E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ERS

  f. Gözyaşı.

• ERSAD

  (Rasad. C.) Rasadlar, gözlemler, gözetlemeler, gözlemeler.

• ERSAH

  Uylukları etsiz, zayıf (adam). * Kurt.

• ERSEM

  Üst dudağı beyaz olan at.

• ERSEN

  f. Meclis, kongre, cemiyet.

• ERSUSA

  Şeair-i İslâmiyeden olan ve Osmanlı İmparatorluğu zamanında kullanılan kavuk, büyük sarık.

• ERŞ

  Fesat, niza, ihtilaf, rüşvet. * Fışkırmak. * Tırmalamak. * Fık: Yaralanan veya kesilen bir uzuvdan dolayı verilmesi lâzım gelen diyet.

• ERŞAH

  Cin fikirli adam.

• ERŞED

  Her hali daha iyi olan. * Doğru yola diğerlerinden daha yakın olan.

• ERŞEM

  Yemeğin kokusundan iştahı gelep karnı acıkan (adam). * Vücuduna iğne batırıp çivit ile şekil veya resim yapan adam.

• ERTA

  Bir ağaç cinsidir ve yaprağıyla debbağlar sahtiyan boyarlar.

• ERTEL

  Peltek adam.

• ERUME

  (C.: Erum) Kök, anakök. Asıl, menba. * Ağacın ve boynuzun kökleri.

• ERVA'

  Çok güzel olan genç. * Son derece yiğit, cesur ve bahadır adam. * Korkmak.

• ERVAH

  (Ruh. C.) Ruhlar. Canlar.

• ERVAH

  Halk içinde yürürken at üzerindeymiş gibi görünen uzun boylu kimse. * Adımları birbirine yakın olan.

• ERVAH-I HABİSE

  Habis, kötü ruhlar. Allah'a isyan eden, itaati sevmeyen anarşist ruhlar.

• ERVAH-I TAYYİBE

  İyi ruhlar, iyi kimselerin ruhları.

• ERVAK

  Sâfi nesne. * Uzun dişli adam.

• ERVAK

  (Revk. C.) Revkler, perdeler, örtüler. * Çadırlar, muvakkat olarak bezden yapılan odalar.

• ERVAM

  (Rumi. C.) Romalılar, Roma imparatorluğu halkından olanlar, rumlar. * Rumiler, Arap diyarının haricinde bulunanlar.

• ERVEB

  Yoğurt.

• ERVEC

  Halk içinde çok geçen şey.

• ERVENAN

  Dik ses, sadâ. * Iztırablı, sıkıntılı, üzüntülü gün.

• ERVEND

  f. Tecrübe, deneme, sınama. * şeref, şan, şöhret, nam ve itibar, haysiyet.

• ERYAF

  (Rif. C.) Verimli, mamur, düz ve ekini bol olan yerler.

• ERZ

  f. Kıymet, baha, değer. Kadir ve itibar.

• ERZAK

  (Rızık. C) Rızıklar. Azıklar. Yiyecek içecek maddeler. İhtiyaçlar. Maddi, mânevi muhtaç olduğumuz şeyler.

• ERZAK-I ASKERİYYE

  Askere verilen erzak.

• ERZAL

  (Rezil. C.) Reziller. Kepâzeler. Herkesten hakaret ve nefret görenler.

• ERZAN

  f. Ucuz, değeri düşük, pahalı olmayan. * Lâyık, münâsib, muvafık, elyâk, şâyân, müstehak, uygun, yerinde.

• ERZANÎ

  f. Ucuzluk. * Lâyıklık, liyakat, münasiblik, muvafakat, uygunluk.

• ERZANİŞ

  f. Hayır ve iyilikler.

• ERZE

  f. Samanlı sıva çamuru. * Çamdan çıkarılan zift.

• ERZE

  Çam ağacı.

• ERZE-GER

  f. Sıvacı.

• ERZEL

  Daha rezil. Çok fena. Pek kötü. En rezil.

• ERZEL-İ NÂS

  İnsanların en rezili, en fenası.

• ERZEL-İ ÖMR

  İhtiyarlığın sonları, bunaklık günleri.

• ERZEN

  Kendisinden sopa ve baston yapılan bir cins sağlam ağaç. * Şam darısı denen beyaz ve iri cins darı.

• ERZENÎN

  f. Darı ekmeği.

• ERZİDE

  f. Pahası kesilmiş, kıymeti kararlaştırılmış, değeri belli edilmiş olan şey.

• ERZİZ

  f. Kalay.

• ES

  Koyuna iys iys demek.

• ESA

  Merhem, tiryak, ilâç.

• ESA'

  Atmak.

• ES'AB

  (Sa'b. dan) Pek zor, çok zor.

• ESABE

  (C.: Esâib) Bir nevi ağaç.

• ES'AB-I UMUR

  İşlerin en zor olanı.

• ESABİ'

  (İsbi'. C.) Parmaklar.