E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• EKÂBİR

  (Ekber. C.) En büyükler. Pek büyükler. Devlet ricali. Rütbece büyük olanlar.

• EKÂBİR-İ ULEMÂ

  En büyük âlimler, en büyük İslâm âlimleri. Âlimlerin en ileri derecede olanları.

• EKADİH

  (Kıdh. C.) Kıdhlar, oklar.

• EKAHİ

  (Ukhuvan. C.) Papatyalar, papatya çiçekleri.

• EKALİM

  (İklim. C.) İklimler, memleketler, mıntıkalar.

• EKALİM-İ BÂRİDE

  Soğuk iklimler, soğuk memleketler.

• EKALİM-İ HÂRRE

  Sıcak iklimler, ülkeler.

• EKALİM-İ SEB'A

  Yedi iklim. * Yedi kıt'a.

• EKALL

  Daha az, en az, pek az. En küçük. (Bak: Akall)

• EKALL-İ KALİL

  Azın azı, pek az, en az.

• EKALLİYET

  (Akalliyet) Bir hükümetin tebaiyyeti altında yaşayan, yabancı din ve milliyete mensub olup, ekseriyeti teşkil etmeyen halk. Azlık. Azınlık.

• EKAM

  (Ekme. C.) Tepeler, bayırlar.

• EKANİM

  (Uknum. C.) Asıllar, rükünler, zatlar.

• EKANİM-İ SELÂSE

  Üç unsur. (Bak: Teslis)

• EKARİB

  Akrabalar. Yakın hısımlar.

• EKARİM

  (Kerim. C.) Kerem sâhibi olanlar.

• EKASIR

  (Akser. C.) En kısalar, pek kısalar.

• EKASİ

  (Aksâ. C.) En uzaklar, pek uzaklar.

• EKASİ-İ BİLÂD

  Uzak beldeler, en uzak şehirler.

• EKASİM

  (Aksam. C.) Aksamlar, paylar, kısmetler.

• EKASİRE

  (Kisrâ. C.) Kisralar, şahlar. Eski Acem padişahları.

• EKASİS

  (Kıssa. C.) Kıssalar, ibretli hikâye ve dersler.

• EKATİ

  (Kati. C.) Sürüler, koyun sürüleri.

• EKAVİL

  (Akvâl. C.) Kaviller, sözler.

• EKAVİL-İ BÂTILA

  Bâtıl sözler, doğru olmayan sözler.

• EKAVİL-İ KÂZİBE

  Uydurma ve yalan sözler.

• EKAZİB

  Yalanlar, kizbler, yalan ve uydurma sözler, asılsız kelâmlar.

• EKAZZ

  Yeleksiz ok.

• EKBA'

  (Kibâ. C.) Süprüntüler.

• EKBAD

  (Kebed ve Kebid. C.) Kebedler, ciğerler.

• EKBER

  Daha büyük, en büyük.

• EKBER-ÜL KEBÂİR

  Kebâirin kebâiri. Büyüklerin en büyüğü. Büyük günahların en büyüğü. (Bak: Mubikat-ı seb'a)

• EKBES

  Alnı yumru ve başı büyük kimse.

• EKDÂR

  (Keder. C.) Kederler, acılar, üzüntüler.

• EKDÂR Ü ÂLÂM

  Kederler, acılar.

• EKDAS

  (Küds. C.) Küdsler. Hurmalar.

• EKDER

  Bulanık. * Bozrenkli.

• EKELE

  (Âkil. C.) Çok yiyenler, oburlar, pisboğazlar.

• EKEME

  Bayır, yüksekte olan taşlık tepe.

• EKERAT

  Ziraat ve imar için, sahiblerinin rençberlere verdikleri arazi.

• EKESS

  Ufak dişli, küt dişli.

• EKFA'

  (Küfv. C.) Eşler, benzerler, denkler, eşitler, uygunlar, müsaviler, muadiller.

• EKFAL

  (Bak: Akfâl)

• EKFAN

  (Kefen. C.) Kefenler, ölülerin sarıldıkları bezler.

• EKHAL

  (Kühl. C.) Göze çekilen sürmeler.

• EKHEB

  Gök renkli, mavi renkli.

• EKHEL

  Gözü sürmeli.* Baş ve gövde damarı.

• EKİD(E)

  Sağlam, metin, muhkem. * Sarih, kesin, açık, kat'i, muhakkak. Kuvvetli, te'kidli.

• EKİDEN

  Metin, muhkem ve sağlam şekilde. * Açık ve kesin olarak. Sarahaten ve kat'iyyen. * Mükerreren, tekrar olarak.

• EKİLE

  Yenmiş, yenilmiş yemek.