E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ELEKTRİK-İ MUDİ

  (Elektrik-i muzi) Parlak ışık veren, parlayan lâmba.

• ELEKTROLİZ

  Fiz: Birleşik bir cismi elektrik vasıtasıyla elemanlarına ayırma işi.

• ELEKTRON

  yun. Atomda negatif yüklü zerrecik. (Bak: Delil-i inayet)

• ELEM

  Ağrı. Acı. Keder. Sancı. Dert. Gam. Kaygı.(Ey arkadaş! Bütün lezzetler imanda olduğu gibi, bütün elemler de dalâlettedir. Bunun izahı ise; bir şahıs, kudret-i ezeliye tarafından adem zulümatından şu korkunç dünya sahrasına atılırken gözünü açar, bakar. Bir lütuf beklediği zaman, birdenbire düşmanlar gibi hastalıklar, elemler, belâlar hücum etmeye başlarlar. Bir meded bir yardım için müsterhimane tabiata ve anâsıra baktığı vakit, kasavet-i kalble, merhametsizlikle karşılaşır. Ecram-ı semaviyeden istimdat etmek üzere başını havaya kaldırır. O ecram, atom bombaları gibi dehşetli ve heybetli halleriyle gözüne görünür. Hemen gözünü yumar, başını eğer, düşünmeye başlar. Bakar ki, hayatî hâcetleri bağırıp çağırmaya başlarlar. Bütün bütün tevahhuş ederek hemen kulaklarını tıkar, vicdanına iltica eder; bakar ki: vicdanı binler âmâl (emeller) ve emanî ile dolu gürültülerinden cinnet getirecek bir hale gelir. Acaba, hiçbir cihetten hiçbir teselli çaresini bulamayan o zavallı şahıs, mebde ile meâdi, Sâni' ile haşri itikad etmezse, onun o vaziyetinden Cehennem daha serin olmaz mı?.. İ.İ.)

• ELEMAN

  (Lât: Element) Unsur. Bileşik bir şeyi meydana getiren basit şeylerden biri. Bir bütünün parçaları.

• ELEM-İ DEMBEDEM

  Vakit vakit gelen elem. Ara sıra gelen acı.

• ELEM-İ YE'S

  Ümidsizlik elemi, yeisten gelen sıkıntı.

• ELEM-NAK

  Elem verici.

• ELEM-NÜMUD

  Elem gösteren, elemli.

• ELEM-ZEDE

  f. Acılı. Kederli. Dertli.

• ELEMZEDE-GÂN

  (Elemzede. C.) f. Elemliler, kederliler, dertliler.

• ELENDES

  şiddetli savaş eden kimse.

• ELENG

  f. Sur, duvar, siper. * Kale ve istihkâm askeri.

• ELES

  Hâinlik yapmak. Hıyanet etmek. * Mecnun olmak.

• EL-ESİRRE

  Taht. Bilinen bir makam sandalyesi. Kürsü.

• ELEST

  $ Rabbiniz değil miyim? (meâlinde olan âyet-i kerimenin kısaltılmış işaretidir.) (Bak: Bezm-i elest, Kalubelâ)

• ELET

  Noksanlaştırmak. Eksiltmek. * Hapsetmek. * Yemin vermek.

• ELETT

  Dişi kökünden çıkıp düşmüş olan kişi.

• EL-EVVEL

  İbtidası olmayıp, herşey üzerine sâbık olan.

• EL-EYS

  Vücud. Varlık. Büyük cisim. (Bak: Leys, Eys)

• ELEZZ

  (Leziz. den) Çok lezzetli, en leziz.

• ELEZZ-İ ET'İME

  Yemeklerin en lezzetli olanı.

• ELF

  1000 Bin sayısının ismi. Bin adet şey vermek ve ünsiyet eylemek (mânâlarına gelir).

• ELFAF

  Lifler. Lif lif. Sarmaş dolaş. * Cemaatler, taifeler.

