E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ERACİF VE EKÂZİB

  Yalan ve uydurma sözler.

• ERACİH

  (Urcuha. C.) Salıncaklar.

• ERACİZ

  (Ürcuze. C.) Mısraları kafiyeli, kısa vezinli şiirler, kasideler.

• ERADÎN

  (Arz. C.) Yerler. Arzlar, dünyalar.

• ERAHH

  Tırnağı yassı ve geniş olan hayvan.

• ERAİK

  (Erike. C.) Tahtlar. Koltuklar.

• ERAK

  Uykusuzluk.

• ERAKK

  Çok ince, ziyade rakik, ince ve yumuşak.

• ERAKK-I HİSSİYAT

  Duyguların en inceleri. Gizli hisler, ince duygular.

• ERAMİL(E)

  (Ermele. C.) Bekârlar. Dul kadınlar. Kocaları ölmüş veya boşanmış kadınlar.

• ER'AN

  Ahmak, bön, salak, ebleh. * Deli, çılgın. * Şaşkın, şaşırmış, taaccüb etmiş. * Uzun boylu, akılsız kişi. * Leşker. * Dağ. (Müe: Ra'nâ)

• ERANİB

  (Ernebe. C.) Burun uçları.

• ERANİB

  (Erneb. C.) Tavşanlar.

• ERAS

  Başı büyük olan kimse.

• ER'AS

  Zayıflığından veya yorulduğundan dolayı yab yab yürüyen kişi.

• ERASS

  Sık dişli.

• ERAVEND

  f. şevk, arzu, istek, taleb. * şan, nam, şöhret, meşhur olma.

• ERAYİS

  (Eris. C.) Çiftçiler, ekinciler.

• ERAZİL

  (Erzel. C.) Reziller, namussuzlar, yüzsüzler.

• ERBAA

  Dört.

• ERBAB

  (Rab. C.) Sahipler. * Rabler, Terbiyeciler. * Bâtıl ilâhlar. * Türkçede diğer bir mânası: Maharet sahibi, elinden iyi iş çıkan kimse. Bir işin ehli.

• ERBAB

  f. Ulu, ulvi, âlâ. * Reis, başkan, şef.

• ERBAB-I DENÂET

  Alçak ve rezil kimseler.

• ERBAB-I GARAZ

  f. Garaz sahibleri, kötü niyetliler.

• ERBAB-I SİYER

  Tarihçiler. Peygamberimiz Resul-i Ekrem'in (A.S.M.) hayatını bilenler.

• ERBAH

  (Ribh. C.) Ribhler, faydalar, kazançlar, kârlar, gelirler. * Faizler.

• ERBAİN

  Kırk. Kırk gün devam eden kara kış.

• ERBAİYYET

  Dört olmak.

• ERBAŞ

  Ask: Subay ve assubayların dışında kalan rütbeli asker.

• ERBAUN

  Kırk sayısı.

• ERBED

  Boz renkli.

• ERC

  Uzunluğuna yapılan ev.

• ERC

  f. Kıymet, kadr, değer. * Gergedan.

• ERCA

  Çok rica edilen, pek fazla taleb edilen, çok istenilen.

• ERCA

  (Recâ. C.) Taraflar, yönler, cihetler.

• ERCAF

  (C.: Eracif) Yalan haber.

• ERCAH

  Daha üstün, daha râcih.

• ERCAL

  (Ricl. C.) Ayaklar.

• ERCAN

  Fars diyarında bir yerin adı.

• ERCEL

  Büyük ayaklı kişi. * Ayakları siğilli olan at.

• ERCEN

  Dübüründe zahmeti olan deve.

• ERCİL

  bot.: Ceviz-i hindi. Hindistan cevizi.

• ERCİYE

  Arkaya, sonraya bırakılan şey.

• ERCMENDÎ

  f. Haysiyetli, şerefli, itibarlı, muhterem.

• ERCUZE

  (Bak: Kaside-i Ercuze)

• ERCÜL

  (Ricl. C.) Ricller, ayaklar.

• ERCÜMEND

  f. Muhterem, şerefli. Muazzez.

• ERCÜVAN

  Erguvan çiçeği. * Kırmızı kadife. * Kırmızı şey.

• ERD

  f. Öfke, kahır, kızgınlık, hiddet. * Un.

• ERDA

  Ağaç kurdu.