.: Levâhik) Gr: Ek, ilâve. (Bak: Lâhıka)

• LAHİM

  Et yediren. * Devamlı olarak et yiyen.

• LAHÎM

  Semiz, etli, şişman.

• LAHİME

  Et yiyen hayvan.

• LAHİN

  Telâffuz esnasında hususan Kur'ân okurken yanlışlık yapan.

• LAHİS

  Susuzluk veya sıcaktan dolayı dilini çıkararak soluyan köpek.

• LAHÎS

  Dar nesne.

• LAHÎS

  Örülmüş. Dizilmiş.

• LAHİYANE TA'ZİB

  f. Oyun olsun diye zahmet vermek. Oynarcasına azab vermek.

• LAHİZ

  f. Sel suyu.

• LAHÎZ

  Benzer, misil, nazir.

• LAHK

  (Lehak) Geriden yetişmek, ardından yetiştirilmek. * Alüvyon. Liğ. Akarsuların taşımasıyla gelen maddeler.

• LAHLAHA

  Güzel kokuların karışmasından meydana gelen koku. * Güzel kokularla yapılan bir nevi macun.

• LAHLAHANİYE

  Pelteklik, kekemelik.

• LAHM

  Et. Her şeyin içi ve üzeri. * Bir işi sağlam kılmak. * Kırık şeyi kuyumcunun yapıştırması. Lehimlemek. * Bir yerde ilişip kalmak.

• LAHM Ü ŞAHM

  Et ve yağ.

• LAHME

  Et parçası.

• LAHN

  Güzel ve kaideli ses. * Nağme. * Kaideye uymayan yanlış okuyuş. * Usulüne uygun okumak. * Sadece muhatabın anlıyacağı şekilde remizle söz söylemek. * Meyl. * Fehmeylemek. * Lisan. * Lügat. Fetva. Mânâ. Mefhum.

• LAHS

  Yalamak.

• LAHS

  Gözün üst kapağının etli olması.

• LAHS (LİHÂS)

  Darlık. * Şiddet. * Meşakkat, zahmet.

• LAHT

  İri cüsseli kimse.

• LAHT

  f. Bir şeyin parçası, cüz'ü.

• LAHT-I CİĞER

  Ciğerden kopma.

• LAHUS

  Uğursuz, meş'um.

• LAHUT

  İlâhî âlem. Uluhiyet âlemi. Ruhanî, manevî alem.

• LAHUTÎ

  Uluhiyet âlemine mensub ve müteallik olan. Sır âlemi. Gaybî âleme ait. Ruhanî âlemle alâkalı.

• LAHUTİYAN

  Uluhiyet âlemine girebilen melekler.

• LAHV

  Kabuğunu soymak.

• LAHVA

  Abes, bâtıl sözleri çok söyleyen, boş konuşan kadın. (Müz: Elhâ)

• LAHY

  Sakalın bittiği yer.

• LAHZ

  Ahlâkı yaramaz kimse.

• LAHZ

  (Lahzân) Göz ucu ile bakma.

• LAHZA

  Göz açıp kapayacak kadar kısa zaman. Bir an. En kısa zaman. Göz ucu ile bir bakış. Zaman.

• LAİC(E)

  (C.: Levaic) Kalbini aşk ateşi saran kimse.

• LAİHA

  (Bak: Lâyıha)

• LAİK

  Fr. Dine istinad etmeyen. Ruhanî olmayan kimse. Dini olmayan şey. Dinî olmayan fikir, dinî olmayan müessese, sistem veya prensip. Devleti dinî esas ve hükümler ile idare etmeyen sistem. Temel esasların ve kanunların menşeini ve teşri'de (kanun yapmakta) hareket noktasını ve değer ölçüsünü dine isnad etmeyip insanın ve cemiyetin sadece dünyevi menfaat ve anlayış ölçüsüne terkeden; diğer tâbirle: İlâhi kanunu terkeden, beşeri nizamla cemiyeti idareye çalışan sistem. (...Bîtaraf kalmak, yâni: Hürriyet-i vicdan düsturuyla, dinsizlere ve sefahetçilere ilişilmediği gibi, dindarlara ve takvacılara da ilişmez bir hükümet... Ş.)

• LÂİLAÇ

  Çâresiz, dermansız, imkânsız.

• LÂİM

  (Lâime) Çekiştiren. Levmeden. Başkasını kötüleyen.

• LÂİME

  (C.: Levâim) Çekiştirme, levmetme, kınama.

• LAÎN

  Lânetlenmiş, kovulmuş, merdud. Allahın rahmetinden mahrum.

• LÂİN

  Lânet eden. Lânetleyen. * Herkesin kınadığı.

• LAJVERD

  f. Lâciverd.

• LAK

  f. Hakir, zelil, aşağı. * Tahta kadeh.