• EL-FATİHA

  Kur'ân-ı Kerim'in birinci suresinin adı olup bu sureyi okumaya işâret için söylenir. (Bak: Fâtiha)

• ELFAZ

  (Lafz. C.) Lafızlar. Sözler. Lügatlar.

• ELFAZ-I CEMİLE

  Güzel sözler.

• ELF-İ EVVEL

  Peygamberimizin hicretinden sonra geçen bin yıl.

• ELF-İ SÂNİ

  İkinci bin.

• ELFİRAK

  Ayrılma, ayrılık sözü.

• ELFİYE (ELFİYYE)

  Edb: Bin beyitli kaside.

• ELFÜ-ELFİ

  Bin kere bin.

• ELGA

  Dolaşık. * Boynuzluluk.

• ELGAF

  Sık otlar ve ağaçlar.

• ELGAZ

  (Lügaz. C.) Lügazlar. Bilmeceler, bulmacalar, yanıltmacalar.

• ELGIBTA

  Gıpta olunur, gıpta ederim.

• ELH

  İbadet.

• ELHA

  Malâyâni ve boş konuşan. * Dizlerinden biri diğerinden büyük olan deve. * Karnı sarkık olan. (Müennesi: Lahva)

• ELHAF

  Kirli, pis.

• EL-HAK

  Hakkın ta kendisi. Tam doğrusu. Tam gerçekten. * Hakkı, hakkı ile izhar ve beyan eden. * Varlığı hiç değişmeyen, ibadete lâyık ve her hakkın sahibi, Allah (C.C.) Âdil-i Mutlak ve Vacib-i lizâtihi.

• EL-HAKKU YA'LÛ

  Hak gâlib ve yüksektir, meâlindedir. Bu mâna, bir Hadis-i Şerife işaret eder.

• ELHAL

  şimdi, hâlâ, henüz, şimdiki hâlde.

• EL-HALİM

  Suçluların cezalarını derhal vermek iktidarında olduğu halde sonraya bırakan ve yumuşak muamele eden, çok halim. (Allah (C.C.)

• ELHAMDÜ-LİLLAH

  Kısaca meali: Her ne kadar hamd ve şükür varsa, ezelden ebede ve kimden kime olursa olsun hepsi Allah'a mahsustur. İman, şükür, hamd, memnuniyet ifâde eden bir deyimdir. (Bak: Hamd, Sübhanallah)(Leziz taamlara, hoş meyvelere şâkirane muhabbet-i meşruanın uhrevi neticesi, Kur'anın nassiyle, Cennet'e lâyık bir tarzda leziz taamları, güzel meyveleridir. Ve o taamlara ve o meyvelere müştehiyane bir muhabbettir. Hattâ dünyada yediğin meyve üstünde söylediğin "Elhamdülillah" kelimesi, Cennet meyvesi olarak tecessüm ettirilip sana takdim edilir. Burada meyve yersin. Orada "Elhamdülillah" yersin. Ve ni'mette ve taam içinde in'âm-ı İlâhiyi ve iltifat-ı Rahmâni'yi gördüğünden o lezzetli şükr-ü mânevi, Cennet'te gayet leziz bir taam suretinde sana verileceği, hadisin nassiyle, Kur'an'ın işârâtiyle ve hikmet ve rahmetin iktizasiyle sabittir. S.)

• ELHAN

  (Lahn. C.) Lâhnlar, nağmeler, besteler, ezgiler.

• ELHAN-I ŞİTA

  Cenab Şahâbeddin'in şöhret bulmuş olan bir kış şiiri. Kış nağmeleri.

• ELHASIL

  Hasılı, sözün özü, kelâmın lübbü, neticesi, kısası, kısacası. Hülasa-i kelâm, netice-i kelâm, filcümle.

• EL-HAYY

  Diri ve devamlı hayat sâhibi. Zâtî hayat ile münferid, her şeyi bilen ve her şeye gücü yeten Allah (C.C.)

• ELHAZ

  (Lahz. C.) Göz ucu ile bakışlar.

• EL-HAZER

  Sakın! Sakınınız! (manasınadır)