E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• EKSİBE

  (Kesib. C.) Büyük çöllerde ve sahralarda, rüzgârın biriktirdikleri kum yığınları.

• EKSİYYE

  f. Boza.

• EKSPER

  Fr. Uzun tecrübe neticesi bir sahada ihtisas kazanan, meleke sahibi olan kimse.

• EKSPRES

  ing. Seyahatı esnasında ancak büyük duraklarda duran ve çok hızlı giden vasıta.

• EKŞEF

  Açık nesne. * Savaşta kalkanı olmayan kimse.

• EKŞEM

  Doğuştan kusurlu olan. Burnu, kulağı kesik veya noksan doğan (adam). * Pars denilen vahşi hayvan.

• EKTAD

  Cemaatler, topluluklar, kalabalıklar, bölükler, takımlar. * Misaller, temsiller, örnekler.

• EKTAF

  (Ketif. C.) Omuzlar. Omuz kemikleri, kürek kemikleri.

• EKTAR

  (Keter. C.) Haysiyetler, onurlar, şerefler, şanlar, ünvanlar, soylar. Nesebler, dereceler, mertebeler.

• EKTEM

  Çok sır saklayan, esrar gizleyen kimse. * Büyük karınlı ve şişman olan adam.

• EKUL

  (Ekl. den) Çok fazla yiyen, obur, pisboğaz.

• EKULÂNE

  f. Oburcasına.

• EKULÎ

  Oburluk.

• EKULÜ

  Ben derim, ben söylüyorum (meâlinde.)

• EKULÜ KEMÂ KÂLE

  Onun söylediği gibi söylerim (meâlinde.)

• EKVA

  Daha kuvvetli, en kuvvetli.

• EKVA'

  Eli eğri olan.

• EKVAB

  Küpler, kadehler. Sırçalar.

• EKVAH

  (Kûh. C.) Kamıştan yapılan penceresiz ufak kulübeler.

• EKVAN

  (Kevn. C.) Alemler. Mahluklar. Varlıklar. Oluşlar.

• EKVAR

  (Küvâre. C.) Petek. Arı kovanları.

• EKVAS

  (Kevs. C.) Yaşmaklar.

• EKVATOR

  Fr. Hatt-ı istivâ. Dünyayı kuzey ve güney diye müsavi iki yarım küreye ayırarak, ikisinin arasından geçtiği farzedilen çember şeklindeki büyük çizgi. * Yer yuvarlağının tam ortasında farzedilen ve dünyayı iki müsavi kısma ayıran (ve kırk bin kilometre olan) çember.

• EKVAZ

  (Kûz. C.) Kâseler, bardaklar, kadehller.

• EKYAL

  (Keyl. C.) Keyller, kileler, hububat ölçüleri, ölçekler.

• EKYAS

  (Kis. C.) Kisler, para keseleri. Torbalar. * (Keys. C.) Akıllı kimseler.

• EKYES

  Pek kiyâsetli, zeki, zekâvetli kişi. Mâhir, maharetli, becerikli adam.

• EKZEB

  Büyük iftira, büyük yalan, uydurma.

• EKZEF

  (Kazf. den) Çok iftira eden. Başkası hakkında çok aleyhde yalan söyleyen.

• ELA'

  Görünüşü güzel, tadı acı olan bir ağaç.

• ELÂ

  Arabçada söze başlarken kullanılır. İstiftah harfi tâbir edilir. Beş vecih üzere bulunur: 1 - Tevbih ve tenbih, 2 - İnkâr, 3 - İstifham-ı anin-nefiy, 4 - Arz, 5 - Teşvik ve rağbet ettirme, makamlarında.

• EL-ACEB

  Acayip, Şaşılacak şey. Tuhaf şey.

• EL-AKS-ÜL MÜSTEVÎ

  Man: Mevzuu mahmul ve mahmulü de mevzu kılmak. "İnsan hayvandır" kaziyesinde her iki kelimenin yerlerini değiştirerek "Bazı hayvan insandır" dediğimiz şeklindeki kaziyenin adıdır.

• EL-ÂLÂ

  Cenâb-ı Hakkın lütuf ve ihsanları. Ni'metler.

• EL-AMAN

  Meded, aman, imdâd (mânasına olup yardım ve şikâyet edâtı olarak kullanılır).

• EL-AN

  Şimdi. Hâlâ. Hâl-i hazırda.

• EL'AS

  Gök dudaklı.

• ELASS

  Sık dişli. * Çenesi kulaklarına yakın olup boynu kısa olan.

• ELASTİK

  Fr. Esnek, toplanıp çekilir, uzayıp kısalan.

• ELASTİKİYYET

  Fr. Esneklik. Elâstiklik.

• ELB

  Sürmek. Reddetmek. * Cem'etmek, toplamak.

• ELBAB

  (Lübb. C.) Akıllar.

• EL-BAB-ÜL EVVEL

  Birinci kısım. İlk cüz. Birinci kapı.

• ELBETTE

  (Te'kid edâtı) Kat'i veya kat'iye yakın hükümlerde kullanılır. Yazılı sözlerde daha çok "elbet" şeklinde geçer.

• EL-BUĞZU FİLLAH

  Allah için buğzetmek. Bütün şiddet, adavet ve düşmanlık Cenab-ı Hakk'ın (C.C.) rızası dairesindedir. İhlâsı kıracak, hissî hareketten sakınmaktır.(Cay-ı ibret bir hâdise: Bir vakit İmam-ı Ali (R.A.) bir kâfiri yere atmış. Kılıcını çekip keseceği zaman, o kâfir ona tükürmüş. O kâfiri bırakmış, kesmemiş. O kâfir ona demiş ki: - Neden beni kesmedin? Dedi:- Seni Allah için kesecektim. Fakat bana tükürdün, hiddete geldim, nefsimin hissesi karıştığı için ihlâsım zedelendi, onun için seni kesmedim. O kâfir ona dedi: "Beni çabuk kesmen için seni hiddete getirmekti. Madem dininiz bu derece safi ve hâlistir, o din haktır." dedi. M.)

• ELBÜRZ

  f. Kafkas sıradağlarının en yükseği. * Hakkında türlü türlü hurafeler ve masallar anlatılan Kaf Dağı. * Uzun boylu ve yakışıklı kimse.

• ELCEZİRE

  Mezopotamya. Dicle ve Fırat nehirleri arasında bulunan yerin adı. Bugün Irak'ın toprakları arasındadır.

• ELCİME

  (Licâm. C.) Hayvanların ağızlarına takılan gemler.

• EL-CÜZ'Î

  Man: Mânası, mefhumu başkalarına şâmil olmayan, yani tek mâlum ferde âid olan kelime.

• ELEDD

  Sert çarpışan kimse. Metin. * Hakkı kabul etmeyen, inatçı adam.