E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• EFSER

  f. Tâc. Padişah tâcı.

• EFSUN

  f. Sihir, büyü, üfürük. Sihirbazların tuzağı. Hile ile yapılan kötü işler. (Efsun İslâmiyetçe men'edilmiş ve büyük günâhlardan sayılmıştır.)

• EFSUNGER

  f. Büyücü, sihir yapan. Efsun yapan kimse.

• EFSUS

  f. Yazık! Hay! Eyvah! gibi bir teessür edatı.

• EFSÜRDE

  f. Soluk, donmuş, hissizleşmiş.

• EFSÜRDE-DİL

  f. Kalbi hissizleşmiş. Donuk gibi olmuş kalb.

• EFSÜRDE-DİMAG

  f. Beyni donmuş. * Mc: Kabiliyetsiz.

• EFSÜRDE-GÂN

  (Efsürde. C.) Duygusuz, gayretsiz adamlar.

• EFSÜRDE-MİZAC

  f. Kanı soğuk, soğuk kanlı, mizâcı soğuk adam.

• EFŞAL

  (Feşil. C.) Korkaklar, cesaretsizler.

• EFŞAN

  f. Dağıtan, saçan, serpen.

• EFŞAR

  f. Çimdikleme. * Sıkılmış, sıkma (meyve suyu gibi.)

• EFŞE

  f. Bulgur.

• EFŞÜRDE

  f. Sıkılmış, posası çıkartılmış (şey.)

• EFŞÜRE

  f. Lübb, hülasa, öz, usâre.

• EFŞÜRE-İ ENGÜR

  Üzüm suyu.

• EFTAH

  Parmaklarının boğumu yassı ve yumuşak olan. * Tırnaklarının boğumları yumuşak olan kuş.

• EFTAH

  Yassı burunlu.

• EFTAN

  f. Düşerek. Düşen.

• EFTAR

  (Fitr. C.) Baş ile şehâdet parmaklarının araları.

• EFTEL

  (C. Fütul) Ön ayaklarının arası geniş olan at.

• EFUK

  Gezi ufanmış ok.

• EFUR

  Sıçrayıp seğirtme.

• EFVAC

  (Fevc. C.) Cemaatler, takımlar, kısımlar, bölükler, grublar.

• EFVAF

  Nâzik, ince kumaşlar.

• EFVAG

  Ağzı büyük olan adam.

• EFVAH

  Menfezler, ağızlar, delikler. * Mc: Yemeğe lezzet için konan baharat.

• EFVAH-I NÂRİYYE

  Ateşli silâhlar. (Top, tüfek gibi.)

• EFVAHÎ

  f. Avam sözü, halk kelâmı, ehemmiyetsiz.

• EFVEH

  Ağzı büyük ve ön dişleri uzun olan adam.

• EFVEK

  Yalancı, yalan söyleyen.

• EFYAL

  (Fil. C.) Filler.

• EFYUN

  f. Haşhaştan çıkarılan uyutucu madde. Afyon.

• EFYUN-KEŞ

  f. Afyon kullanmaya alışmış olan. Afyon tiryakisi.

• EFZA

  f. (Sonlarına eklenen kelimelere) Artıran, çoğaltan mânasını verir. Meselâ: Hayret-efzâ $ : Hayret verici, hayret artıran.

• EFZA'

  (Fezâ. C.) Korku ile bağırıp çağırmalar.

• EFZA'

  Şiddetli, katı, eşed.

• EFZAR

  f. Ayakkabı, kundura. * Gemi yelkeni. * Yemeklere koku ve tad vermesi için konulan baharat. * San'atkârların kullandıkları san'at âletleri.

• EFZAYİŞ

  f. Artma, çoğalma, tezayüd, tekessür.

• EFZÛD

  f. Çoğalan, artan, tekessür eden, tezayüd eden.

• EFZUN

  f. Fazla, çok ziyade.

• EFZUNÎ

  f. Kesret, çokluk, fazlalık, ziyadelik.

• EFZUNÎ-Yİ ÖMR

  Ömrün çokluğu, ömrün uzun olması.

• EFZUNTER

  f. Daha fazla, daha çok.

• EGALİT

  (Uglute. C.) İnsanı yanıltacak hatalı sözler, yanlış kelâmlar.

• EGAMM

  Saçları yüzüne ve ensesine sarkan ve çok olan kimse.

• EGANİ

  (Ugniyye. C.) Nağmeler, şarkılar, türküler, âhenkler.

• EGANN

  Sözü burnu içinden söyleyen, burnundan konuşan. * Otlu dere.

• EGARE

  f. Kandırma, kışkırtma, teşvik etme.

• EGARİB

  Firak anı, ayrılış zamanı. Savaş ânı.