E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ELHUBBU-LİLLAH

  Allah için sevmek. Muhabbet, dostluk, sevgi sırf Allah içindir. Hoş geçim, insanlara olan muhabbet Cenab-ı Hakk'ın rızası içindir. (Bak: Mana-yı harfî)

• ELHÜKMÜ-Lİ-L EKSER

  Çokluğa, ekseriyete göre karar verilir. Hüküm ekseriyete göredir.

• ELHÜKMÜ-LİLLAH

  Hüküm Allah'ındır.

• ELİBAB

  Durdurmak. Lâzım olmak.

• ELİBBA'

  (Lebib. C.) Akıllılar, kâmiller, kemalât sahipleri, olgun kimseler.

• ELİF

  Munis, sahip, dost.

• ELİF

  Birinci harf-i hecânın adı. (Bak: Ebced) * (Ülfet. den) : Bütün harflerle ülfet edebildiği için böyle isimlendirilmiştir. Ebcedî değeri de bire delâlet eder.

• EL-İHSAN ALE-L İHSAN $

  İhsan üzerine ihsan, lütuf üzerine lütuf.

• ELİL

  İnlemek, enin.

• ELİM

  (Elime) Acı veren, acıtan, ağrıtan. Çok şiddetli ağrı veren.

• EL-İNSAF

  İnsaf edilsin, insaf edilmeli, insaf edelim.

• ELİPS

  Fr. Odaklar adı verilen sabit iki noktasından uzaklıkları toplamı sabit olan noktaların gösterdiği kapalı eğridir. Eğri ve kapalı bir geometrik şekildir. Karşılıklı iki tarafından genişlemiş bir çemberi andırır.

• EL-İYAZÜ-BİLLAH

  Allah'a sığınır, Allah'a iltica ederiz. Allah korusun, Allah saklasın (meâlinde duâ).

• ELİYY

  Çok yemin eden adam.

• ELİZ

  f. Sıçrama. * Çifte, tekme.

• ELKAB

  (Lakab. C.) Lakablar, namlar. Rütbe ve makam sahiblerinin derecelerine göre söylenen ve çok zaman hürmet ifâde eden isimler.

• EL-KARİA

  Kıyâmet.

• EL-KÂSİBÜ HABİBULLAH

  Cenab-ı Hakk'ın (C.C.) ma'rifetini ve rızâsını kazanan onun habibidir, sevgili kuludur. (Hadis meâli)

• ELKEN

  Dilinde tutukluk olan, kekeme, peltek.

• ELKISSA

  Sözün kısası, sözden anlaşıldığına göre, hülâsa.

• ELL

  Hastanın inlemesi. * Harbe ile vurmak. * Sürmek. Sâfi. * Sür'at etmek, hız yapmak.

• ELLEYS

  Mutlak hiçlik. Adem-i sırf.

• ELLEZİ

  Mânası kendinden sonra gelen cümle ile tamamlanan bir kelimedir. (Bak: Mevsule)

• ELMA

  Karamtıl dudaklı. * Çok koyu gölge.

• ELMA'

  (Elmaî) Çok zeki, zekâveti kuvvetli, idrak derecesi üstün olan kimse.

• EL-MACİD

  Allah (C.C.)

• ELMAH(İ)

  Her gördüğü şeyi araştırmağa ve tedkik etmeğe meraklı olan kişi.

• ELMAS

  Küçük kaşlı olan.

• ELMAS

  Çok kıymetli, beyaz, şeffaf mâden. Cevher. Kıymetli taş. (En saf karbondur.)

• ELMAS-PARE

  Elmas parçası. * Mc: Çok güzel.

• ELMAS-RİZE

  Elmas kırıntısı, döküntüsü.

• ELMAS-TIRAŞ

  Elmas gibi yontulmuş olan makbul bir cam, kristal.

• ELMAZ

  Yalnız üst dudağı beyaz olup, burnu bile ak olmayan at.

• EL-MECİD

  Esmâ-i İlâhiyedendir.

• EL-MİNNETÜ LİLLAH

  Minnet ancak Allah'ındır. "Ancak Allah'a minnet edilir."

• EL-MÜHEYMİN

  Her şeye dikkat edip koruyan ve emin eden (Allah C.C.)

• ELSA'

  Sık dişli. * Sin telâffuz edecek yerde sâ telâffuz eden. Râ yerine yâ telâffuz eden (meselâ "er" diyecek yerde "ey" demek gibi.)

• ELSEN

  Fasih ve düzgün konuşan.

• ELSİNE

  (Lisan. C.) Diller. Lisanlar.

• ELSİNE-İ ENAM

  Mahlukatın dilleri. Halkın dilleri.

• ELSİNE-İ GARBİYYE

  Batı dilleri, garb lisanları.

• ELSİNE-İ MUHTELİFE

  Çeşitli ve birbirinden farklı diller.

• ELSİNE-İ SELÂSE

  Üç lisan. Türkçe, Arapça ve Farsça.

• ELSİNE-İ ŞARKİYE

  Doğu dilleri.

• ELSİNE-İ TERKİBİYE

  Birbirine eklenen kelimelerle konuşulan diller. Terkibli ifâdesi çok olan, Arabçaya uymayan lisanların hususiyeti. (Arabî Lisanına "Tasrifî" denilir. Çünkü aynı kökten kelimeler rahatlıkla yapılmaktadır. Arabçaya bu hususta yetişen başka bir lisan yoktur.)

• ELT

  Noksanlaştırmak. Hapsetmek. * Yemin vermek.

• ELTA'

  Boz dudaklı. Dişlerinin rengi değişmiş olan.

• ELTAF

  Daha lâtif. Daha hoş. Çok lâtif.

• ELTAF

  (Lutf. C.) Lütuflar, iyi muameleler, iyilikler, iyilikseverlikler. Nezaketler, nazik davranmalar. Okşamalar.

• ELTİ

  t. İki kardeş zevcelerinin her birine nisbetle diğeri. Bir kadının kaynının zevcesi.