E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ERİS(Î)

  Çiftçi, çift süren, ekinci.

• ERİŞ

  Sakatlanan bir uzuv için yaralayandan alınan şer'i diyet. * Satıldıktan sonra kusuru ve noksanları belli olan malın, kıymetinden bunun için indirilen miktar.

• ERİŞ

  f. Bilek. * Arşın, endaze.

• ERK

  Kuvvet, kudret, güç, iktidar, nüfuz.

• ERK

  Tıb: Uykusuzluk hastalığı.

• ERKA

  Ziyade yükselen. Çok yükselen.

• ERKAB

  Boynu kalın olan adam veya arslan.

• ERKABAN

  Uzun boyunlu.

• ERKAH

  (Rükh. C.) Rükhler, sığınılacak yerler, sığınaklar, siperler.

• ERKAM

  Rakamlar. Sayı işaretleri. * Yazılar.

• ERKAM

  (C.: Erâkım) Alaca yılan.

• ERKAM-I AŞERE

  Sıfır da dahil olduğu birden dokuza kadar olan sayılar.

• ERKAM-I CÜMEL

  Ebced hesabı.

• ERKAN

  Sarılık denilen bir hastalık çeşidi. * Ekini ifsâd eden âfet.

• ERKÂN

  (Rükn. C.) Rükünler. Esaslar. Temeller. İleri gelen kimseler.

• ERKÂN-I ASKERİYE

  Yüksek rütbeli askerler. Zabitler, subaylar.

• ERKÂN-I DEVLET

  Devletin ileri gelenleri, dünyevi makamca ileri olanları.

• ERKÂN-I HARB

  Harb için yetişmiş zâbit. Kurmay subay. * Harb işlerini idare eden kumandanlar. Harb erkânı.

• ERKÂN-I İSLÂMİYE

  İslâmiyetin esasları, temelleri, rükünleri. (Şehâdet getirmek, Namaz kılmak, Oruç tutmak, Zekât vermek ve Hacca gitmek.)

• ERKÂN-I SALÂT

  Namazın rükünleri.

• ERKÂN-I SEB'A

  Yedi rükün.

• ERKAŞ

  (C.: Erakiş) Siyahlı-beyazlı alaca yılan.

• ERKAT(A)

  (C.: Erâkıt) Aklı karalı alaca yılan. * Yer yer beyazlığı olan her kara nesne.

• ERKE

  Misvak ağacı. Bu ağaç sıcak memleketlerde ve bilhassa Yemende yetişir.

• ERKEB

  Büyük dizli. Dizleri büyük olan kimse. * Bir dizi diğerinden büyük olan deve.

• ERM

  Bükmek.

• ERMAGAN

  f. Armağan, hediye. Bir kimseye bir işteki muvaffakiyetinden dolayı verilen hediye.

• ERMAH

  (Remh. C.) Remhler, darbeler, vuruşlar. * (Rumh. C.) Rumhlar, süngüler, mızraklar.

• ERMAM

  (Rimme. C.) Çürük kemikler.

• ERMAN

  f. Arzu, istek, taleb. * Pişmanlık, pişman olmak, nedamet.

• ERMAN-HÂR

  f. Pişman olan, nedamet eden.

• ERMAS

  Gözü çapaklı kişi.

• ERMAS

  Eski ve köhne nesne. * (Remes. C.) Sallar.

• ERMED

  Kül rengi, gri. Boz renkli nesne. * Gözü ağrıyan adam.

• ERMEDA

  Ateş külü.

• ERMEL

  (C.: Erâmil) Ayakları siyah olan koyun. * Kadını olmayan erkek.

• ERMELE

  (C.: Erâmil) Erkeği olmayan kadın.

• ERMENİ

  Eskiden batı Asya'nın kuzey kısmında ve Avrupa'nın Asya'ya komşu olan bazı yerlerinde dağınık şekilde yaşayan bir milletti ki, İranlılar ve Romalılar tarafından birçok defa mağlub edilmeleri üzerine çeşitli yerlere dağılmışlardır. Ve bu dağılma sonucunda büyük şehirlere de yerleşerek san'at, kuyumculuk ve ticaret gibi işleri elde etmişlerdir. Ermeniler nerede varsa, bugün kendi dillerini konuşmaktadırlar. Anadolu'da yaşayanların bir kısmı Türkçe ve Kürtçeyi de iyi bilirler.

• ERMİDA'

  Kül.

• ERMİYE

  (Remi. C.) Remiler, kasırga bulutları ki, bu bulutlardan dolu yağar.

• ERMUN

  f. Gündelikçiye verilen peşin ücret.

• ERNEB

  Tavşan. * Kadın ziynetlerinden biri. * İri fare.

• ERNEBE

  (C.: Eranib) Burun ucu.

• ERRAC

  Fesatçı, müzevir, yalancı adam, sahtekâr.

• ERRAHİM

  En merhametli, büyük nimetler veren, verdiği nimetleri iyi kullananları daha büyük ve ebedi nimetler vermek suretiyle mükâfatlandıran Allah (C.C.)

• ERRE

  f. Tahta kesecek dişli âlet, bıçkı. (Küçüğüne verilen testere ismi bundan gelir.)

• ERRE-HÂNE

  f. Bıçkı yeri, hızar.

• ERRE-KEŞ

  f. Bıçkıcı.

• ERREZZAK

  Bütün rızıkları ve faydalanacak şeyleri yaratan ve ihsan eden Allah (C.C.)

• ERS

  Ekmek.